ترکیبات:

۲۰۰ میلی گرم کافئین (۱ و۳ و ۷ تری متیل گزانتین)

موارد مصرف:

تحریک لیپولیز (چربی سوزی)
افزایش قدرت انقباضی عضله
افزایش VO۲max (حداکثر ظرفیت هوازی فرد)
کاهش درد عضلانی
کاهش خستگی

روش مصرف:

یک عدد قرص نیم ساعت قبل تمرین، در صورت تمایل به مصرف تعداد بیشتر، با رعایت فواصل زمانی مصرف شود.
با توجه به میزان تحمل کافئین، روزانه ١ تا ٣ عدد قرص با فاصله زمانی ٣ تا ۴ ساعت مصرف شود.

موارد منع مصرف:

مصرف مقادیر بالای کافئین مسمومیت زا می باشد از مصرف همزمان دو قرص خودداری نموده در مصرف همزمان قرص و خوراکی های حاوی کافئین مانند نوشابه ای انرژی زا،قهوه، چای و شکلات احتیاط نمایید.
کافئین برای تمامی افراد قابل تحمل نیست و عوارض جانبی احتمالی آن عبارت است از: بی خوابی، بی قراری، تغییرات رفتاری، تحریک پذیری و افزایش ضربان قلب
زنان باردار و شیرده، بیماران مبتلا به فشار خون بالا، بیماریهای قلبی، دیابت و پوکی استخوان قبل از مصرف با پزشک خود مشورت نمایند.
از مصرف طولانی مدت این محصول خودداری نمایید.
مصرف این مکمل برای افراد زیر ۱۸ سال مجاز نمی باشد.

کافئین ( ١ و ٣ و ٧ تری متیل گزانتین)، آلکالوئیدی محرک (با بلورهای سفید و فرمول شیمیایی (C۸H۱۰N۴O۲ بوده و از متداول ترین مکمل های مصرفی دنیا محسوب می شود. این مکمل توسط ورزشکاران به منظور افزایش عملکرد ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد.

کافئین به سرعت از طریق دستگاه گوارش جذب می شود، در کبد متابولیزه شده و از طریق فعالیتهای آنزیمی به سه متابولیت دی متیل گزانتین (پاراگزانتین، تئوفیلین و تئوبرومین) تبدیل می شود که مدت زمان طولانی تری نسبت به کافئین در خون حفظ می شوند و مسیرهای سیگنالی متفاوتی دارند. از آنجایی که کافئین محلول در چربی می باشد، می تواند از سد خونی ‑ مغزی به راحتی عبور کند. کافئین و متابولیتهای آن دفع کلیوی داشته و حدود ۱۰-۳٪ بدون تغییر از ادرار دفع می شوند.

مکانیسم های متعددی برای توضیح اثرات مکمل کافئین بر عملکرد ورزشی وجود دارد. بر اساس مطالعات، کافئین با آدنوزین و رسپتورهایش رقابت می کند. کافئین از غشا سلول های عصبی ماهیچه ای عبور می کند و اثر خود را بر روی سیستم عصبی اعمال می نماید.

کافئین با مهار فسفو دی استراز که نقش مهمی در شکسته شدن ٣ و ۵ آدنوزین منو فسفات حلقوی cAMP)) دارد، cAMP را افزایش می دهد و طی آن باعث تحریک لیپولیز (افزایش اکسیداسیون چربی خارج و داخل سلولی) و گلیکوژنولیز می گردد، استفاده از سوبسترا (اسیدهای چرب آزاد به عنوان منبع اصلی انرژی) را در حین فعالیت ورزشی افزایش داده و وابستگی به استفاده از گلیکوژن را کاهش می دهد.کافئین با افزایش آزاد شدن کاته کولامین ها، نفو ذپذیری یون کلسیم در بافت عضلانی را تحت تاثیر قرار داده و افزایش cAMP به همراه افزایش نفوذپذیری کلسیم، توانایی انقباض عضله را افزایش می دهد.

مطالعات متعددی حاکی از اثربخشی کافئین در فعالیت های ورزشی استقامتی، قدرتی و ورز شهای تیمی با شدت بالا می باشد. مکمل کافئین بر روی سیستم عصبی مرکزی به عنوان آنتاگونیست آدنوزین عمل می کند. همچنین می تواند بر روی متابولیسم سوبسترا و عملکرد عصبی ماهیچه ای نیز تاثیرگذار باشد. کافئین بر پردازش تحریکاتی که از محیط بر سیستم عصبی وارد می شوند مانند کاهش درک از خستگی عضله و همچنین پردازش محرکهای محیطی وارد شده به سیستم عصبی مرکزی، از طریق افزایش غلظت کلسیم و کاهش از دست دادن پتاسیم از سلول ها و یا افزایش فعالیت Na-K ATPase در بافت عضلانی، اثرگذار است. بر طبق مطالعات، پاراگزانتین فعالیت Na-K ATPase را افزایش می دهد. همچنین کافئین با افزایش ترشح بتااندورفین که خاصیت ضد درد دارد، سبب کاهش درک از درد و خستگی می شود.

کافئین عملکرد ورزشی را بهبود می بخشد اما میزان تاثیر به فاکتورهای متعددی چون وضعیت ورزشکار، شدت فعالیت ورزشی و میزان کافئین دریافتی وابسته است. کافئین در مقادیر mg/kg ۳-۲ در روز موثر می باشد و پروتکل استاندارد و امن مصرف، دوز mg/kg ۶ در روز، قبل، حین و در انتهای فعالیت ورزشی می باشد. مطالعات متعددی بیانگر موثر بودن کافئین با دوز mg/kg ۳-۱ در فعالیتهای ورزشی به صورت وابسته به دوز م یباشد و اثر پلاتو در دوز mg/kg ۳ اتفاق می افتد. مصرف طولانی مدت بیش از ۵٠٠ میلی گرم در روز توصیه نمی شود