نام علمی گیاهی : آویشن شیرازی
آویشن یکی از ارزشمندترین گیاهانی است که در فارماکوپه های معتبر جهان بعنوان یک گیاه دارویی مهم معرفی و خواص درمانی ان برشمرده شده است.
فرآورده های این گیاه بعنوان ضد سرفه ، ضد عفونی کننده ، ضد تشنج ، ضد کرم ، مقوی معده ، رفع بیماری های دستگاه تنفس و درمان بیماری های پوستی مصرف می شود .
موارد موثره : اسانس موجود در عصاره آویشن دارای ترکیبات شیمیایی شامل ۱- ۱/۵ میلی گرم تیمول ، همچنین کارواکرول ، سیمن و لینالول می باشد .
مکانیسم اثر : استفاده از عصاره آویشن سبب افزایش ترشحات مخاطی برونش ها می شود و به همین جهت خلط آور است .علاوه بر این با داشتن خاصیت انتی باکتریایی، عفونت های ناشی از بیماری های دهان و گلو را از بین برده و سبب بهبود سرماخوردگی و عوارض ناشی از آن می شود .
مصرف در بارداری و شیردهی:
ایمنی مصرف این فراورده در دوران بارداری وشیردهی به اثبات نرسیده است با این وجود منافع ان در برابر مضار ان باید سنجیده شود.
مقدار و نحوه مصرف:
بزرگسالان : یک قاشق غذاخوری ۳ تا ۴ بار در روز .
کودکان : یک قاشق مرباخوری ۳ تا ۴ بار در روز
عوارض جانبی:
اسانس اویشن حاوی تیمول و کارواکرول است که هر دو در گروه اسانس های فنلی قرار دارند سمیت تیمول از فنل کمتر است مقادیر زیاد تیمول ممکن است سبب تحریک مخاط معده شود .
اشکال دارویی:
در شیشه قهوه ای ۱۲۰ میلی لیتر بسته بندی می گردد
شرایط نگهداری:
در دمای زیر ۳۰ درجه سانتی گراد ، دور از نور نگهداری و از یخ زدگی محافظت گردد .
دارو را دور از دسترس اطفال قرار دهید .
موارد مصرف:
به عنوان خلط آور در درمان سرفه مصرف دارد و در بروشیت نیز استفاده می گردد .
موارد عدم مصرف:
نکات قابل توصیه : جذب گوارشی تیمول همراه با چربی ها و مصرف الکل افزایش می یابد .
موارد منع مصرف : به دلیل وجود ساکاروز نباید در افراد دیابتیک مورد مصرف قرار گیرد در صورت ایجاد حساسیت از مصرف ان خودداری شود .