یکی از مهمترین مباحث در زمینه ایمنی هستهای، کاهش میزان دز جذبی پرسنل مراکز مختلف هستهای از فعالیت چشمههای پرتوزا میباشد. مهمترین گام در این زمینه، حفاظگذاری مطمئن در برابر تابشهای رادیواکتیو میباشد. پرتوهای گاما و نوترون جزء اصلیترین چشمههای رادیواکتیو در صنایع هستهای به شمار میروند. از سوی دیگر هر یک از این پرتوها خصوصیات خاص خود را دارند. به همین منظور جهت حفاظگذاری در برابر هر یک از این پرتوها نیاز به عناصر متفاوتی میباشد به طوری که عناصر با عدد اتمی بالا جهت حفاظگذاری در برابر گاما مفید هستند.
در طراحی متداول حفاظ، معمولاً دو نوع تابش گاما و نوترون مد نظر قرار میگیرند. میزان تضعیف پرتوهای گاما متناسب با جرم و عدد اتمی ماده حفاظ است. از مواد مؤثر در جذب پرتوی گاما میتوان به سرب، فولاد، قلع، بیسموت، آهن، استیل و تنگستن اشاره کرد. تنگستن، به عنوان یک ماده مؤثر برای حفاظسازی در برابر پرتوهای گاما، ماده سمی نبوده و از لحاظ قدرت تضعیف کنندگی بهتر از سرب شناخته میشود و برخلاف سرب به خوبی با مواد پلیمری قابل اختلاط است. بنابراین، میتوان حفاظهای غیر سمی که کاربرد بسیاری در حفاظ سازی پرتوها دارد را با مواد کامپوزیتی زمینه پلیمری و تنگستن ساخت.
حفاظ سازی چشمه های نوترون با توجه به قدرت چشمه و نوع کاربرد آن متفاوت بوده و هنوز از موضوعات مورد تحقیق در دنیا می باشد. طراحی حفاظ وابسته به نوع و قدرت چشمه و نیز پارامترهای انتظاری از حفاظ، متفاوت است. حفاظ های کامپوزیت شامل یک کند کننده نوترون سریع و یک ماده جاذب نوترون گرمایی میباشند. از جمله مواد کند کننده میتوان به آب، پارافین و دیگر مواد هیدروژن دار اشاره نمود. از مواد جاذب نوترون که سطح مقطع بالایی برای جذب نوترون گرمایی دارند، کادمیوم، بور و لیتیوم را میتوان نام برد. در صد ترکیب این حفاظ ها با توجه به نوع کاربرد آنها با هم فرق میکنند. اما اصلی که در همه حال صادق است داشتن کمترین دز در بیرون حفاظ با کمترین ابعاد میباشد.