تشریح : میگوی کمل یا میگوی رقصنده در سال ۱۹۳۶ توسط Gordon کشف شد. میگوی کمل در اقیانوس هند و آرام در قسمت صخره ای مرجانی دریا و در سوراخ ها و غارها یافت می شود . حداکثر اندازه این میگو به ۴ سانتی متر می رسد.
نگهداری : سطح نگهداری از میگوی کمل آسان می باشد و به تانکی حاوی مکان هایی برای مخفی شدن و استراحت نیاز دارد. میگوی کمل همانند سایر نرم تنان به میزان نیترات بالا و مس حساس می باشد. در هنگام معرفی به آکواریوم باید عمل هم دما کردن و آب به آب کردن به آهستگی صورت گیرد زیرا به تغییرات سریع پارامتر های آب به شدت حساس می باشد.
دمای مناسب : ۲۴C-۲۷C
شوری مناسب : ۱.۰۲۵-۱.۰۲۳
PH مناسب : ۸.۴-۸.۱
تغذیه : میگوی کمل گوشتخوار است و در اکواریوم به راحتی غذا های آماده را قبول می کند. می توان از پولی ، گرانول های مخصوص میگو ، مایسیس و یا غذا های گوشتی کوچک جهت تغذیه آن استفاده کرد. استفاده از غذا های آماده جهت تغذیه این میگو و ریختن غذا در محل زندگی آن در تانک می تواند از صدمه آن به مرجانها جلوگیری کند.
سازگاری با ریف : این میگو چندان برای تانک های مرجانی مناسب نمی باشد زیرا ممکن است به پلیپ مرجان ها ، پلیپ های زوانتید ، ماشروم ها ، برخی شقایق ها و مرجان های نرم (مانند سارکوفیتون) آسیب وارد کنند.
رفتار اجتماعی :میگوی کمل عمدتا رفتاری صلح آمیز دارد . ماشه ماهیان ، شاهین ماهیان بزرگ ، گروپر ها ، خروس ماهیان و راس های شکارچی این میگو را می خورند.