ورزش هندبال را در زمان های دور با نام اورانیا می شناختند و حرکات این ورزش را در ۶۰۰ سال قبل از میلاد بر روی دیواره های حجاری شده آتن یونان در سال ۱۹۲۶ یافته اند، که این نشان دهنده ی قدمت این ورزش مهیج است. اما شکل گیری رسمی این ورزش به سال ۱۸۹۰ بر میگردد، در ادامه این ورزش توسط پدر هندبال یعنی کارل شلنز توسعه و تعمیم داده شد و به دلیل سردی هوا در منطقه اروپا ورزش هندبال داخل سالن و با هفت نفر بازیکن شکل امروزی را به خودش گرفت.
بگونه ای که سه کشور آلمان، چکسلواکی و دانمارک نقش مهمی در بثمر رساندن این ورزش در جوامع بین المللی داشتند و در سال ۱۹۲۸ فدراسیون بین المللی هندبال با یازده کشور عضو در آمستردام هلند تشکیل شد و برای اولین بار در سال ۱۹۳۱ کمیته بین الملل المپیک اجازه ی ورود هندبال به جمع بازیهای المپیکی را صادر کرد. با وقوع جنگ جهانی دوم ورزش هندبال مقطعی منحل شد ولی بعد از آن در سال ۱۹۵۰ این فدراسیون در سوئیس دوباره شروع به کار کرد.
هندبال ورزشی گروهی است که دو تیم شرکتکننده هر کدام دارای هفت بازیکن هستند، از این هفت بازیکن، یک نفر به عنوان دروازهبان جلوی دروازه میایستد در ورزش هندبال بازیکنان برای کسب امتیاز باید توپ را درون دروازهٔ حریف جای دهند. در این ورزش از دست برای پاس دادن و شوت کردن استفاده میشود. در هندبال تیمی برنده است که تعداد گل بیشتری بزند. این بازی در سال ۱۸۹۷ میلادی ابداع گردید. مدت استاندارد بازی هندبال دو نیمهٔ ۳۰ دقیقهای است.
ابعاد دروازه هندبال، ۳×۲ متر است و باید به صورت ایمنی به زمین یا دیوار پشت خود متصل شود. محیط تیرهای دروازه، ۷ متر است. دروازه باید دارای تور باشد و به گونهای ساخته شود که توپ پس از ورود به دروازه در حالت معمول، از دروازه خارج نشود