دسته دارويي:
ويتامين محلول در آب

فارماكوكينتيك:
جذب ويتامين B۱۲ بستگي به حضور فاکتور داخلي و يون کلسيم دارد. به طور کلي، جذب ويتامين B۱۲ خوراکي در موارد سوء جذب و آنمي بدخيم به اندازه کافي انجام نمي گيرد مگر اينکه فاکتور داخلي همراه آن مصرف گردد. پس از يك ساعت به حداکثر غلظت پلاسمايي مي رسد. سيانوکوبالامين از محل تزريق عضلاني و زير پوستي به سرعت جذب مي شود و نيمه عمر آن در خون ۶ روز بوده اما نيمه عمر آن در کبد ۴۰۰ روز است. پس از جذب به طور عمده در کبد ذخيره مي شود و به آرامي در اختيار ساير بافت ها قرار مي گيرد. ۴۸ ساعت پس از تزريق عضلاني، ۵۰ تا ۹۸ درصد از دوز مصرفي در ادراريافت مي شود. پس از مصرف وريدي دفع سريعتر مي شود.
هيدروکسوکوبالامين کاملاً شبيه سيانوکوبالامين است اما به مقدار بيشتري به پروتئين هاي پلاسما متصل مي گردد و نيمه عمر طولاني تري دارد.

مكانيسم اثر:
ويتامين B۱۲ براي رشد و تقسيم سلولي، توليد گلبول هاي قرمز، سنتز نوکلئوپروتئين ها و ميلين ضروري است. نقش فيزيولوژيک آن در ارتباط با متيلاسيون است که براي سنتز پروتئين ها و اسيدهاي نوکلئيک ضروري است.
سيانوکوبالامين با شرکت در چرخه آنزيمي فوليک اسيد در تشکيل تيمديلات نقش دارد. هيدروکسوکوبالامين( ويتامين B۱۲ فعال ) نقشي همانند سيانوکوبالامين دارد.

موارد مصرف:
کمبود ويتامين B۱۲ به دليل سندرم سوء جذب و آنمي بدخيم، آسيب دستگاه گوارش بدليل جراحي يا عدم فعاليت، عفونت با کرم نواري ماهي، بدخيمي پانکراس و روده، انتروپاتي ناشي از گلوتن، رشد بيش از حد باکتري ها در روده کوچک و گاستروکتومي کلي يا جزئي ديده مي شود و معمولاً اين کمبود همراه با کمبود اسيد فوليک است.
همچنين در موارد حاملگي، تيروتوکسيکوز، آنمي هموليتيک، خونريزي، بدخيمي ها و بيماري هاي کبدي و کليوي نياز بدن به ويتامين B۱۲ افزايش مي يابد.

مقدار و نحوه تجويز:
در کمبود ويتامين B۱۲ ناشي از هر علتي بجز سوء جذب ناشي از آنمي بدخيم و ساير بيماري هاي گوارشي:

بالغين:
دوز روزانه: ۳۰ تا ۱۰۰ ميکروگرم، تزريق عضلاني ( بسته به شدت کمبود به مدت ۵ تا ۱۰ روز )
دوز نگهدارنده: ۱۰۰ تا ۲۰۰ ميكروگرم ماهيانه، تزريق عضلاني

كودكان:
دوز روزانه: ۱ تا ۳۰ ميكروگرم، تزريق عضلاني ( بسته به شدت كمبود به مدت ۵ تا ۱۰ روز )
دوز نگهدارنده: ۶۰ ميكروگرم ماهيانه، تزريق عضلاني

آنمي بدخيم يا سوء جذب ويتامين B۱۲ :
بالغين: در شروع، روزانه ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ ميکروگرم به مدت دو هفته، تزريق عضلاني، سپس ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ ميکروگرم ماهيانه، تزريق عضلاني تمام طول عمر ( درصورتي که عوارض عصبي وجود داشته باشد، به دنبال درمان اوليه بايد قبل از شروع رژيم ماهيانه، ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ ميکروگرم هر دو هفته يک بار تجويز شود.)

موارد منع مصرف:
در موارد حساسيت به کبالت، ويتامينB۱۲ و يا هر يک از اجزاء فرمولاسيون مصرف اين ويتامين مجاز نمي باشد.

موارد احتياط:
کمبود ويتامين B۱۲ بيش از سه ماه ممکن است عوارض پايدار در نخاع ايجاد کند. افرادي که مبتلا به بيماري لبر ( :Leber آتروفي ارثي عصب بينايي ) هستند، ممکن است به سرعت دچار مشكلات عصب بينايي شوند.

مصرف در بارداري و شيردهي:
فرم تزريقي ويتامين B۱۲ در دوران بارداري در گروه C است.
ويتامين B۱۲ در شير ترشح مي شود. غلظت آن در شير تقريباً برابر با غلظت خوني مادر
مي باشد. مقدار ويتامين B۱۲ توصيه شده در دوران شيردهي روزانه ۶/۲ ميکروگرم مي باشد.

عوارض جانبي:
عوارض جانبي زير در زمان مصرف تزريقي ويتامين B۱۲ ديده مي شود:
شوک آنافيلاکسي و ادم ريوي
در اوايل درمان نارسايي احتقاني قلب، آتروفي شديد و سريع عصب بينايي هم ممكن است ديده شود.

تداخلات دارويي:
کلشي سين و مقادير زياد الکل ممکن است باعث سوء جذب ويتامين B۱۲ شوند.
در بيماراني كه آنمي بدخيم دارند، داروي كلرامفنيكل اثرات خوني ويتامين B۱۲را كاهش مي دهد.
همچنين ساليسيلات ها اثرات بيولوژيك و درماني ويتامين B۱۲ را كاهش مي دهند.

بسته بندي:
آمپول ml / mcg ۱۰۰، جعبه ۱۰ و ۱۰۰ عددي
آمپول ml / mcg ۳۰۰، جعبه ۱۰۰ عددي