هیدروکورتیزون سدیم سوکسینات

آفاتیزون®۱۰۰میلی گرم

پودر برای تهیه محلول تزریقی جهت تزریق یا انفوزیون

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است لذا از مصرف آن در موارد مشابه یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری نمایید.

راهنمایی های عمومی:

قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک خود مشورت نمایید:

در صورت حساسیت به این دارو یا داروهای دیگر یا هر نوع ماده دیگر از قبیل مواد غذایی، محافظ، رنگ ها و غیره.

در صورت ابتلا به بیماری های دیگر یا مصرف دیگر داروها.

مصرف در بارداری و شیردهی:

مصرف این دارو در بارداری در رده C قرار می گیرد و مصرف آن باید با نظر پزشک متخصص باشد.

این دارو در شیر مادر ترشح می گردد و مصرف آن در دوران شیردهی باید با نظر پزشک متخصص باشد.

موارد احتیاط و هشدارها:

با مصرف این دارو فعالیت سیستم هیپوتالاموس ـ هیپوفیز ـ آدرنال کاهش می یابد و پس از مصرف طولانی دارو، در صورت قطع ناگهانی مصرف آن یا قرار گرفتن بیمار در شرایط استرس، ممکن است علایم نارسایی حاد آدرنال دیده شود.

کورتیکواستروئیدهای تزریقی در افراد مسن باید با احتیاط مصرف شوند و سعی شود با حداقل دوز ممکن و در حداقل زمان ممکن مورد استفاده قرار گیرند.

بیماران تحت درمان با این دارو به علت کم شدن فعالیت سیستم دفاعی بدن در مقابل عفونت های ویروسی، باکتریایی و قارچی حساس تر می ­شوند.

کورتیکواستروئید ها ممکن است عفونت های قارچی سیستمیک را بدتر کرده و در نتیجه نباید در حضور چنین عفونت هایی مصرف گردند مگر در شرایط خاص و با نظر پزشک معالج.

برای درمان هر موردی با این دارو، حداقل دوز مؤثر و کوتاه­ترین دوره درمان مؤثر باید بکار رود و در بیمار تحت درمان، کاهش یا قطع درمان باید تدریجی باشد.

به علت احتباس سدیم و ایجاد خیز (ادم) و دفع پتاسیم توسط دارو، باید در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، بیماران مبتلا به فشار خون بالا و نارسایی کلیوی با احتیاط مصرف شود.

در بیماران مبتلا به زخمهای گوارشی، diverticulitis و کولیت السراتیو nonspecific، کورتیکواستروئیدها باید با احتیاط مصرف شوند، زیرا خطر ایجاد زخم را افزایش می دهند.

کورتیکواستروئیدها ساخته شدن استخوان را کاهش داده و حل شدن استخوان (resorption) را افزایش می دهند. در ضمن، با کاهش ماتریکس پروتئین استخوان (به علت افزایش کاتابولیسم پروتئین) توسط این داروها می توانند باعث مهار رشد استخوان در بچه ها و ایجاد پوکی استخوان در بزرگسالان به ویژه در خانم های یائسه ­شوند.

با استفاده از دوزهای زیاد (مثلاً در بیماران مبتلا به MS) ممکن است میوپاتی حاد (به ویژه در بیماران مبتلا به میاستنی یا بیمارانی که دارویی مثل پانکرونیوم دریافت می کنند) مشاهده شده و می­ تواند شامل عضلات چشمی و تنفسی شود.

کورتیکواستروئیدها می توانند اختلالات روانی مثل سرخوشی، بیخوابی و تغییرات شخصیتی ایجاد کرده و ناپایداری عاطفی را بدترکنند.

با مصرف این دارو ممکن است فشار داخل چشمی (IOP) در بعضی از بیماران بالا برود. اگر درمان با دارو بیش از ۶ هفته ادامه داشته باشد باید IOP زیر نظر باشد. در بیماران مبتلا به گلوکوم (آب سیاه چشم) باید با احتیاط مصرف شود.

کورتیکواستروئیدها می توانند نشانه های عفونت را بپوشانند و در حین مصرف آن ها عفونت های جدید ممکن است ظاهر شوند. با مصرف کورتیکواستروئیدها ممکن است مقاومت بدن کم شده و توانایی برای محدود کردن عفونت وجود نداشته باشد.

عفونت یا آلودگی توسط پاتوژنهای مختلف مثل ویروس، باکتری، قارچ، پروتوزوآ یا کرم، در هر ناحیه از بدن ممکن است با مصرف کورتیکواستروئیدها (به تنهایی یا همراه با سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که ایمنی سلولی، هومورال یا عملکرد نوتروفیل ها را تحت تاثیر قرار می دهند) بوجود آید. این عفونت ها ممکن است خفیف بوده ولی می تواند شدید نیز باشد. با افزایش دوز کورتیکواستروئید سرعت بروز عوارض عفونی زیاد می شود.

مصرف طولانی کورتیکواستروئید ممکن است ایجاد کاتاراکت (آب مروارید)، گلوکوم (آب سیاه چشم) همراه با آسیب احتمالی عصب چشم کرده و ممکن است احتمال تثبیت عفونت های ثانویه چشمی در اثر قارچ ها یا ویروس ها را افزایش دهد.

تداخلات دارویی:

داروهایی که باعث افزایش فعالیت آنزیم های کبدی می­ شوند (مانند باربیتورات ها ، فنی توئین و ریفامپین) در صورت مصرف همزمان با هیدروکورتیزون می توانند متابولیسم هیدروکورتیزون را افزایش داده و در نتیجه نیاز به افزایش دوز هیدروکورتیزون باشد.

داروهایی که باعث مهار متابولیسم هیدروکورتیزون می شوند (مثل کتوکونازول و اریترومایسین)، سبب افزایش غلظت خونی هیدروکورتیزون می گردند و در نتیجه تنظیم دوز مورد نیاز است.

مصرف همزمان کورتیکواستروئیدها به همراه آسپیرین یا سایر NSAIDS سبب افزایش عوارض گوارشی می گردد.

مصرف توام هیدروکورتیزون همراه داروهای ضد انعقاد خوراکی (مثل وارفارین) ممکن است مانع پاسخ به وارفارین گردد.

مصرف آمفوتریسین B تزریقی و سایر داروهای دفع کننده پتاسیم با هیدروکورتیزون ممکن است خطر بروز هیپوکالمی را افزایش دهد.

مصرف همزمان گلیکوزیدهای قلبی (مثل دیگوکسین) و هیدروکورتیزون ممکن است به علت ایجاد هیپوکالمی ریسک آریتمی را افزایش دهد.

کورتیکواستروئیدها ممکن است سبب افزایش قند خون گردند لذا دوز داروهای بیماران دیابتی که بطور همزمان از کورتیکواستروئیدها استفاده می کنند باید تنظیم گردد.

مقدار مصرف دارو:

مقدار مصرف دارو را پزشک معالج برای هر بیمار تعیین می نماید.اما مقدار معمول مصرف این دارو به شرح ذیل می باشد.

دوز معمول برای بزرگسالان و نوجوانان

۱۰۰تا ۵۰۰میلی گرم (base) از راه عضلانی یا وریدی می باشد. این دوز می تواند با توجه به وضعیت بیمار و پاسخ او به درمان هر ۲ تا ۶ساعت تکرار گردد.

توجه: دوز اولیه داخل وریدی برای هیدروکورتیزون ۱۰۰میلی گرم، باید طی مدت ۳۰ ثانیه تا چند دقیقه تزریق شود.

دوز نگهدارنده در صورت نیاز نباید کمتر از ۲۵میلی گرم در روز تجویز گردد.

دوز معمول برای کودکان

در نارسایی غدد فوق کلیوی: ۰٫۱۹تا ۰٫۲۸میلی گرم (base) به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یا ۱۰تا ۱۲میلی گرم به ازای هر متر مربع سطح بدن از راه داخل عضلانی یا وریدی در سه دوز منقسم در روز.

سایر موارد: ۰٫۶۷ تا ۴میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن یا ۲۰  تا۱۲۰میلی گرم به ازای هر مترمربع سطح بدن هر ۱۲ تا ۲۴ ساعت بصورت تزریق عضلانی.

نحوه آماده سازی دارو:

جهت تزریق عضلانی یا وریدی ۲ میلی لیتر آب سترون قابل تزریق را به محتویات ویال افزوده و به خوبی تکان دهید تا کاملا حل گردد و محلولی شفاف حاصل گردد.

جهت انفوزیون وریدی محلول حاصل را با حجم ۱۰۰ تا ۱۰۰۰میلی لیتر محلول قابل تزریق دکستروز ۵ درصد یا سدیم کلراید ۰٫۹درصد تزریقی یا دکستروز ۵ درصد در سدیم کلراید ۰٫۹درصد تزریقی رقیق نمایید.

تزریق مستقیم وریدی باید طی مدت ۳۰ ثانیه تا چند دقیقه انجام گردد.

انفوزیون وریدی دارو با رقت ۱میلی گرم در میلی لیتر طی مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه انجام می شود.

محلول های حاصل جهت تزریق باید بدون تغییر رنگ، شفاف و فاقد هر گونه ذرات خارجی باشند. در غیر اینصورت از تزریق خودداری نمایید.

توصیه می شود محلول های حاصل پس از آماده سازی بلافاصله تزریق گردند.

در صورتیکه بیمار تحت رژیم غذایی بی نمک باشد نباید از محلول سالین جهت رقیق سازی استفاده شود.

محلول های آماده شده باید از نور محافظت گردند.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب، ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته گردد. در صورت بروز این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.

هیدروکورتیزون می­ تواند باعث احتباس سدیم و آب، دفع پتاسیم، آلکالوز، هیپوتانسیون، ضعف عضلانی و کاهش توده عضله، پوکی استخوان، پارگی تاندون (به ویژه در تاندون آشیل یا پاشنه ­ای)، زخم گوارشی با احتمال خونریزی، آسیب به ترمیم زخم در پوست، پرمویی و افزایش تعریق، افزایش فشار داخل جمجمه ای و سردرد، ایجاد حالت شبیه کوشینگ، کاهش رشد در بچه ها، کاهش تحمل به کربوهیدرات و گلوکز، آشکار کردن دیابت مخفی و افزایش نیاز به انسولین یا ضد دیابت های خوراکی در بیماران دیابتی، کاتاراکت زیر کپسول خلفی، افزایش فشار داخل چشمی و گلوکوما شود. در ضمن به علت افزایش کاتابولیسم پروتئین می تواند تعادل منفی نیتروژن ایجادکند.

شرایط نگهداری:

فراورده خشک را در دمای کمتر از ۲۵درجه سانتی گراد، دور از نور و تا زمان مصرف در جعبه اصلی نگهداری نمایید.

محلول حاصل را بلافاصله پس از آماده سازی تزریق نمایید و بعد از یکبار مصرف باقیمانده دارو را دور بریزید.

از مصرف داروی تاریخ گذشته خودداری نمایید.

دارو را دور از دسترس اطفال نگهداری نمایید.

اشکال دارویی و بسته بندی:

پودر برای تهیه محلول تزریقی جهت تزریق یا انفوزیون.

هر ویال حاوی ۱۰۰ میلی گرم پودر سفید رنگ هیدروکورتیزون (بصورت سدیم سوکسینات) می باشد و در جعبه ۱۰عددی به همراه برگه راهنما بسته بندی می گردد.