فولادهای ابزاری گرمکار، فولادهایی هستند که در دماهای بالاتر از ۳۱۶ درجه سانتی گراد استحکام و سختی خود را از دست نمی دهند، در واقع همین ویژگی آنها را به فولادی پرکاربرد در صنعت تبدیل کرده است. از دیگر ویژگی های این فولاد می توان به مقاومت در برابر تغییر شکل، مقاومت به شوک، مقاومت به سایش و ماشین کاری خوب در محیط آنیل اشاره کرد.
ویژگی فولاد ابزار گرمکار
فولادهای گرمکار به دوگروه عمده تقسیم میشوند. عنصر اصلی گروه اول مولیبدن وگروه دوم تنگستن است. فولادهای مولیبدن دار معمولاً چقرمگی ومقاومت به شوک حرارتی بهتری نسبت به گروه تنگستن دار از خود نشان میدهند به همین دلیل میتوانند باآب سردشوند (این عمل باعث ایجاد شوک حرارتی میشود). از این نوع بیشتر در ساخت فولادهای ابزارگرمکار استفاده میشود.
فولادهای تنگستن دار مقاومت به نرم شدن وخستگی حرارتی بهتری از خود نشان میدهند اما به خاطر چقرمگی پایین، کاربردهای آنها خاص ومحدود میباشد. ابزار ساخته شده از فولاد گرمکار عموماً بایستی درمدتی طولانی، تنش های مکانیکی شدید همراه با تغییرات تنش های حرارتی را تحمل نماید.
انواع فولادهای گرمکار
فولاد ۱.۲۳۴۴: در دسته ی فولادهای ابزاری گرم کار قرار دارد و برای کاربردهایی که دمای آنها بالای ۳۱۶ درجه سانتیگراد می باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. استاندارد بهلر این فولاد W۳۰۲ می باشد. فولاد ۱.۲۳۴۴ دارای مقاومت به سایشی خوب، چقرمگی عالی و سختی پذیری بالا می باشد.