آناگریلاید برای کاهش تعداد پلاکت های خون (یک نوع از سلول های خونی مورد نیاز برای کنترل خون ریزی) در بیماران مبتلا به اختلال مغز استخوان، که در آن بدن باعث ایجاد بیش از حد یک یا چند نوع از سلول های خونی می شود، مانند ترومبوسیتمی حاد (وضعیتی که بدن باعث ایجاد پلاکت های بی شماری می شود) و یا پلی سیتمی ورا (وضعیتی که بدن باعث ایجاد مقدار بیش از حد گلبول های قرمز و گاهی اوقات تعداد زیاد پلاکت می شود)، استفاده می شود.
آناگریلاید در یک گروه از داروها به نام عوامل کاهش دهنده پلاکت قرار دارد. داروی آناگریلاید با کاهش تولید پلاکت ها در بدن کار می کند.

آناگریلید
مکانیسم اثر

مکانیسمی که آناگریلاید از طریق آن تعداد پلاکت خون را کاهش می دهد، هنوز تحت بررسی است. مطالعات بر روی بیماران، از فرضیه کاهش وابسته به دوز در تولید پلاکت در نتیجه کاهش بلوغ مگاکاریوسیت حمایت می کنند. در خون گرفته شده از داوطلبان سالم که تحت درمان با آناگریلاید قرار گرفتند مشاهده شد که بعد از میتوز در فاز رشد مگاکاریوسیت اختلال ایجاد شده و اندازه مگاکاریوسیت و پلویید کاهش یافته است.

در دوزهای درمانی، آناگریلاید تغییرات قابل توجهی در تعداد گلبول های سفید یا پارامترهای انعقادی ایجاد نمی کند و ممکن است اثر بالینی کوچک اما مهم از نظر بالینی بر پارامترهای گلبول قرمز داشته باشد. آناگریلاید، فسفودی استراز cAMP III را مهار می کند.
مهار کننده های PDEIII می توانند تجمع پلاکت ها را مهار کنند. هرچند مهار قابل توجه تجمع پلاکتی تنها در دوزهایی از آناگریلاید دیده می شود که بیشتر از دوزهای مورد نیاز برای کاهش تعداد پلاکت هاست.

فارماکودینامیک

آناگریلاید داروی مورد استفاده برای درمان ترومبوسیتوز حاد است. آناگریلاید از طریق مهار بلوغ مگاکاریوسیت ها به پلاکت ها، عمل می کند . مکانیسم دقیق عمل آناگریلاید مشخص نیست، اگر چه معلوم است که مهار کننده قوی فسفودی استراز III است.
فارماکوکینتیک

جذب : در دسترس نیست.

شروع اثر : طی ۷ تا ۱۴ روز؛ پاسخ کامل طی ۴ تا ۱۲ هفته

زمان ایجاد حداکثر غلظت پلاسمایی : ۱ ساعت

طول اثر : ۶ تا ۲۴ ساعت

اتصال به پروتئین : در دسترس نیست.

متابولیسم : کبدی توسط آنزیم CYP۱A۲

نیمه عمر : در صورت مصرف با معده خالی و در دوز ۰.۵ میلیگرم آناگریلاید ، نیمه عمر پلاسما ۱.۳ ساعت است.

دفع : ادراری (کمتر از ۱ درصد به صورت داروی تغییر نیافته)

موارد مصرف آناگریلید
کاهش پلاکت خون , کاهش تعداد پلاکت ها و ریسک ترومبوز در بیماران مبتلا به ترومبوسیتمی ناشی از اختلالات میلوپرولیفراتیو

مقدار مصرف آناگریلید

بزرگسالان:

ترومبوسیتمی:

دوز اولیه: ۰.۵ میلی گرم خوراکی ۴ بار در روز یا ۱ میلی گرم خوراکی ۲ بار در روز برای حداقل ۷ روز.

دوز نگهدارنده: دوز را هر هفته بیشتر از ۰.۵ میلی گرم در روز، افزایش ندهید.

دوز نباید از ۱۰ میلی گرم در روز یا ۲.۵ میلی گرم در هر دوز، بیشتر شود.

کودکان

لوسمی میلوژنوس مزمن:

دوز اولیه: ۰.۵ میلی گرم خوراکی یک بار در روز تا ۰.۵ میلی گرم خوراکی ۴ بار در روز

دوز نگهدارنده: دوز را هر هفته بیشتر از ۰.۵ میلی گرم در روز، افزایش ندهید.

دوز نباید از ۱۰ میلی گرم در روز یا ۲.۵ میلی گرم در هر تک دوز، بیشتر شود.

ترومبوسیتمی:

دوز اولیه: ۰.۵ میلی گرم خوراکی روزانه تا ۰.۵ میلی گرم خوراکی ۴ بار در روز

دوز نگهدارنده: دوز را هر هفته بیشتر از ۰.۵ میلی گرم در روز، افزایش ندهید.

دوز نباید از ۱۰ میلی گرم در روز یا ۲.۵ میلی گرم در هر تک دوز، بیشتر شود.

تنظیم دوز کلیوی:

در اختلال شدید کلیوی (کلیرانس کراتینین کمتر از ۳۰ میلی لیتر در دقیقه) تجویز ۱ میلی گرم تک دوز اثرات قابل توجهی بر روی فارماکوکینتیک آناگریلاید نشان نداد.

تنظیم دوز کبدی: استفاده از آناگریلاید در بیماران مبتلا به اختلالات شدید کبدی، منع مصرف دارد. بیماران مبتلا به اختلال کبدی متوسط باید دوز اولیه ۰.۵ میلی گرم در روز دریافت کنند و در این دوز حداقل یک هفته بمانند. (نظارت دقیق بر اثرات قلبی عروقی باید در طول این مدت صورت گیرد). افزایش تدریجی نباید بیش از ۰.۵ میلی گرم در روز در هر ۱ هفته تجاوز کند.

تنظیم دوز:

اکثر بیماران پاسخ کافی را در دوز ۱.۵ تا ۳ میلی گرم در روز تجربه می کنند. به طور معمول، تعداد پلاکت ها در مدت زمان ۷ تا ۱۴ روز در دوز مناسب شروع به پاسخ می کند.
هشدار: آناگریلاید در کودکان زیر ۷ سال مورد مطالعه قرار نگرفته است

موارد منع مصرف
ازدیاد حساسیت به این دارو یا ترکیبات موجود در آن , اختلال کبدی شدید

عوارض جانبی آناگریلید
تب۳ , اسهال , سردرد , ادم , تهوع , درد قفسه سینه , گیجی , استفراغ , سرگیجه , ضعف , بی اشتهایی , لرزش , خارش , نفخ , تاکیکاردی , بی قراری , تنگی نفس , درد شکمی , راش , فارنژیت

تداخلات دارویی
پروتامین سولفات , سووفلوران , ملاتونین , جینکوبیلوبا , آتوموکستین , آمیودارون , اپتیفیباتاید , اپی روبیسین , ادنوزین , انوکساپارین , افاویرنز , تاموکسیفن , لیتیوم , ابسیکسی مب , کلروکین , کتوکونازول , کلرپرومازین , کلوزاپین , سولیفناسین , فلکاینید | فلکایینید , کلوفازیمین , فلوفنازین , فلوکونازول , فینگولیمود , گرانیسترون , هالوپریدول , هیدروکسی کلروکین , پاپاورین , تاکرولیموس , دانوروبیسین , دفراسیروکس , دوکسوروبیسین , سیزاپراید , پنتامیدین , ترفنادین , پروتریپتیلین , مزوریدازین , پروکلرپرازین , اسپارفلوکساسین , اسیمرتینیب , وندتانیب , ایزوپروترنول , پالونوسترون , دولاسترون , زیپراسیدون , هیسترلین , آپیکسابان , اینوتوزوماب , ریبوسیکلیب , دوفتیلید , بپریدیل , آلفوزوسین , پرومازین , داساتینیب , پیماوانسرین , رومیدپسین , دالتپارین , تینزاپارین , ایبریتومومب تیوکستان , توسیتومومب , بتریکسابان , جمتوزومب , آسناپین , آپالوتامید , وازوپرسین , گرپافلوکساسین , هالوفانترین , بداکیلین , ایکوزاپنت , آبارلیکس , گیلتریتینیب , گلاسدگیب , پرفلوترن , راموسیروماب , انترکتینیب , پیتولیسانت , بنوریلات , دفیبروتاید
مهار کنندگان گلیکوپروتئین llb/llla مانند ابسیکسی مب، اپتیفیباتاید: افزایش معنی دار خطر خون ریزی
دفراسیروکس: افزایش ریسک خون ریزی گوارشی
TCAs - اپیوئیدها - ماکرولیدها - فلوروکینولون ها - SSRIs
هشدارها

قبل از شروع درمان با آناگریلاید معاینات قلبی عروق از جمله ECG در همه بیماران انجام شود.
نارسایی کبدی سطح آناگریلاید را در خون افزایش می دهد و می تواند خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. بیماری که نارسایی کبدی دارد را از این نظر و سایر عوارض قلبی عروقی پیگیری نمایید.
هیپوتانسیون وضعیتی با دوزهای بالاتر گزارش شده است.حداقل تغییرات فشار خون در دوز ۲ میلی گرم رخ می دهد.
مصرف همزمان آناگریلاید با آسپرین باعث افزایش خطر خون ريزي شدید می شود.
در بیماری های قلبی، اختلال کلیوی، اختلال در عملکرد کبدی خفیف و متوسط احتیاط کنید.
برای حداقل ۲ هفته اول، پلاکت ها، هموگلوبین، گلبول های سفید، تست های عملکرد کبدی، کراتینین و نیتروژن اوره خون را چک کنید.
ممكن است با مهار PDE۴ نارسایی قلبی را افزایش دهد (ممکن است بعد از قطع مصرف برگشت پذیر باشد).
بیماری های بینابینی ریه (از جمله آلرژی آلوئولیت ، پنومونی ائوزینوفیلی و پنومونی بینابینی) در گزارش های پس از عرضه آناگریلاید به بازار، به استفاده از آناگریلاید ارتباط داده شده است. در صورت وقوع مصرف آناگریلاید را قطع کنید؛ علائم ممکن است پس از قطع دارو بهبود یابند.
در بیماران مبتلا به بیماری قلبی، فقط در صورتی که مزایای مصرف بیشتر از معایب آن است، استفاده کنید.
در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، برادی آریتمی یا اختلالات الکترولیتی، بررسی دوره ای ECG در نظر بگیرید

نکات قابل توصیه

اگر به آناگریلاید یا داروهای دیگر حساسیت دارید، به پزشک و داروساز خود بگویید.
به پزشک و داروساز خود بگویید چه داروهای تجویزی و غیر تجویزی، ویتامین ها، مکمل های غذایی و محصولات گیاهی دیگری مصرف می کنید. پزشک ممکن است دوز داروهایتان را تغییر دهد یا شما را از نظر بروز عوارض جانبی به دقت تحت نظر بگیرد.
اگر دچار مشکلات خون ریزی هستید یا قبلا دچار شده اید به پزشک خود بگویید؛ فشار خون بالا یا پایین؛ عدم تحمل لاکتوز (ناتوانی در هضم محصولات لبنی) یا بیماری قلب، کلیه یا کبد را نیز به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر باردارهستید یا قصد بارداری دارید، آناگریلاید را مصرف نکنید. شما باید از یک روش موثر برای جلوگیری از بارداری در طول درمان با آناگریلاید استفاده کنید. در مورد انواع روش های جلوگیری که برای شما مناسب است با پزشک خود صحبت کنید. اگر هنگام مصرف آناگریلاید باردار شوید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. در حالی که آناگریلاید مصرف می کنید، به نوزاد شیر ندهید.
اگر جراحی دارید، از جمله جراحی دندانپزشکی، به پزشک یا دندانپزشک بگویید که شما از آناگریلاید استفاده می کنید.
آناگریلاید ممکن است شما را دچار سرگیجه کند، به خصوص هنگامی که شما برای اولین بار شروع به مصرف دارو می کنید. تا زمانی که بدانید چگونه این دارو بر شما تاثیر می گذارد رانندگی نکنید و یا با ماشین آلات کار نکنید.
شما باید بدانید که آناگریلاید ممکن است هنگام برخواستن سریع از موقعیت درازکشیده، باعث گیجی، سبک سری و غش گردد. این اتفاق بیشتر زمانی شایع است که آناگریلاید را برای اولین بار مصرف می کنید. برای جلوگیری از این مشکل، آرام آرام از خواب بیدار شوید، پای خود را روی زمین بگذارید و تا چند دقیقه صبر کنید.
از قرار گرفتن غیر ضروری یا طولانی در معرض نور خورشید خودداری کنید و لباس های محافظ، عینک آفتابی و کرم های ضد آفتاب بپوشید چون آناگریلاید ممکن است پوست شما را به نور خورشید حساس کند.

مصرف در بارداری
C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )