یون کلر بیشترین یون موجود در مایع خارج سلولی می باشد. این یون فشار اسمزی، توزیع آب و بالانس یون های مثبت و منفی را تنظیم می کند. غلظت این یون مشابه سدیم می باشد و عوامل موثر بر آن نیز یکسان می باشد.
اندازه گیری غلظت Cl– در پلاسما برای افتراق بین اسیدوز و آلکالوز و محاسبه اختلاف آنیونی انجام می گیرد. اندازه گیری این یون در ادرار برای بیمارانی با آلکالوز متابولیک که مدر دریافت نمی کنند ارزش بالینی دارد. هیپوکلرمی (کاهش کلر) در از دست دادن کلیوی نمک به همراه هیپوناترمی(کاهش سدیم)، و در مواردی مانند مسمومیت برومیدی، SIADH (ترشح هورمون ضد ادراری)، افزایش مایع خارج سلولی، اسیدوز متابولیک، ترشح مداوم مایع شکمی و استفراغ مداوم مشاهده می گردد.
هیپوکلرمی در دهیدراتاسیون، RTA (اسیدوز کلیوی)، نقص های کلیوی و اسیدوز متابولیک، دیابت نوع I و مصرف بالای نمک مشاهده می گردد.