- تعداد بازدید : ۱۱۹ بار
پتروپارس به عنوان یک شرکت برتر پیشگام در پروژههای نفتی ایران شناخته شده است و در سالهای گذشته به الگویی برای سایر شرکت‌های ایرانی بدل شده و مسئولیت پروژههای ملی و بزرگ را برعهده داشته است و به دلیل نقش اصلی در پروژههای چالش برانگیز در صنعت نفت ایران همواره نامی مورد اعتماد در این صنعت به شمار میآید.
فاز ۱۲ توسعه میدان گازی پارس جنوبی در سال ۲۰۰۵ به پتروپارس واگذار شد. از آنجایی که نخستین طرح توسعه ای بود که در منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس۲ اجرا می شد، فراهم کردن زیرساختهای اولیه اهمیت بسیار زیادی در سرعت بخشیدن به پروژه داشت و قابل پیشبینی بود که اجرای آن به طور ذاتی چالشهای خاصی را به دنبال داشته باشد.
از طرف دیگر، پتروپارس به عنوان یک شرکت ایرانی، مسئولیت کل مراحل تأمین اعتبار و اجرای پروژه را نیز برعهده داشت و با بکارگیری مشاوران بینالمللی و همچنین دریافت خدمات و قطعات فنی و مهندسی پروژه، از شرکتهایی مانند ورلی پارسونز، لورگی، تکنیمونت ایتالیا، دائلیم کره جنوبی، شلمبرجر و غیره گامهای محکمی را برای توسعه هرچه بهتر این پروژه برداشت، اما انصراف پیمانکاران غیرایرانی به دلیل وضعیت بینالمللی و اعمال تحریمها در آن زمان، فرصتی را برای پتروپارس به وجود آورد تا بتواند این خلا را با شناخت دقیق و عمیق پیمانکاران ایرانی و بهرهگیری از توانایی آنها و استفاده از دانش داخلی پیمانکاران ایرانی پر کند، تا جایی که مشارکت شرکت‌های داخلی به بیش از ۶۶ درصد رسید که خوشبختانه فراتر از هدف اولیه تعیین شده در توافقنامه منعقد شده بین پتروپارس و شرکت ملی نفت ایران (NIOC) بود.
نکته مهم در این روند این است که استراتژی و برنامهریزی توسعهای با وجود بروز مشکلاتی در طول اجرای پروژه برای شرکت، منجر به رونق و موفقیت پروژه شد و عامل اصلی موفقیت پتروپارس را میتوان درک عمیق از ظرفیتهای بازار و اصول مدیریت پروژههای بزرگ دانست.
این پروژه ۱۲ میلیارد دلاری با هدف استخراج و انتقال روزانه سه میلیارد فوت مكعب گاز از ۴۵ حلقه چاه در میدان گازی پارس جنوبی، توسط شركت پتروپارس اجرا شد. در این فرآیند گاز ترش دریافتی از تأسیسات فراساحلی که در ۱۴۵ کیلومتری ساحل واقع شده است، پس از رسیدن به پالایشگاه خشکی و فرآیند تصفیه و پردازش به خط لوله اصلی تزریق شده و ظرفیت روزانه ۱۲۰ هزار بشکه میعانات تولید شده در این پروژه از طریق Single Point Mooring (SPM) صادر میشود.
با ویژگیهای منحصر به فردی نظیر نوع سرمایهگذاری، ساعت کار درگیر در پروژه و ارزش تولیدات، لقب بزرگترین پروژه صنعت کشور به فاز ۱۲ پارس جنوبی اختصاص پیدا کرده است.
محیط زیست
در فاز ۱۲ توسعه میدان گازی پارس جنوبی، احترام به محیطزیست به عنوان اصلی بنیادی و غیرقابل انکار در نظر گرفته شد، بنابراین، پس از شروع پروژه، با محوریت شعار "توسعه بدون تخریب" چهار واحد بازیابی گوگرد (SRU) با میزان بازیافت ۹۹.۶ درصد، تحت مجوز لورگی ساخته شد تا بتواند بیشتر گوگردهای مرتبط را بازیافت و آن را به حالت جامد تبدیل کند که نه تنها این ایده باعث کاهش آلودگی هوا و ایمن ماندن محیطزیست میشود، بلکه منجر به تولید ۷۵۰ تن گوگرد گرانول، به عنوان محصول جانبی این پالایشگاه، نیز شده است.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
پتروپارس به عنوان یک شرکت برتر پیشگام در پروژههای نفتی ایران شناخته شده است و در سالهای گذشته به الگویی برای سایر شرکت‌های ایرانی بدل شده و مسئولیت پروژههای ملی و بزرگ را برعهده داشته است و به دلیل نقش اصلی در پروژههای چالش برانگیز در صنعت نفت ایران همواره نامی مورد اعتماد در این صنعت به شمار میآید.
فاز ۱۲ توسعه میدان گازی پارس جنوبی در سال ۲۰۰۵ به پتروپارس واگذار شد. از آنجایی که نخستین طرح توسعه ای بود که در منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس۲ اجرا می شد، فراهم کردن زیرساختهای اولیه اهمیت بسیار زیادی در سرعت بخشیدن به پروژه داشت و قابل پیشبینی بود که اجرای آن به طور ذاتی چالشهای خاصی را به دنبال داشته باشد.
از طرف دیگر، پتروپارس به عنوان یک شرکت ایرانی، مسئولیت کل مراحل تأمین اعتبار و اجرای پروژه را نیز برعهده داشت و با بکارگیری مشاوران بینالمللی و همچنین دریافت خدمات و قطعات فنی و مهندسی پروژه، از شرکتهایی مانند ورلی پارسونز، لورگی، تکنیمونت ایتالیا، دائلیم کره جنوبی، شلمبرجر و غیره گامهای محکمی را برای توسعه هرچه بهتر این پروژه برداشت، اما انصراف پیمانکاران غیرایرانی به دلیل وضعیت بینالمللی و اعمال تحریمها در آن زمان، فرصتی را برای پتروپارس به وجود آورد تا بتواند این خلا را با شناخت دقیق و عمیق پیمانکاران ایرانی و بهرهگیری از توانایی آنها و استفاده از دانش داخلی پیمانکاران ایرانی پر کند، تا جایی که مشارکت شرکت‌های داخلی به بیش از ۶۶ درصد رسید که خوشبختانه فراتر از هدف اولیه تعیین شده در توافقنامه منعقد شده بین پتروپارس و شرکت ملی نفت ایران (NIOC) بود.
نکته مهم در این روند این است که استراتژی و برنامهریزی توسعهای با وجود بروز مشکلاتی در طول اجرای پروژه برای شرکت، منجر به رونق و موفقیت پروژه شد و عامل اصلی موفقیت پتروپارس را میتوان درک عمیق از ظرفیتهای بازار و اصول مدیریت پروژههای بزرگ دانست.
این پروژه ۱۲ میلیارد دلاری با هدف استخراج و انتقال روزانه سه میلیارد فوت مكعب گاز از ۴۵ حلقه چاه در میدان گازی پارس جنوبی، توسط شركت پتروپارس اجرا شد. در این فرآیند گاز ترش دریافتی از تأسیسات فراساحلی که در ۱۴۵ کیلومتری ساحل واقع شده است، پس از رسیدن به پالایشگاه خشکی و فرآیند تصفیه و پردازش به خط لوله اصلی تزریق شده و ظرفیت روزانه ۱۲۰ هزار بشکه میعانات تولید شده در این پروژه از طریق Single Point Mooring (SPM) صادر میشود.
با ویژگیهای منحصر به فردی نظیر نوع سرمایهگذاری، ساعت کار درگیر در پروژه و ارزش تولیدات، لقب بزرگترین پروژه صنعت کشور به فاز ۱۲ پارس جنوبی اختصاص پیدا کرده است.
محیط زیست
در فاز ۱۲ توسعه میدان گازی پارس جنوبی، احترام به محیطزیست به عنوان اصلی بنیادی و غیرقابل انکار در نظر گرفته شد، بنابراین، پس از شروع پروژه، با محوریت شعار "توسعه بدون تخریب" چهار واحد بازیابی گوگرد (SRU) با میزان بازیافت ۹۹.۶ درصد، تحت مجوز لورگی ساخته شد تا بتواند بیشتر گوگردهای مرتبط را بازیافت و آن را به حالت جامد تبدیل کند که نه تنها این ایده باعث کاهش آلودگی هوا و ایمن ماندن محیطزیست میشود، بلکه منجر به تولید ۷۵۰ تن گوگرد گرانول، به عنوان محصول جانبی این پالایشگاه، نیز شده است.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
