دلقک‌ماهی (شقایق‌ماهی) کلارکی (Clarkii Clownfish و دیگر نام‌های: Clark's Anemonefish, Yellowtail Clownfish, Clark's Clownfish و نام‌های توصیفی مانند: Yellowtail Clownfish, Chocolate Clownfish, Brown Anemonefish, Black Clownfish) بومی اوقیانوس هند تا آرام غربی (تا جزایر میکرونِزی و مِلانِزی و به طرف شمال تا تایوان، جنوب ژاپن و جزایر ریوکیو) و خلیج فارس تا استرالیای غربی بوده، نگرانیی از بابت در خطر بودن گونه‌شان وجود ندارد.

ماهی مقاومی است که عضو سردستۀ گروه یازده‌گونه‌ای از دلقک‌ماهیان به نام «کمپلکس کلارکی» (یازده‌گونه‌ای که کمترین وابستگی را به میزبان شقایق خود داشته، بهترین شناگران جمعیت دلقک‌ماهی‌ها را نیز، تشکیل می‌دهند) و گزینه‌ای عالی برای تکمیل جمعیت هر آکواریوم آب شور به شمار می‌رود. بعضی از اعضای آشنای این کمپلکس عبارتند از: Allard's Clownfish A. allardi, Oman Anemonefish A. omanensis, Twobar Anemonefish A. bicinctus, and Three-band Clownfish A. tricinctus.

بدن آنها به طور طولی، تا حدود ۱۵ سانتیمتر می‌تواند بزرگ شود و افراد مختلف گونه می‌توانند کمی در رنگ متفاوت باشند (بالغین، طیف زرد تا قهوه‌ای را پوشش می‌دهند). دو نوار نسبتاً پهن سفید رنگ روی بدن خود (و گاهی یک نوار باریک‌تر روی قاعدۀ دم) دارند و پوزه و بالۀ دمی آنها به رنگ سفید تا زرد در می‌آید.

واریته‌های جذاب جدیدی هم با خال‌های سفید رنگ در دو طرف بدن، از این گونه ماهی به دست آمده و «دلقک کلارکی پیکاسو»، «دلقک کلارکی خالدار» و نمونۀ جدید آن، «دلقک کلارکی کهکشانی» نام گرفته‌اند. این ماهی هم نرماده (هرمافرودیت) بوده، یک جفت آنها به مرور به نر و مادۀ فعال تبدیل خواهند شد و همچنان جنسیت آنها قابل تغییر است.

کلارکی جزو شقایق‌ماهیان عمق‌زی است که تا اعماق ۶۰ متری هم دیده شده. بالۀ دمی کلارکی‌ها مانند سایر شقایق‌ماهیان گرد نیست؛ لذا می‌تواند سریع‌تر از آنها شنا کند. قدرت آنها در شنا، این اعتماد به نفس را به ماهی می‌دهد که بیشتر اوقات خارج از مخفیگاه خود به سر بَرَد. در هنگام حس کردن تهدید، پنهان شدن در میان حفرات صخره‌ها و آبسنگ‌ها را به بازوان شقایق ترجیح می‌دهد.

آنها با شقایق‌های Cryptodendrum adhaesivum, Entacmaea quadricolor, Heteractis aurora, Heteractis crispa, Heteractis magnifica, Heteractis malu, Macrodactyla doreensis, Stichodactyla gigantea, Stichodactyla haddoni, and Stichodactyla mertensii سازگار می‌شوند.

شقایق‌ماهیان به در‌آوردن صداهای ضعیف از خود معروفند؛ اما کلارکی‌ها در رسایی «خواندن»، گوی سبقت را از سایر انواع ربوده‌اند؛ به طوری که در مواقع سکوت محیط، ممکن است موفق شوید از خارج آکواریوم هم صدای «جیرجیر یا پوپ‌پوپ»مانندشان را بشنوید.

شرایط نگهداری در آکواریوم:

دلقک‌های کلارکی بسیار مقاوم هستند و از این رو، تازه‌کارها می‌توانند آنها را نگهداری کنند. شناگر‌های قوی هستند؛ نگهداری از آنها چندان سخت نیست و وابستگی آنها به میزبان شقایق‌شان هم کمتر است؛ ولی به واسطۀ همین توانایی خود در شنا کردن، به فضای بیشتری در مقایسه با سایر دلقک‌ماهیان نیاز دارند.

آکواریوم آنها می‌تواند شامل یا بدون نرم‌تنان باشد؛ اما در هر حال، نیازمند ساختار صخره‌ای خواهد بود. اگر شقایق نگه نمی‌دارید، آکواریومی ۱۲۰ لیتری کفایت می‌کند؛ اما در صورت حضور شقایق، حجم بیشتری مورد نیاز است. کلارکی‌ها ماهیان اجتماعی هستند و تقریباً با هر ماهی دیگری که آنها را درسته نبلعد، سازگار می‌شوند. در طبیعت، آنها شقایق‌های بزرگ را با دلقک‌ماهی‌های اسکانک صورتی شریک می‌شوند؛ اما در آکواریوم، زمانی که جفت‌یابی‌ خود را انجام دهند، به جز جفتشان، علیه اعضای هم‌خانوادۀ خود (دمسل‌ماهیان)، خشونت به خرج خواهند داد. تکثیر آنها در آکواریوم هم امکانپذیر است.

آنها آب‌های کاملاً سخت را می‌پسندند. دمای ۲۳ تا ۲۸ درجۀ سانتیگراد و pH‌ای معادل ۷/۸ تا ۸/۴ برایشان مطلوب است.

در آکواریوم‌های ماهی، برای حجم‌های کوچک (تا ۱۵۰ لیتر)، هر دو هفته تا ۱۵ درصد آب را تجدید کنید. برای حجم‌های متوسط (تا ۳۵۰ لیتر)، ۲۰ تا ۳۰ درصد آب را به طور ماهانه و آکواریوم‌های ۴۰۰‌ لیتری به بالا را همین مقدار، ولی در هر ۶ هفته تجدید کنید.

تغذیه:

دلقک‌های کلارکی نیز، همه‌چیزخوار محسوب می‌شوند. در طبیعت، آنها از زؤوپلانکتون‌ها، جلبک‌های بِنثیک و علف‌ها، میگوهای کوچک، کرم‌های پُلی‌شیت و.. تغذیه می‌کنند. در آکواریوم نیز، طیف وسیع خوراک‌ها از پولکی و پلت شده تا تازه و منجمد را خواهند خورد. آنها جلبک‌هایی که به طور طبیعی در آکواریوم تکثیر می‌شوند را هم مصرف می‌کنند.

بهتر است عمدۀ رژیم خوراک‌شان را از منابع پروتئینی تازه یا منجمد تأمین کنید. قطعات ریز گوشت ماهی و میگو و نیز آرتمیا برایشان مطلوب است. منابع گیاهی پلت و پولکی را هم فراموش نکنید. بالغین را دو نوبت در روز و جوان‌ترها را سه نوبت (به اندازه‌ای که در سه تا چهار دقیقه می‌توانند همۀ وعده را بخورند) خوراک‌دهی کنید. محل خوراک‌دهی در آکواریوم را جایی انتخاب کنید که جریان آب در آنجا آرام‌ باشد.