برای هزاران سال بود که سیب در قاره آسیا و اروپا رشد میکرد و مصرف میشد، تا اینکه در قرن هفدهم توسط استعمارگران اروپایی به آمریکای شمالی انتقال پیدا کرد. این میوه از منظر دینی و اساطیری در بسیاری از فرهنگها دارای اهمیت خاصی است، از جمله در یونان، سنتهای مسیحی اروپا و اسکاندیناوی. سیب هنوز هم بهعنوان پُرمصرفترین میوه در سطح جهان شناخته میشود.
ارزش تغذیهای
دانشمندان، لقب نیروگاه تغذیهای را به سیب دادهاند، چون حاوی مواد مغذی بسیار مهمی است. این میوه، بخشی از نیاز بدن به ویتامین C را تامین میکند که نقش مهمی در مقابله با رادیکالهای آزاد دارد. ویتامینهای خانواده B (ریبوفلاوین، تیامین و ویتامین B۶) نیز در سیب وجود دارند که در حفظ سلامتی سیستم عصبی نقش مهمی دارند. مقداری ویتامین K نیز در سیب وجود دارد که به انعقاد خون کمک میکند. این میوه حاوی مواد مغذی گیاهی خاص، از جمله ترکیبات پلیفنولیک، است که به مقابله با اثرات منفی رادیکالهای آزاد میپردازد. آنتیاکسیدان خاصی بهنام کوئرستین نیز در سیب وجود دارد که به افزایش انرژی کمک میکند.
سیب از نظر املاح نیز حاوی پتاسیم است که در گروه املاح ضروری قرار میگیرد و نقش مهمی در تنظیم املاح دیگر ایفا میکند. مقدار کمی هم منیزیم در این میوه وجود دارد.
بایدها و نبایدهای مصرف آب سیب
سیب و آب آن میتواند به پیشگیری از ابتلا به بیماری آلزایمر كمك کند. علاوه بر این، استفاده از آنها در کاهش خطر ابتلا به سرطان کولون، سرطان پوست و سرطان پستان نیز موثر است. توانایی منحصربهفرد دیگر سیب، این است که علائم بیماری آسم از جمله خسخس سینه را کمتر میکند.
این میوه و آب آن به سمزدایی از بدن کمک میکند، نقش موثری در بهبود عملکرد کبد دارد و برای گوارش مفید است. پژوهشهای علمی نشان میدهند که آب سیب به کاهش سطح کلسترول بد خون کمک میکند و از ابتلا به بیماری قلبی نیز جلوگیری میکند.
البته نباید در مصرف آب اين ميوه زیادهروی کنید، چون مصرف بیش از حد آن میتواند به نفخ، یبوست و اسهال منجر شود. کسانی که کلیه سنگساز دارند نیز باید باید در مصرف آب سیب احتیاط کنند.
چقدر و کی بخوریم؟
مصرف آب سیب در وعده صبحانه و به صورت ناشتا توصیه نمیشود چون میتواند باعث ابتلا به نفخ و دلپیچه شود. بهتر است آب سیب را همراه یا بعد از ناهار و شام مصرف کنید. مصرف روزانه تا ۲ لیوان آب سیب، بدون مشکل است.