- تعداد بازدید : ۱۵۹ بار
روست (roast) قهوه (یعنی برشته کردن و بو دادن دانه‌های قهوه) ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی دانه‌های قهوه‌ی سبز را تغییر می‌دهد تا به محصول قهوه‌ی روست شده و قابل استفاده تبدیل شود. فرآیند روست با تغییر دادن طعم دانه‌های سبز، طعم مخصوص قهوه‌ی روست شده را به وجود می‌آورد. دانه‌های خام قهوه مقادیر یکسان یا حتی بیشتری از اسیدها، پروتئین، قندها و کافئین را دارا هستند، اما آن طعم خاص دانه‌های رست شده را ندارند؛ طعمی که به خاطر واکنش شیمیایی میلارد و دیگر واکنش‌های شیمیایی در طول روست کردن حاصل می‌شود.
بیشتر حجم قهوه‌ی مصرفی به صورت تجاری و در مقیاس بزرگ روست می‌شود، اما روست در مقیاس کوچک هم به خاطر افزایش گرایش به قهوه‌ی «سینگل اوریجین» (یا «تک خاستگاه») در کافی‌شاپ‌ها خیلی مرسوم شده است. بعضی از افراد هم به عنوان سرگرمی، قهوه را در خانه روست می‌کنند تا هم با پروفایل طعم دانه‌ها تجربه کسب کنند و هم قهوه‌ی کاملاً تازه مصرف کنند.
اولین ابزار شناخته‌شده برای روست دانه‌های قهوه، تابه‌های نازک فلزی یا چینی هستند که در قرن ۱۵ در امپراتوری عثمانی و ایران‌زمین استفاده می‌شدند. در قرن ۱۹، اختراعات زیادی در زمینه‌ی روسترهای تجاری در آمریکا و اروپا ثبت شد که امکان روست همزمان حجم بیشتری قهوه را فراهم می‌کردند. در دهه‌ی ۱۹۵۰، که قهوه‌ی فوری در حال محبوب شدن بود، کافی‌شاپ‌های مخصوصی باز شدند تا به افراد خبره، قهوه‌ی سنتی ارائه کنند. در دهه‌ی ۱۹۷۰، این کافی‌شاپ‌ها بیشتر شدند و انواع مختلفی از روست و دانه‌های قهوه را از نقاط مختلف جهان ارائه می‌کردند. در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، صنعت تخصصی قهوه رشد چشمگیری داشت و این روند در قرن ۲۱ نیز ادامه دارد.
تاریخچه روست قهوه
اولین ابزار شناخته‌شده برای روست دانه‌های قهوه، تابه‌های نازک، گرد و معمولاً سوراخ‌دار فلزی یا چینی هستند که در قرن ۱۵ در امپراتوری عثمانی و ایران‌زمین استفاده می‌شدند. این نوع ظرف‌های مقعر و کم ارتفاع، دسته‌های خیلی بلندی داشتند تا بتوان دانه‌های قهوه را بر روی یک منقل (یا آتشدان محتوی زغال) روست کرد. دانه‌ها با یک قاشق بلند و باریک جابه‌جا می‌شدند. تعداد دانه‌هایی که در هر بار روست می‌شد، کم بود. اولین روستر استوانه‌ای دسته‌دار برای متحرک نگه داشتن دانه‌های قهوه در قاهره در حوالی سال ۱۶۵۰ ابداع شد. این روستر فلزی، معمولاً از جنس مس یا چدن آبکاری شده بود و بر روی منقل یا آتش مستقیم قرار می‌گرفت. انواع فرانسوی، هلندی و ایتالیایی این طرح هم به سرعت ساخته شد. این ظرف‌ها در طول سده‌ی بعدی، محبوبیت فراوانی در اروپا و مستعمرات انگلیس و آمریکا پیدا کرد.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
روست (roast) قهوه (یعنی برشته کردن و بو دادن دانه‌های قهوه) ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی دانه‌های قهوه‌ی سبز را تغییر می‌دهد تا به محصول قهوه‌ی روست شده و قابل استفاده تبدیل شود. فرآیند روست با تغییر دادن طعم دانه‌های سبز، طعم مخصوص قهوه‌ی روست شده را به وجود می‌آورد. دانه‌های خام قهوه مقادیر یکسان یا حتی بیشتری از اسیدها، پروتئین، قندها و کافئین را دارا هستند، اما آن طعم خاص دانه‌های رست شده را ندارند؛ طعمی که به خاطر واکنش شیمیایی میلارد و دیگر واکنش‌های شیمیایی در طول روست کردن حاصل می‌شود.
بیشتر حجم قهوه‌ی مصرفی به صورت تجاری و در مقیاس بزرگ روست می‌شود، اما روست در مقیاس کوچک هم به خاطر افزایش گرایش به قهوه‌ی «سینگل اوریجین» (یا «تک خاستگاه») در کافی‌شاپ‌ها خیلی مرسوم شده است. بعضی از افراد هم به عنوان سرگرمی، قهوه را در خانه روست می‌کنند تا هم با پروفایل طعم دانه‌ها تجربه کسب کنند و هم قهوه‌ی کاملاً تازه مصرف کنند.
اولین ابزار شناخته‌شده برای روست دانه‌های قهوه، تابه‌های نازک فلزی یا چینی هستند که در قرن ۱۵ در امپراتوری عثمانی و ایران‌زمین استفاده می‌شدند. در قرن ۱۹، اختراعات زیادی در زمینه‌ی روسترهای تجاری در آمریکا و اروپا ثبت شد که امکان روست همزمان حجم بیشتری قهوه را فراهم می‌کردند. در دهه‌ی ۱۹۵۰، که قهوه‌ی فوری در حال محبوب شدن بود، کافی‌شاپ‌های مخصوصی باز شدند تا به افراد خبره، قهوه‌ی سنتی ارائه کنند. در دهه‌ی ۱۹۷۰، این کافی‌شاپ‌ها بیشتر شدند و انواع مختلفی از روست و دانه‌های قهوه را از نقاط مختلف جهان ارائه می‌کردند. در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، صنعت تخصصی قهوه رشد چشمگیری داشت و این روند در قرن ۲۱ نیز ادامه دارد.
تاریخچه روست قهوه
اولین ابزار شناخته‌شده برای روست دانه‌های قهوه، تابه‌های نازک، گرد و معمولاً سوراخ‌دار فلزی یا چینی هستند که در قرن ۱۵ در امپراتوری عثمانی و ایران‌زمین استفاده می‌شدند. این نوع ظرف‌های مقعر و کم ارتفاع، دسته‌های خیلی بلندی داشتند تا بتوان دانه‌های قهوه را بر روی یک منقل (یا آتشدان محتوی زغال) روست کرد. دانه‌ها با یک قاشق بلند و باریک جابه‌جا می‌شدند. تعداد دانه‌هایی که در هر بار روست می‌شد، کم بود. اولین روستر استوانه‌ای دسته‌دار برای متحرک نگه داشتن دانه‌های قهوه در قاهره در حوالی سال ۱۶۵۰ ابداع شد. این روستر فلزی، معمولاً از جنس مس یا چدن آبکاری شده بود و بر روی منقل یا آتش مستقیم قرار می‌گرفت. انواع فرانسوی، هلندی و ایتالیایی این طرح هم به سرعت ساخته شد. این ظرف‌ها در طول سده‌ی بعدی، محبوبیت فراوانی در اروپا و مستعمرات انگلیس و آمریکا پیدا کرد.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
