فوم شیشه برای اولین بار در دهه ۳۰ قرن بیستم در روسیه ابداع و ساخته شد و در ابتدا به عنوان یک ماده سبک برای شناورها طراحی شده بود ولی بعدا مشخص شد که خواص عایق حرارتی و صوتی بسیار خوبی دارد. در سال ۱۹۴۶، برای اولین بار از فوم شیشه به همراه بلوک های بتونی به عنوان عایق حرارتی در ساختمان سازی استفاده شد. این تجربه بسیار موفق بود به طوری که در مدت کوتاهی فوم شیشه به عنوان یکی از بهترین عایق های حرارتی در دنیا شناخته شد.
نحوه تولید فوم شیشه به این صورت است که پودر ساییده شده شیشه به همراه یک ماده گازآور مانند ذغال سنگ آسیاب شده، به درون قالب فلزی که با کائولین پوشش دهی شده است، ریخته می شود. قالب به شکل بلوک عایق مورد نظر طراحی شده است. سپس قالب به درون کوره با دامی تقریبی ۱۰۰۰۰C وارد می شود. حرارت زیاد پودر شیشه را ذوب کرده و همچنین در اثر سوختن ذغال سنگ گازهایی تولید می شوند. خروج گازها از مذاب شیشه، باعث بوجود آمدن ساختار سلولی شیشه می شود. پس ا ز کوره، قالب به مرحله سردسازی آرام می رسد. هرچه سرعت سرد شدن کمتر باشد، یکنواختی و همگونی ساختار سلولی شیشه بهبود می یابد. پس از سرد شدن کامل شیشه، بلوک ها از قالب خارج شده و در صورت نیاز با اره به ابعاد نهایی بریده می شوند و سپس بسته بندی می گردند.
ساختار شیمیایی فوم شیشه نزدیک به ۱۰۰% مشابه ساختار شیمیایی شیشه معمولی است و به همین دلیل کاملا صلب است و تفاوت اصلی آن، وجود ساختار سلولی بسته است. رنگ تیره فوم شیشه به خاطر کربن موجود در ماده گازآور (ذغال سنگ) است. فوم شیشه را می توان کاملا از شیشه های بازیافتی تولید کرد