جوش احتراقی یا جوش کدولد (CAD WELD) نوعی جوشکاری است که در سیستم ارتینگ ساختمان کاربرد دارد. این مدل جوشکاری برای اتصال سیم مسی در سایزهای مختلف به انواع میلههای مسی، صفحه ارت، استراکچر، آرماتور و لوله به یکدیگر قابل اجراست. تجهیزات آن به سادگی قابل حمل میباشد و مطابق استاندارد IPS-C-TP-۸۲۰ باید انجام شود.
اجزای تجهیزات جوش احتراقی (کدولد):
پودر جوش مخلوطی از پودر آلومینیوم و اکسید مس است، وزن پودر با توجه به سایز و نوع سازه انتخاب میگردد.
قالب جوش از جنس گرافیت که با توجه به نوع اتصال و سایز سیم مسی ساخته میشود. در صورت صحیح استفاده کردن از یک قالب جوش حداکثر ۷۰ تا ۱۰۰ مورد جوشکاری به سهولت انجام می پذیرد.
چاشنی انفجار که دارای مقداری گوگرد و کاربرد آن ایجاد دمای لازم برای به احتراق رسانیدن پودر جوش است.
پولکی از جنس آلومینیوم
کیت تمیز کننده که برای تمیز کردن قالب گرافیتی ناشی از مواد مذاب استفاده میشود. این کیت شامل: ( اسکراپر- دستکش- ماسک- فندک جوشکاری- برس سیمی) است.
در سیستم ارت ساختمان، سیم ارت به نشانه (زرد، سبز) با کابلشو مربوطه به شینه مسی که از سوی دیگر آن به خروجی سیم مسی قطورتر که از روی صفحه داخل چاه ارت به شینه مسی رسیده متصل می کنند. اتصال سیم به صفحه از چند طریق مانند اتصال با کابلشو یا کلمپ سیم به صفحه نیز مقدور است ولی به مرور زمان فواصل بین این اتصالات سولفاته کرده که خود موجب عدم انتقال جریان درست گشته و باعث بالا رفتن مقاومت زمین می شود. از این رو پیشنهاد شده است بهترین اتصالات جوش نقره یا جوش برنج هست و اگر این دو جوش در دسترس نبود طبق استاندارد از جوش احتراقی(cad weld) استفاده شود.
جوش احتراقی با نام دیگر،جوشکاری ترمیت (Thermite Welding) هم شناخته شده است.یک فرآیند جوشکاری به حالت مذاب بوده که بوسیله آن دو قطعه فلزی عموماً توسط یک واکنش آلومینوترمیک که حرارت بسیار بالایی تولید میکنند،بهم جوش داده میشوند. فلز مذاب از واکنش بین اکسید فلز و آلومینیوم که نقش فلز پر کننده را بازی میکند، ایجاد میشود. این فرایند گرمازا در سال ۱۸۹۸ در آلمان و توسط دکتر Hans Goldschmidt ابداع شد. در این فرایند گرمازا به واسطه واکنش گرمای بسیار زیادی تولید میشود گرمای موردنیازبرای ذوب شدن قطعاتی که قرار است به یکدیگر جوش داده شوند،بدین شکل تأمین می- گردد.