دسته دارويي:
ضدتهوع و پروکینتیک

ویژگیها و اثرات:
متوکلوپرامید به دلیل اثرات پروکینتیک و ضد تهوع مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو محرک قسمت های فوقانی دستگاه گوارش است بدون اینکه بر ترشح معده، صفرا و پانکراس موثر باشد. متوکلوپرامید باعث افزایش سرعت تخلیه معده می شود. توان استراحت اسفنکتر مری – معدی را افزایش می دهد و باعث شل شدن اسفنکتر پیلور می گردد. این دارو دارای اثرات تحریک پاراسمپاتیک همراه با مهار گیرنده های دوپامینی (موجود در مرکز تهوع CTZ ) است، ضمن این که ممکن است مهار کننده گیرنده های سروتونینی (HT۳) نیز باشد. در ضمن قسمت اعظم اثرات پروکینتیک آن را به تحریک گيرنده های (۵- HT۴)نسبت می دهند.

فارماكوكينتيك:
متوکلوپرامید به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود. شروع اثر آن در مصرف وریدی ۱ تا ۳ دقیقه، در مصرف عضلانی ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و در مصرف خوراکی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه می باشد. فراهمی زیستی آن در مصرف خوراکی، تقریباٌ ۸۰ درصد است و حجم توزیع آن در بدن بالاست.
۸۵ درصد آن از طریق ادرار دفع می گردد. نیمه عمر آن در افراد با عملکرد کلیوي طبيعي ۵ تا ۶ ساعت است. میزان اتصال آن به پروتئین های پلاسما کم است.

موارد مصرف:
در فلج معدی که ناشی از دیابت و معمولا همراه با تهوع، بی اشتهایی، ناراحتی شکم و نفخ است، استفاده می شود. به صورت خوراکی، معمولا در برگشت محتویات معده به مری (GERD) استفاده می شود، در حالی که به صورت تزریقي در پیشگیری و درمان تهوع و استفراغ پس از جراحی و شیمی درمانی مصرف می شود. از متوکلوپرامید همچنین در انتوباسیون روده و بعنوان تحریک کننده ترشح شیر در مادران شیرده نیز استفاده می شود.

مقدار و نحوه تجويز:

در جلوگیری و کاهش تهوع و استفراغ ناشی از سیس پلاتین و سایر داروهای شیمی درمانی:
بالغین: mg/kg ۲ ، از راه وریدی هر ۲ ساعت تا ۵ دوز (۳۰ دقیقه قبل از تجویز سیس پلاتین، دوز اول تزریق می شود).

تسهیل انتوباسیون روده باریک و مطالعات رادیولوژیک:
بالغین: mg ۱۰ از راه وریدی به صورت دوز واحد در طول یک یا دودقیقه تزریق می شود.
کودکان سنین ۶ تا ۱۴ سال: mg ۵-۵/۲ از راه وریدی تزریق می شود.
کودکان کمتر از ۶ سال: mg/kg ۱/۰ ، از راه خوراكي يا وریدی هر ۸ ساعت مصرف می گردد.
حداکثر دوزمصرفي روزانه این دارو در کودکان mg/kg ۵/۰ می باشد.

موارد منع مصرف:
مواردی که تحریک دستگاه گوارش می تواند خطرناک باشد از جمله وجود خونریزی گوارشی، انسداد مکانیکی و پرفوراسیون، فئوکروموسیتوما (بدلیل ایجاد بحران فشار خون)، حساسیت به متوکلوپرامید، افراد مبتلا به صرع و يا افرادی که از داروهای ایجاد کننده عوارض اکستراپیرامیدال استفاده می نمایند.

موارد احتياط:
در افسردگی، دیس کینزی دیررس، پرفشاری خون، سرطان پستان حساس به پرولاکتین مصرف اين دارو با احتیاط صورت گيرد.

بارداری و شیردهی:
در دوران بارداري در گروه B قرار دارد. این دارو در شیر ترشح می گردد و با غلظتی حدود ۲ برابر پلاسمای مادر در شیر تجمع می یابد. به نظر در دوزهای کمتر از mg ۴۵ در روز، برای نوزاد بی ضرر باشد.

عوارض جانبی:
بی قراری، خواب آلودگی، بی حالی، عوارض اکستراپیرامیدال، آکاتزی، گیجی، اضطراب، دیستونی،بی خوابی، سردرد، منگی، تشنج، توهم

تداخلات دارويي:
مصرف همزمان آن با فنوتیازین ها و برخی داروهای ضد جنون قدیمی، باعث تشدید عوارض اکستراپیرامیدال می گردد. ريسك بروز سمیت در مصرف همزمان متوکلوپرامید ولیتیم افزایش می یابد. این دارو جذب دیگوکسین را کاهش می دهد و جذب سیکلوسپورین، آسپرین یا استامینوفن را افزایش می دهد.

بسته بندي:
آمپول هاي ml۲ / mg ۱۰ ، جعبه ۱۰ عددي