ویتامین C در بدن در تشکیل کلاژن در استخوان‌ها، غضروف، عضله و رگ‌های خونی اهمیت داشته و نیز در جذب آهن نیز شرکت می‌کند. تأثیر ویتامین C در تشکیل کلاژن مهم ترین نقش آن است. کلاژن یک ماده پروتئینی می‌باشد که سلول‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد و اختلال در سنتز کلاژن می‌تواند موجب تأخیر در بهبود زخم‌ها گردد.

درحفظ سلامت پوست:

یکی از مهمترین ترکیبات موجود در داروهای مؤثر در سلامت پوست، ویتامین C می‌باشد. این ویتامین موجب مرطوب نمودن پوست و تحریک رشد کلاژن در آن گردد. همچنین به پوست لطافت بخشیده و در از بین‌بردن چین و چروک آن نیز مؤثر است. همانگونه که می‌دانیم، کلاژن موجب ساختار و قدرت بخشیدن به پوست می‌گردد. با افزایش سن، بطور طبیعی سنتز کلاژن در پوست کاهش یافته و موجب ظاهر شدن چین و چروک می‌گردد، لذا تحریک تولید کلاژن توسط ویتامین C این فرایند را تا حدودی کند می‌کند. ویتامین C در پوست بعنوان آنتی‌اکسیدان نیز عمل می‌کند. زمانیکه پوست در معرض اشعه ماورای بنفش آفتاب قرار می‌گیرد، رادیکال‌های آزاد تشکیل شده و به آن آسیب رسانده و می‌توانند حتی باعث ایجاد سرطان در پوست گردند.

در افزایش توان و سلامت عمومی بدن:

ویتامین C موجب سرعت بخشیدن در بهبود زخم‌ها و محافظت از بدن در برابر استرس‌های فیزیکی و ذهنی می‌گردد. همچنین تا حدودی از بروز آسیب‌های ناشی از مواد شیمیایی سمی در محیط و غذا و آب ممانعت کرده و تأثیرات سمی داروها را نیز خنثی می‌نمایند.

در سلامت لثه‌ها و دندان‌ها:

ویتامین C از مهمترین مواد تغذیه‌ای در سلامت لثه‌ها و دندان به شمار می‌آید. این ویتامین با داشتن خواص آنتی‌اکسیدانی موجب کاهش التهاب و نیز افزایش عملکرد سیستم ایمنی شده و مانع از بروز عفونت‌های باکتریایی در دندان و لثه ها می‌گردد.

تأثیر در عملکرد هورمون‌ها و غدد:

ویتامین C برای عملکرد مناسب غدد آدرنال (فوق کلیوی) و تیروئید ضروری است. غدد آدرنال غنی از ویتامینC می‌باشند. اعتقاد دانشمندان بر این است که غدد آدرنال پس از تحریک به هنگام بروز استرس، ویتامین C ترشح می‌کنند.

در سلامت استخوان:

ویتامین C در سنتز کلاژن بسیار مؤثر است. به هنگام تشکیل استخوان، ماده معدنی استخوان بر روی یک ماتریکس پروتئینی که از کلاژن تشکیل شده قرار می‌گیرد. کلاژن در بافت پیوندی غضروف و استخوان به وفور یافت می‌شود و حدود ۳۰% از استخوان را تشکیل داده و بعنوان نگهدارنده ساختار استخوان عمل می‌کند و به آن انعطاف‌پذیری می‌بخشد. ویتامین C، علاوه بر تحریک تشکیل کلاژن، سلول‌های استخوان‌ساز را تحریک به تولید استخوان کرده و موجب بالا‌بردن میزان جذب کلسیم و افزایش تأثیر ویتامین D در متابولیسم استخوان می‌گردد. نقش دیگر این ویتامین در سلامت استخوان، سنتز و بهبود عملکرد هورمون‌های استروئیدی غده‌ی آدرنال است. این هورمون‌ها بویژه به هنگام قاعدگی در زنان زمانیکه تولید آن‌ها در تخمدان کاهش یافته، در سلامت استخوان تأثیر دارند.

بعنوان یک آنتی‌اکسیدان مهم:

ویتامین C یکی از مهمترین آنتی‌اکسیدان‌های موجود در طبیعت می‌باشد. از آنتی اکسیدان‌های مهم دیگر ویتامین E و بتاکاروتن هستند. آنتی‌اکسیدا‌ن‌ها موادی هستند که مانع از رسیدن آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد به بدن می‌گردند. تولید رادیکال‌های آزاد با گذشت زمان از دلایل اصلی بروز فرایند پیری بوده و می‌تواند موجب ایجاد بیماری‌های متعدد مانند سرطان، بیماری‌های قلبی و نیز بیماری‌های التهابی چون آرتریت گردد. آنتی‌اکسیدان‌ها همچنین در کاهش آسیب حاصل از مواد شیمیایی سمی و آلاینده مانند دود سیگار نیز تأثیر مثبتی دارند.

نقش در سنتز نوروترانسمیترها:

ویتامین C در سنتز نوروترانسمیتر نوراپی نفرین نیز نقش مهمی دارد. نوروترانسمیترها در عملکرد مغز بسیار اهمیت دارند و از عوامل عمده تأثیر گذار در رفتارهای عصبی می‌باشند.

نقش در متابولیسم چربی و کلسترول:

ویتامین C در سنتز کارنی تین مورد نیاز است. کارنی تین مولکول کوچکی است که در انتقال چربی به اندامک‌های سلولی بنام میتوکندری نقش دارد. چربی در میتوکندری به انرژی تبدیل می‌گردد. تحقیقات اخیر دانشمندان نشان می‌دهد که ویتامین C در متابولیسم کلسترول در تبدیل به اسیدهای صفراوی نیز نقش دارد که می‌تواند در میزان کلسترول خون و نیز در کاهش بروز سنگ‌های کیسه صفرا موثر باشد.

نقش در تقویت سیستم دفاعی یا ایمنی بدن:

ویتامین C در مقابله با عوامل خارجی و سلول‌های توموری توسط سیستم ایمنی نقش دارد. همچنین با تسهیل متابولیسم چربی و محافظت از بافت در برابر آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد در سلامت سیستم قلبی- عروقی نیز تأثیر می‌گذارد. در سیستم عصبی نیز در تبدیل اسیدآمینه‌ها به نوروترانسمیترها شرکت می‌کند.

ویتامین C با تحریک فعالیت آنتی‌بادی‌ها و سلول‌های سیستم ایمنی مانند فاگوسیت‌ها و نوتروفیل‌ها در فعالیت سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارد.

نقش در جلوگیری ازبروز سرطان:

مطالعات فراوان صورت گرفته نشان می‌دهد که بین مصرف زیاد میوه و سبزیجات تازه حاوی مقادیر بالای ویتامین C با کاهش خطر بروز بیشتر انواع سرطان‌ها ارتباط مثبت وجود دارد. تأثیر ویتامین C بر کاهش سرطان‌های دهان، گلو و تارهای صوتی، حلق، معده، روده بزرگ و ریه توسط دانشمندان مطالعه گردیده است.

در جلوگیری از بروز علایم بیماری سرماخوردگی:

تأثیر ویتامینC در بهبود عملکرد سیستم ایمنی می‌تواند بدن را در مقابل سرماخوردگی مقاوم سازد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که مقادیر کم ویتامینC (یا سایر آنتی‌اکسیدان‌ها) در افزایش خطر بیماری آسم نیز می‌تواند مؤثر باشد.

کمبود ویتامین C:

نرم‌شدن لثه‌ها، خونریزی‌های پوستی، ضعیف‌شدن مویرگ‌ها، تخریب کلاژن، کم‌خونی یا آنمی و نیز کاهش روند بهبود زخم‌ها، پیری زودرس، نارسائی تیروئیدی و کاهش مقاومت به عفونت‌ها ازعلائم کمبود ویتامین C است. تقویت تأثیر منفی مواد سمی و داروها و نیز مواد آلاینده محیطی در بدن نیز ممکن است در اثر کمبود ویتامین C بروز کند.

در صورتیکه کمبود ویتامینC خفیف باشد، علایم دیگری چون ضعف، خستگی، بی‌اشتهایی، درد عضلانی و افزایش حساسیت نسبت به عفونت‌ها بروز می‌کند. در صورتیکه کمبود ویتامینC بصورت مزمن در بیاید، منجر به بیماری اسکوروی می‌گردد. علائم این بیماری عبارتند از: خون‌ریزی‌های مکرر، ریزش مو و دندان‌ها، درد مفاصل و تورم ناشی از ضعیف‌شدن رگ‌های خونی، بافت پیوندی و استخوان که این بافت‌ها حاوی کلاژن هستند. اسکوروی در کشورهای توسعه یافته به ندرت دیده می‌شود، چون می‌توان با مصرف ۱۰ میلی گرم در روز از ویتامینC از بروز آن جلوگیری نمود.