تجهيزات استاندارد - Standard Equipmentدرواقع شامل بخشهايی میباشند كه میتوان براحتی آنها را مونتاژ و در اسرع وقت نسبت به راهاندازی ماشين بالابر اقدام نموده و بطور دائم يا موقت در يك
ساختمان از آن استفاده و پس از پايان كارآن را جمعآوری و به انبار يا ساختمان ديگر هدايت كرد. اين تجهيزات كه تحت نام بالابرهای پرتابل نيز شناخته شدهاند شامل دو بخش اصلی میباشند:
الف) پلت فرم يا سبد حمل نفرات حاوی: الكترو گيربكس مركب (hoist) ـ جعبه برق يا كنترل فرمان اصلی ـ ترمزهای اضطراری يا safety brakes ـ كابل برق ـ سيمهای بكسل كه از سازههای بام آويزان میگردند و ساير ضمائم يا accessories از قبيل: سيستم سنكرونيزور (anti tilt) سيستم قطع برق در ارتفاع معين (top limit switch) ـ سيستم اضافه بار (over load)، کــابــل جمــعکـــن (winders) و … .
ب) سازههای روی بام حاوی سبد وزنههای تعادل (counter weight) ـ ستون، تير يا بازوی مربوط به نقاط آويز ـ خرك تعادل يا تكيهگاه ـ بكسلهای ضدخيز.
طول بازو در سازههای روی بام و تعداد وزنهای لازم در قسمت نيروی مقاوم بستگی به ظرفيت نهايی دستگاه و مقدار باری دارد كه در قسمت نيروی محرك مورد بهرهبرداری قرار میگيرد.
نوع الكترو گيربكس و ظرفيت آن نيز متناسب با طول پلت فرم و تعداد نفراتی كه روی آن مشغول بكار میگردند انتخاب میگردد. معمولاً طول پلت فرم اين بالابرها از ۲ متر تا ۲۴ متر متغير میباشد و ظرفيت موتورها از ۴۰۰ كيلوگرم تا ۱۰۰۰ كيلوگرم متفاوتند.
نحوه محاسبه تعداد وزنهی لازم در قسمت نيروی مقاوم و سازههای روی بام از قانون اهرمها تبعيت مینمايد كه معمولاً فرمولاسيون زير بايد رعايت گردد:
طول بازوی مقاوم / (نیروی محرک × طول بازوی محرک × ۳) = نیروی مقاوم (تعداد وزنهها)