محلول کاملیوگل از عصاره هیدروالکلی گلهای بابونه شیرازی تهیه شده است. ترکیبات فعال موجود در این گیاه شامل شامازولن، بیزابولول، لوتئین و اپی ژنین می باشد. خواص درمانی این گیاه بسیار زیاده بوده و شامل اثرات ضد التهاب، ضد میکروب، ضد اسپاسم و ترمیم کننده زخم است(۱).
اکسیدبیزابولولAوB موجود در این گیاه بر طیف وسیعی از باکتریهای گرم منفی وگرم مثبت اثر میگذارد. باسیلوس سرئوس ، استاف ارئوس ،اشرشیا کولی ،استرپتوکوک پیوژن وقارچها مانند کاندیدا آلبیکانس نسبت به این گیاه حساس میباشند. اثربخشی بابونه در پوست آسیب دیده ،زخمهای دیابتی وسایر زخمهای عفونی مورد مطالعه قرار گرفته است . مکانیسم اثر وقفه رشد باکتری است که از طریق پیوند به دیواره سلولی آن می باشد. روغن اصلی بابونه لیپوفیلیک بوده وبه همین دلیل بررشد باکتریهای گرم مثبت اثرمهاری بیشتری دارد ، دیواره لیپو پلی ساکاریدی باکتریهای گرم منفی چون دارای خاصیت هیدروفیلیک است باعث حساسیت کمتر آنها نسبت به ترکیبات این گیاه می شود. مهار رشد قارچ نیز از طریق مهار بیوسنتز ارگوسترول موجود در قارچ می باشد (۲و۳).
شامازولن موجود در بابونه با مهار لکوترینها و پروستاگلاندینها سبب مهار پروسه التهاب می گردد. خواص ضد التهاب، ضد میکرب و آنتی اکسیدان این گیاه سبب شده است که در ترمیم و بهبودی زخم اثر به سزائی داشته باشد. طی تحقیقات انجام شده مصرف عصاره بابونه در موشهائی که دچار زخم دیابتی شده بودند، سبب کاهش اندازه زخم و التهاب آن شده است. فلاونوئیدها و سایر ترکیبات فعال موجود در این گیاه سبب افزایش اپی تلیزاسیون، افزایش تعداد فیبروبلاستها و سنتز کلاژن می گردد. طی مطالعه ای مصرف موضعی بابونه در مقایسه با زینک اکسید بر روی زخمهای دیابتی موشها باعث افزایش تشکیل عروق جدید، بافتهای جدید و تسریع فرایند بهبود زخم شده است (۴). در یک مطالعه دوسوکور بر ۱۴ بیمار که زخمهای ناشی از تاتو داشته اند مصرف موضعی بابونه مورد بررسی قرار گرفت . در این مطالعه سرعت ترمیم زخم با مصرف بابونه بیشتر از مصرف کورتیکوستروئیدها بوده است (۵). با توجه به آثار فارماکولوژی ذکر شده مصرف محلول کامیلوگل جهت شستشوی زخمهای دیابتی، زخم بستر ،ضد عفونی کردن بواسیر و واژن بسیار مناسب می باشد.