دارچین برای اولین بار در کشور سریلانکا مورد شناسایی قرار گرفت اما در سرزمین های ماداگاسکار، برزیل، سواحل دریای کارائیب، چین، ویتنام و اندونزی به طور عمده کشت می شود. در کتب اسلامی از آن با نام های دارصینی، قرفها الدارچینی وسلیخه یاد شده است. درختچه دارچین گرمسیری، کوچک و همیشه سبز که ارتفاع آن به ۵ تا ۷ متر می رسد و از تمام قسمتهای آن بویی مطبوع استشمام می شود. به منظور تهیه گرد دارچین، درختچه میبایست به مدت ۲ سال رشد کرده و پس از آن قطع ساقه ها صورت گیرد.

اسانس دارچین

عملکرد منحصر به فرد اسانس دارچین به دلیل حضور ترکیبات فراری است که از جمله مهمترین آنها می توان به سینامیک آلدئید (۶۰ درصد ترکیبات معطر اسانس پوست ساقه را تشکیل می دهد)، هیدروسینامیک آلدئید، سینامیل الکل، بنزآلدئید، کومینیک آلدئید، سینامیل استات، اتیل سینامات، بتالینالول، کاریوفیلن و اوژنول اشاره کرد.

کاربردهای اسانس دارچین

نتایج تحقیقات ریچارد اندرسون در سال ۲۰۰۳ نشان داد مصرف اسانس دارچین توسط بیماران دیابتیموجب کاهش قند خون ها می شود. همچنین بررسی های کان نشان داد که مصرف دارچین موجب تحریک غده سنتز کننده انسولین شده و در نتیجه باعث کاهش قند خون بیماران دیابتی نوع دوم می شود.

مطالعاتی که در سال ۲۰۰۳ بر روی ۶۰ بیمار دیابتی نوع دوم انجام گرفت، نشان داد اسانس دارچین علاوه بر افزایش حساسیت گیرند های انسولین موجب افزایش جذب گلوکز به خصوص در عضله های اسکلتی می شود و در نهایت مصرف منظم دارچین موجب کاهش کلسترول تام به میزان ۱۲/۲۶ درصد، تری گلیسیرید به میزان ۳۰-۲۳ درصد و قند خون به میزان ۲۹-۱۸ درصد می گردد.

نتایج حاکی از آن است، که علاوه بر قند خون، سطح کلسترول نیز متأثر از ترکیبات دارچین می باشد. دانشمندان تأثیر کاهش فشار خون دارچین را با حضور سینامالدئید موجود در آن مرتبط می دانند. نباید فراموش کرد که ترکیبات موجود در دارچین موجب بهبود سوخت و ساز بدن شده و رادیکال های آزاد مضر را حذف می کند.

قدرت آنتی اکسیدانی ترکیبات تشکیل دهنده اسانس دارچین بسیار قابل ملاحظه است و از این رو در مهار و یا پیشگیری از بروز تومورهای سرطانی مؤثر می باشد.

دکتر زولاد در سال ۲۰۰۴ با انجام آزمون نشان داد که اسانس دارچین موجب تقویت حافظه می گردد. این محقق بیان کرد که مصرف محصولات معطر شده با اسانس دارچین مانند جویدن آدامس های دارچینی موجب افزایش قدرت حافظه دیداری می شود.

از آنجایی که دارچین منبعی غنی از فیبرهای غذایی، منگنز و آهن و کلسیم است، مصرف منظم و معتدل آن موجب بهبود وضعیت گوارش می شود، زیرا فیبرها و کلسیم ها با اتصال به نمک های صفراوی موجب حذف آنها از بدن می گردد. در نتیجه منجر به کاهش احتمال بروز سرطان روده بزرگ و سندروم روده تحریک پذیر می شود.

اسانس دارچین به دلیل دارا بودن سینامالدئید اثر ضد انعقادی نیز دارد. به عنوان مثال وقتی صدمه ای به یکی از بافتهای بدن وارد می گردد جمعیت قابل توجهی از پلاکت ها در محل حضور پیدا می کنند. این عمل در اثر آزاد شدن اسیدچرب آراشیدونیک از غشای پلاکت ها در اثر دریافت پیام عصبی اتفاق می افتد. سینامالدئید از طریق تأثیر بر غشاء پلاکت های خون و در نتیجه کاهش انتشار این اسیدچرب، از انعقاد و لخته شدن خون پیشگیری می کند. این تأثیر می تواند در پیشگیری از آنفکتوس قلب نیز مورد توجه قرار گیرد.

دارچین از گذشته های دور برای درمان سوءهاضمه و اختلالات گوارشی مورد استفاده قرار گرفته است. دارای خاصیت بالفعل ضد باکتریایی و ضدقارچی بوده و ترکیبات ترپنوئیدی مود در اسانس آن مسئول این ویژگی می باشد. مخمرها مانند کاندیدا معمولاً به ترکیبات ضدعفونی کننده متداول مانند فوکونازول در آزمایشگاه ها مقاوم می باشند اما اسانس دارچین می تواند این مخمر را از بین برده و به عنوان یک ضد قارچ قوی مطرح باشد.

تأثیر اسانس دارچین بر باکتری های پاتوژن مانند باسیلوس سرئوس کاملاً به اثبات رسیده است به طوری که منجر شده از این اسانس امروزه به عنوان یک نگهدارنده طبیعی موادغذایی استفاده شود.

مصرف بیش از حد دارچین ممکن است موجب احساس سرگیجه، افزایش ضربان قلب و تنگی نفش گردد.

منبع: - کتاب بیوشیمی و فارماکولوژی اسانس های گیاهی/ میترا حمزه لوئی