شاتکریت به عملیات پاشش بتن یا مصالح اطلاق می گردد که از طریق جریان هوای فشرده با سرعت زیاد روي سطوح حفاري شده بهعنوان سیسـتم نگهداري موقت و در برخي موارد بهعنوان پوشش دائمي استفاده ميشود.پاشش بهصورت تر و خشک صورت امکانپذیر است. شاتکریت در مواردی همچون تونل سازی، عملیات معدنکاری، مخازن، سدها و نیرو گاههای برق آبی، لاینینگ کانالها، لاینینگهاي نسوز در کوره کارخانههای سیمان، فولاد، شیشه و غیره، دیوارههاي دریا و رودخانه، آسیبهاي بتن توسط خوردگي آرماتور، هاپل ها، سنگ چینيها و باراندازها (اسکله ها)، استخرهاي شنانما سازی، دیواره هاي صخره نوردی مورد استفاده است.
در پاشش خشک مصالح به صورت خشک یا کمي مرطوب (به منظور کاهش گرد و غبار) با سرعت یکنواخت به داخل قیفي ریخته مي شود که به طور مداوم روتور را تغذیه میکند. هواي فشرده از طریق یک کمپرسور وارد ميشود، تا مواد را به صورت یک جریان پیوسته به شیلنگ حمل مصالح انتقال دهد. آب نیز از طریق افشانه انتهاي شیلنگ به این مخلوط اضافه مي شود. افزودني ها مي توانند مثل پودر به مخلوط خشک و در حالت مایع، با آب اضافه شده در نازل به مخلوط اضافه شوند.
فرآیند شاتکریت تر شامل مخلوط سیمان و سنگدانه و آب است. عملیات انتقال و پاشش همانند روش خشک میباشد.
مزایای روش مخلوط تر در مقایسه با روش مخلوط خشک را می توان به صورت ذیل خلاصه نمود:
محیط کاری بهتر (کاهش مشکل گرد و غبار)
ریزش کمتر مصالح در زمان اجرا
پاشش بتن مسلح شده با فایبر
اجرای لایه های ضخیمتر
کنترل میزان آب (نسبت آب به سیمان تعریف شده و ثابت)
بهبود چسبندگی
مقاومت فشاری بالاتر و تغییرات بسیار کم در نتایج آزمایشات
استفاده از انواع فیبرهای فولادی و پلی پروپیلن
استفاده از انواع مواد افزودنی
هزینه کمتر استهلاک قطعات دستگاه های بتن پاش در مقایسه با روش پاشش خشک