درخت سیب با نام علمی Malus domestica، در بیشتر نقاط دنیا پرورش داده شده و به جرات می توان گفت، در تمام مناطق دنیا یافت می شود. میوه سیب (که ما بعضا آن را سیب درختی می نامیم) انواع مختلفی دارد، نوع وحشی آن کوچک بوده و پرورش یافته آن درشت است. در ایران نیز نوع وحشی این درخت در جنگل های شمالی وجود دارد. میوه سیب نوع ترش و شیرین دارد ولی عموما میوه آن شیرین و گوشتی است. منشأ درخت این میوه آسیای مرکزی است، که پس از هزاران سال کشت، در آسیا و سپس در اروپا گسترش یافته و بعدها توسط مهاجران اروپایی به قاره آمریکا برده شده است. سیب در برخی از فرهنگها و ادیان اهمیت مذهبی و اساطیری دارد، از جمله در فرهنگ اهالی اسکاندیناوی، یونان و مسیحیان اروپایی قدیم، همچنین سیب یکی از سینهای اصلی هفت سین در میان ایرانیان است.
بیش از ۷٬۵۰۰ رقم یا گونه سیب درختی شناخته شده، وجود دارد که در نتیجه طیف وسیعی از ویژگیهای متناسب با مصارف مختلف را به دست می دهد. ارقام مختلف برای سلیقهها و استفادههای متفاوت از جمله آشپزی، مصرف خام و تولید فرآورده های غذایی، پرورش مییابند. انواع سیب پس از خانواده مرکبات (که شامل پرتقال، نارنگی، لیموشیرین، لیموترش و گریپ فروت می شود) و موز، سومین جایگاه در تولید میوه های پرورشی دنیا را به خود اختصاص داده است.
بر اساس آمار سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، فائو، کشور چین با تولید تقریباً نیمی از سیب درختی جهانی جایگاه اول تولید این محصول را به خود اختصاص داده است. ایالات متحده آمریکا و لهستان نیز به عنوان دومین و سومین تولیدکننده مهم این محصول جایگاه خود را در بازار جهانی سیب درختی تثبیت کرده اند. ایران، ترکیه، هند و ایتالیا نیز جایگاههای چهارم تا هفتم را به خود اختصاص داده اند، که معمولا در سالهای مختلف به دلیل بروز تغییرات جوی، جایگاه این کشورها دچار تغییراتی می گردد. بر اساس آمار وزارت جهاد کشاورزی، تولید سیب درختی ایران بیش از حدود ۳.۰۰۰.۰۰۰ تن است که مراکز اصلی تولید سیب ایران را استانهای آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، تهران، فارس، اصفهان، خراسان رضوی، همدان و چهارمحال و بختیاری تشکیل می دهند. فصل برداشت انواع سیب قرمز و زرد در ایران از مهرماه شروع شده و معمولا تا آذر ماه همان سال ادامه می یابد. پس از اتمام برداشت سیب درختی، سیب در فصلهای زمستان و بهار نیز به صورت سردخانه ای قابل تامین می باشد.
مشخصات سیب خوب: