نام ژنریک محصول نام برند محصول شکل دارویی دوز دارو دسته فارماکولوژیک دارو دسته درمانی دارو تعداد در بسته بندی
کاپتوپریل کاپوتریل قرص ۲.۵-۵ میلی گرم مهار کننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین(ACE) قلبی عروقی ۱۰۰

موارد مصرف

فشار خون بالا: قرص کاپتوپریل برای درمان فشار خون بالا مورد استفاده قرار می گیرد.

در استفاده از کاپتوپریل ، به خطر نوتروپنی / آگرانولوسیتوز باید توجه داشته باشید.

کاپتوپریل ممکن است به عنوان درمان اولیه برای بیمارانی که عملکرد کلیوی طبیعی دارند، مورد استفاده قرار بگیرد. در بیماران دارای اختلال در عملکرد کلیه ، به ویژه بیماران مبتلا به بیماری عروقی کلاژن ، کاپتوپریل باید برای فشارخون هایی که یا عوارض غیرقابل قبول دیگری بر روی سایر داروهای ایجاد کرده اند یا در پاسخ به رضایت بخشی به ترکیبات دارو نتوانسته اند پاسخ دهند پیگیری شود..

کاپتوپریل به تنهایی و همراه با سایر داروهای ضد فشار خون ، به ویژه دیورتیک های نوع تیازید مؤثر است. اثرات کاهش فشار خون کاپتوپریل و تیازیدها تقریباً مواد افزودنی هستند.

نارسایی قلبی: قرص کاپتوپریل برای درمان نارسایی احتقانی قلب معمولاً در ترکیب با دیورتیک ها و دیجیتال ها تعیین شده اند. تأثیر مفید کاپتوپریل در نارسایی قلبی نیازی به وجود دیجیتالی ندارد ، اما بیشترین آزمایش کارآزمایی بالینی با کاپتوپریل در بیمارانی که دیجیتال دریافت می کنند و همچنین داروی دیورتیک بوده است.

اختلال عملکرد بطن چپ بعد از انفارکتوس میوکارد: قرص کاپتوپریل برای بهبود بقا پس از انفارکتوس میوکارد در بیماران با اختلال عملکرد بطن چپ مورد استفاده قرار می گیرد.

نفروپاتی دیابتی: قرص کاپتوپریل برای درمان نفروپاتی دیابتی (پروتئینوری> ۵۰۰ میلی گرم در روز) در بیماران مبتلا به دیابت وابسته به انسولین نوع ۱ و رتینوپاتی می باشد. قرص کاپتوپریل سرعت پیشرفت نارسایی کلیوی و ایجاد پیامدهای بالینی منفی را کاهش می دهد (مرگ یا نیاز به پیوند کلیه یا دیالیز).

در مورد استفاده از قرص کاپتوپریل ، لازم به ذکر است که در آزمایشات نشان داده که اثر مهارکنندگی های ACE بر فشار خون, که در بیماران سیاه پوست کمتر از افراد غیر سیاه پوست است.
نحوه مصرف و بهترین زمان مصرف

این دارو را با دهان با معده خالی (حداقل ۱ ساعت قبل از غذا) معمولاً دو تا سه بار در روز طبق دستور پزشک مصرف کنید.

مقدار مصرف این دارو بستگی به شرایط پزشکی شما و پاسخ به درمان دارد.

از این دارو به طور مرتب استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن داشته باشید. برای کمک به یادآوری ، هر روز آن را در یک زمان های یکسان مصرف کنید. ادامه مصرف این دارو بسیار مهم است. بیشتر افراد مبتلا به فشار خون بالا احساس بیماری نمی کنند.
موارد منع مصرف

قرص کاپتوپریل در بیمارانی که نسبت به این محصول یا سایر مهار کننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین دیگر حساس هستند ,منع مصرف دارد (به عنوان مثال ، بیمارانی که در طول درمان با آنژیوادم یا هر مهار کننده دیگر حساس بوده اند)منع مصرف دارد.
موارد احتیاط مصرف

اختلال در عملکرد کلیه:

فشار خون بالا - برخی از بیماران مبتلا به بیماری کلیوی ، به ویژه بیماران تنگی شدید شریان کلیوی ، پس از کاهش فشار خون با کاپتوپریل ممکن است باعث افزایش کراتینین سرم گردد. در این موارد مصرف دیورتیک ممکن است لازم باشد و در برخی از این بیماران ، نرمال کردن فشار خون و حفظ پرفیوژن کلیوی شاید ممکن نباشد.

نارسایی قلبی - حدود ۲۰ درصد از بیماران با سطح پایدار سرم کراتینین , ۲۰ درصد بالاتر از حد طبیعی یا در شروع درمان طولانی مدت با کاپتوپریل بهبود می یابند. کمتر از ۵ درصد از بیماران ، به طور کلی آنهایی که دارای بیماری کلیوی شدید هستند ، به دلیل افزایش تدریجی کراتینین ، نیاز به قطع درمان دارند. بهبود بعدی احتمالاً به شدت بیماری زمینه ای کلیوی بستگی دارد.

هایپرکالمی: افزایش میزان پتاسیم در برخی از بیماران تحت درمان با کاپتوپریل مشاهده شده است.

در صورت درمان با داروهای این دسته، بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به بیماری هایپرکالمی هستند ، شامل کسانی هستند که دارای نارسایی کلیه؛ دیابت قندی؛ و کسانی که از دیورتیک های پتاسیم، مکمل های پتاسیم یا جایگزین های نمکی حاوی پتاسیم به طور هم زمان استفاده می کنند. یا سایر داروهای مرتبط با افزایش پتاسیم سرم

سرفه: احتمالاً به دلیل مهار تخریب برادی کینین درون زا ، سرفه غیر عمد مداوم با همه مهارکننده های ای سی یی گزارش شده است ، که همیشه پس از قطع درمان ، برطرف می شود. سرفه ناشی از مهار کننده باید در تشخیص با ضریب متغیر در نظر گرفته شود.

تنگی دریچه: به دلایل تئوری ، نگرانی وجود دارد که بیماران مبتلا به تنگی آئورت ممکن است در هنگام درمان با وازودیلاتورها در معرض خطر کمبود پرفیوژن عروق کرونر قرار بگیرند ، زیرا به اندازه دیگران میزانش کاهش نمی یابد.

جراحی / بیهوشی: در بیمارانی که تحت عمل جراحی سخت یا در هنگام بیهوشی با عوامل ایجاد فشار خون بالا قرار دارند ، کاپتوپریل باعث تشکیل آنژیوتانسین ۲به صورت ثانویه به ترشح رینین جبران می شود. اگر افت فشار خون رخ دهد و به دلیل این مکانیسم باشد، می توان با افزایش حجم آن را اصلاح کرد.

همودیالیز:

مشاهدات بالینی اخیر ارتباطی از واکنشهای شبه حساسیت (آنافیلاکسی) را که در طی همودیالیز با غشاهای دیالیز با شار زیاد، در بیمارانی که مهار کننده های ای سی یی دارند را نشان داده است. در این بیماران باید توجه داشت که از یک نوع مختلف از غشای دیالیز یا یک کلاس متفاوت از دارو استفاده می شود.

اطلاعات مربوط به بیماران:

به بیماران توصیه می شود که هرگونه علائم آنژیوادم (مثلاً تورم صورت ، چشم ها ، لب ها ، زبان ، حنجره و اندام ها ؛ مشکل در بلع یا نفس کشیدن ، کوفتگی) را فوراً به پزشک خود گزارش دهند تا درمان را قطع کنند.

به بیماران گفته می شود هر گونه نشانه ای از عفونت (به عنوان مثال ، گلودرد ، تب) ، که ممکن است نشانه ای از نوتروپنی یا ورم پیشرونده باشد که ممکن است مربوط به پروتئینوری و سندرم نفروتیک باشد ، سریعاً گزارش دهند.

همه بیماران باید احتیاط کنند, که تعریق زیاد و کم آبی بدن باعث کاهش بیش از حد فشار خون به دلیل کاهش حجم مایعات می شود. علل دیگر کاهش حجم مانند استفراغ یا اسهال نیز ممکن است منجر به افت فشار خون شود. به بیماران توصیه می شود با پزشک مشورت کنند.

به بیماران توصیه می شود بدون مشورت با پزشک خود از دیورتیک های پتاسیم ، مکمل های پتاسیم یا جایگزین های نمکی حاوی پتاسیم استفاده نکنند. (به پیش نویس ها: تعامل عمومی و مواد مخدر ؛ واکنشهای مشاهده شده مراجعه کنید.)

در مورد قطع یا قطع مصرف دارو باید به بیماران هشدار داده شود ، مگر اینکه توسط پزشک راهنمایی شود.

بیماران نارسایی قلبی در مورد کاپتوپریل درمانی باید در برابر افزایش سریع فعالیت بدنی احتیاط کنند.

به بیماران باید اطلاع داده شود که قرص کاپتوپریل باید یک ساعت قبل از غذا مصرف شود
عوارض شایع بالای ۱۰%

واکنش های آنافیلاکسی

کلی: استنیا ، ژنیکوماستی

قلبی و عروقی: ایست قلبی ، حوادث مغزی یا نارسایی مغزی ، اختلال در ریتم ، افت فشار خون اورتوستاتیک ، سنکوپ.

پوستی: پمفیگوس بولوس ، اریتما مولتیفره (از جمله سندرم استیونز-جانسون) ، درماتیت مولتی فرم.

دستگاه گوارش: پانکراتیت ، گلوسیتس ، سوء هاضمه.

هماتولوژیک: کم خونی ، شامل آپلاستیک و همولیتیک است.

کبد: زردی ، هپاتیت از جمله موارد نادر نکروز ، کلستاز است.

متابولیک: هیپوناترمیا علامتدار.

اسکلت عضلانی: میالژیا ، میاستنی.

عصبی / روانپزشکی: آتاکسی ، گیجی ، افسردگی ، عصبی بودن ، خواب آلودگی.

تنفسی: برونکواسپاسم ، پنومونییت ائوزینوفیلیک ، رینیت.

احساسات ویژه: تاری دید.

دستگاه ادراری-تناسلی: ناتوانی جنسی.

مانند سایر مهار کننده های ای سی یی، یک سندرم گزارش شده است که می تواند شامل: تب ، میالژی ، آرترالژیا ، نفریت بینابینی ، واسکولیت ، راش یا سایر تظاهرات پوستی ، ائوزینوفیلی و افزایش ای اس آر باشد.

الکترولیتهای سرمی:

هایپرکالمی: افزایش اندک در پتاسیم سرم ، به ویژه در بیمارانی که اختلال کلیوی دارند (رعایت موارد احتیاط).

هیپوناترمیا: بخصوص در بیمارانی که رژیم کم سدیم دارند و یا دیورتیک های همزمان.

سرم کراتینین: افزایش زودرس بون یا کراتینین سرم به ویژه در بیماران مبتلا به فشار خون بالا عروقی ممکن است رخ دهد. کاهش سریع فشار خون دیرپا یا قابل توجهی بالا می تواند منجر به کاهش در میزان فیلتراسیون گلومرولی شود و به نوبه خود منجر به افزایش کراتینین سرم شود.

آزمایشات عملکرد کبد: افزایش ارتفاع ترانس آمینازهای کبدی ، قلیایی فسفاتاز و بیلی روبین سرم اتفاق افتاده است.
شیردهی و بارداری

دسته بارداری: D

در شیر ترشح می شود.
مشکلات کبدی و کلیوی

از آنجا که کاپتوپریل در درجه اول توسط کلیه ها دفع می شود ، در بیماران با اختلال در عملکرد کلیه با میزان دفع کاهش می یابد. این بیماران برای رسیدن به سطح کاپتوپریل حالت پایدار, طولانی تر به طول می انجامند و برای دوز روزانه مشخص شده نسبت به بیمارانی که عملکرد کلیوی طبیعی دارند ، به حالت پایدار بالاتر می رسند. بنابراین ، این بیماران ممکن است به دوزهای کوچکتر یا کمتر مکرر پاسخ دهند.

بر این اساس ، برای بیماران دارای نقص قابل توجهی در کلیه ، مقدار اولیه روزانه کاپتوپریل کاهش می یابد و از مقادیر کمتری برای تیتراسیون استفاده می شود ، که باید کاملاً کند (فواصل یک تا دو هفته) باشد. پس از به دست آوردن اثر درمانی مطلوب ، مقدار مورد نظر باید به آرامی به تیتر برگردد تا حداقل دوز مؤثر تعیین شود. هنگامی که به درمان دیورتیک همزمان نیاز باشد ، یک دیورتیک حلقه (به عنوان مثال ، فوروزمید) ، به جای یک دیورتیک تیازیدی ، در بیماران دارای نقص شدید کلیوی ترجیح داده می شود.

نارسایی کبدی

به ندرت ، مهارکننده های ای سی یی با یک سندرم همراه هستند که با زردی کلستاتیک شروع می شود و به سمت نکروز کبدی کامل پیشرفت می کند. مکانیسم این سندرم درک نشده است. بیمارانی که مهارکننده های ای سی یی دارند که دچار زردی یا افزایش آنزیم های کبدی می شوند ، باید مهار کننده ای سی یی را قطع کنند و پیگیری های لازم پزشکی را انجام دهند.