زردچوبه گياهي است علفي، پايا و داراي ريزوم هايي که از آن ساقه ي هوايي به ارتفاع يک تا يک و نيم متر خارج مي شود. برگ هاي اين گياه در قاعده ي ساقه، تقريباً غلاف دارد و در بالاي ساقه، بدون غلاف هستند. ساقه ي گل دار از بين برگ ها خارج شده و به رنگ سبز مايل به زرد يا زرد است. قسمت مورد استفاده، ريزوم ها است که کشت کاران پس از کندن و بيرون آوردن آن از زمين، ريشه هاي فرعي را جدا کرده و پس از شست و شو، در آفتاب، خشک مي کنند؛ سپس به مصرف مي رسانند. زردچوبه در ايران نمي رويد و جزء اقلام وارداتي است.
تاريخچه:
زردچوبه طعمي تلخ و تند دارد و از اجزاي اصلي پودرهاي کاري و برخي از انواع خردل است. پودر و اولئورزين زردچوبه در صنعت آشپزي به عنوان طعم دهنده ي غذا، بسيار استفاده مي شود. زردچوبه در طب آسيايي، از گذشته هاي دور کاربرد داشته است. در طب چيني، براي درمان مشکلات متفاوتي نظير بواسير و نفخ، به کار مي رفته، هم چنين به شکل ضماد و پماد به عنوان مسکن و براي درمان عفونت هاي قارچي نظير کچلي، به طور موضعي کاربرد داشته است. از زردچوبه براي کنترل زردي و هپاتيت، و از روغن آن نيز گاهي در عطر سازي استفاده مي شود.
منبع جغرافيايي:
زردچوبه در نواحي گرم آسيا و آفريقا کشت مي گردد. بيشترين صادرات اين محصول از کشورهاي هند، اندونزي و چين صورت مي گيرد.
زردچوبه
ترکيبات مهم:
مهم ترين ترکيبات زردچوبه پيگمان هاي زرد رنگي، از دسته کورکومينوزيدها هستند. اين مواد به ميزان ۳ تا ۵ درصد زردچوبه را تشکيل مي دهند و ترکيبات اصلي آن شامل کورکومين و دزوکسي کورکومين هستند.
ترکيبات ديگر شامل اسانس به ميزان ۳ تا ۷ درصد است که مهم ترين مواد آن شامل بيس آبولن، گواين، ژرماکرن، تورمرون، زينجيبرن و کورلون هستند.
با توجه به مقادير متفاوت مشتقات بيس آبولن در گونه هاي مختل زردچوبه، مي توان گونه هاي مختلف آن را تشخيص داد.
چون ترکيبات و در نتيجه خواص گونه هاي مختلف زردچوبه تا حد زيادي به هم شبيه هستند، لذا از ريزوم سه گونه ديگر از جمله  Curcuma phaeocaulis , Curcuma kwangsiensis Curcuma wenyujin  به عنوان زردچوبه استفاده مي شود.
اثرات مهم:
مهم ترين خاصيت زردچوبه، خاصيت صفرا آوري آن است. از ديگر خواص آن اثرات ضد التهاب، ضد سموم بعضي مارها، ضد سموم کبدي، ضد باکتري، ضد سرطان، ضد نفخ و مقوي معده هستند.
شرح بعضي خواص مهم آن عبارتند از:

خاصيت ضد اکسيدان:
اين خاصيت مربوط به هر دو دسته مواد محلول در آب و چربي آن است. اين خاصيت زردچوبه قوي تر از ويتامين E است.

خاصيت ضد سرطان:
اين خاصيت را مربوط به اثرات ضد اکسيدان مستقيم يا از طريق خنثي کردن راديکال هاي آزاد و يا خنثي کردن بعضي از مواد موثر کارسينوژن مي دانند که در آزمايشات داخل و خارج از بدن به اثبات رسيده است.

خاصيت ضد ورم:
خاصيت ضد ورم زردچوبه مشابه اثر کورتيزون يا فنيل بوتازون است.

زردچوبه و بيماري قلبي – عروقي:
زردچوبه داراي خاصيت کاهش کلسترول و جلوگيري از چسبندگي پلاکت ها است.

زردچوبه و کبد:
از نظر محافظتي اثراتي شبيه به گلي سريزين يا سيلي مارين را ايجاد مي کند.

روده اي – معده اي:
زردچوبه داراي اثر ضد نفخ و ازدياد آنزيم هاي روده و معده است. مقدار زياد آن ممکن است باعث زخم شود؛ ولي مقدار کم آن باعث افزايش ترشحات معده شده و از زخم حاصل از استرس، الکل و ايندومتاسين جلوگيري مي کند.

ويژگي ضد ميکروبي زردچوبه:
اسانس زردچوبه داراي خاصيت ضد ميکروبي به روي بسياري از ميکروارگانيسم ها از جمله استافيلوکوک، استرپتوکوک، کلستريديوم، سارسينا، کورينه باکتريوم و خاصيت ضد قارچي است.
مقدار مصرف
مقدار مصرف دارويي روزانه زردچوبه حدود ۵/۱ تا ۳ گرم است که مي توان در دوزهاي نيم تا يک گرمي در سه نوبت مصرف کرد. هم چنين بهتر است از فرآورده هاي استاندارد شده به عنوان دارو مصرف شوند.