ابداع و بکارگیری چیلرهای ابزوربشن گازسوز برای اولین بار در ژاپن انجام شده است. در این نوع چیلرها حرارت حاصل از احتراق گاز و یا سوخت مایع باعث گرم شدن محلول لیتیم برومایدو در نتیجه تغلیظ محلول می گردد. در این سیستم دیگر نیازی به دیگ بخار و یا دیگ آب گرم و یا آب داغ نمی باشد. حذف دستگاههای مذکور کاهش زیادی در سرمایه گذاری اولیه و همچنین کاهش هزینه تعمیر ونگهداری را در پی خواهد داشت. چیلرهای گازسوز در تابستانها به عنوان منبع سرمایش و در زمستانها به عنوان دیگ آبگرم مورد استفاده قرار می گیرند. البته این کار با توجه به قیمت بالای دستگاه تو صیه نمی شود.
چیلرهای گازسوز با مصرف برق ناچیز جایگزین بسیار مناسبی برای چیلرهای تراکمی با مصرف برق بسیار بالا هستند. مشعل این نوع چیلرها از آلایندگی بسیار پایینی برخوردار هستند.

چیلرهای جذبی دو اثره به جهت بازدهی بسیار خوب در مقایسه با چیلرهای تک اثره نیاز به برج خنک کن های کوچکتری دارند. بدیهی است که این امر موجب کاسته شدن از سرمایه گذاری اولیه خواهد شد.

چیلرهای جذبی تک اثره :
چیلرهای جذبی تک اثره قدیمی ترین و اولین نسل چیلرهای جذبی در دنیا می باشند که کمترین بازدهی را در قیاس با سایر انواع چیلرهای جذبی دارا می باشند.
پارامتر ضریب عملکرد یا c.o.p در دستگاههای برودتی از جمله چیلرهای جذبی بیانگر میزان بازدهی دستگاه می باشد. این پارامتر بیانگر میزان بهره برداری کامل از انرژی حرارتی مصرفی در چیلرهای جذبی می باشد. مقادیر بالای c.o.p نشان دهنده مصرف بهینه انرژی حرارتی می باشد.
به طور مثال چیلرهای جذبی تک اثره در میان کلیه مدلهای چیلرهای جذبی حتی با بهترین طراحی دارای ضریب عملکرد ۷۵ درصد می باشد. در حالیکه در مدلهای شعله مستقیم ضریب عملکرد ۱/۲ بوده که نشان دهنده مصرف انرژی کمتر و در نتیجه هزینه راهبری ارزانتر می باشد.

 شرایط استفاده از چیلرهای جذبی تک اثره :
وجود مقادیر لازم بخار با فشار یک اتمسفر و یا اب داغ بالای ۱۰۰ درجه c اصلی ترین پیش نیاز استفاده از چیلرهای جذبی تک اثره می باشد. البته تولید و انتقال بخار با دبی مورد نیاز مستلزم نصب تجهیزات می باشد که در صورت مهیا نبودن خطوط و ایستگاههای تقلیل فشار و یا دیگهای آب داغ تحت فشار با منبع انبساط بسته استفاده از چیلرهای تک اثره توصیه نمی گردد.

اصول کار کرد چیلرهای جذبی گازسوز :
دقیقاً مشابه کارکرد چیلرهای دو اثره می باشد، با این تفاوت که عامل گرم کننده و تغلیظ محلول رقیق در ژنراتور دما بالا حرارت مستقیم شعله حاصل از احتراق می باشد.
به جهت حرارت بسیار بالا در قسمت ژنراتور دما بالا ی چیلرهای گازسوز کنترل دقیق و بکارگیری تجهیزات کنترل مناسب حائز اهمیت می باشد.

چیلر های جذبی : (استفاده از گرما برای تولید سرما )
افزایش قیمت برق در ایران در طول سالهای آینده با توجه به برنامه های اقتصادی دولت ونیاز به نصب سیستمهای تهویه مطبوع در ساختمانهای موجود و در حال ساخت از جمله عوامل مهم و تاثیر گذار در افزایش استفاده از چیلرهای جذبی در ایران می باشد.
در سرمایش به روش جذبی انرژی سیستم به جای برق از گرما تامین می شود. این گرما می تواند از بخار حاصل از گرمای یک مشعل گاز سوز یا گازوئیل سوز اتمسفریک باشد که مستقیما در مولد بخار دستگاه عمل می کند، یا اینکه گرما از مشعل مستقیما به مولد تبرید دستگاه داده شود. معولا از آب به عنوان مایع مبرد و از ایتیم بروماید به عنوان ماده جاذب استفاده می کنند. واحد جذب یا ابزروبر تحت خلا کار می کند که در آن نقطه جوش اب به حد کافی برای تامین شرایط اسایش پایین می آید.

تقسیم بندی چیلرها:
چیلرها از جمله تجهیزات بسیار مهم در سرمایش هستند که به طور کلی می توان آنها را به دو دسته چیلرهای تراکمی و چیلرهای جذبی تقسیم کرد. به طور کلی چیلرهای تراکمی از انرژی الکتریکی و چیلرهای جذبی از انرژی حرارتی به عنوان منبع اصلی برای ایجاد سرمایش استفاده می کنند.
فناوری تبرید جذبی روشی عالی برای تهویه مطبوع مرکزی در تأسیساتی است که ظرفیت دیگ اضافی داشته و می توانند بخار یا آب داغ مورد نیاز برای راه اندازی چیلر را تأمین نمایند. چیلر های جذبی ظرفیت بین ۲۵ تا ۱۲۰۰ تن برودتی را براحتی تأمین می کنند. البته قابل ذکر است که برخی از تولید کنندگان ژاپنی موفق شده اند چیلرهای جذبی با ظرفیت معادل۵۰۰۰ تن نیز تولید کنند. در سیستمهای جذبی غالباً از آب به عنوان مبرد استفاده می شود. گرمای مورد نیاز برای کارکرد این چیلرها به طور مستقیم از گاز طبیعی یا گازوئیل تأمین می گردد.

 منابع غیر مستقیم گرما در چیلرهای جذبی عبارتند از آب داغ بخار پر فشار و کم فشار. بر این اساس تولید کنندگان مختلف در جهان سه نوع اصلی چیلر جذبی ارائه می نمایند که عبارتند از :

    شعله مستقیم
     بخار
    آب داغ

در یک تقسیم بندی عمومی می توان چیلرهای جذبی را در دو دسته چیلرهای جذبی آب و آمونیاک و چیلرهای جذبی لیتیوم بروماید و آب طبقه بندی نمود. در واقع در هر سیکل تبرید جذبی یک سیال جاذب و یک سیال مبرد وجود دارد که تقسیم بندی فوق بر این مبنا انجام شده است. در سیستم آب و آمونیاک، سیال مبرد آمونیاک وسیال جاذب آب است. در سیستم لیتیوم بروماید و آب ، سیال مبرد آب و سیال جاذب ، محلول لیتیوم بروماید است. اما بر حسب اجزای سیستم هم می توان تقسیم بندی های دیگری ارائه کرد. مثلاً می توان سیکل های تبرید جذبی را به سیکل های تبرید یک اثره ، دو اثره و سه اثره طبقه بندی کرد. امروزه سیکل های تبرید جذبی تک اثره و دو اثره در مقیاس بسیار وسیع و در اشکال متنوع ساخته می شوند و سیکل های سه اثره همچنان در دست مطالعه می باشند.