اگزالیک اسید با فرمول شیمیایی C۲H۲O۴ شکل بلوری کریستال های سفید رنگ می باشد، از لحاظ قدرت اسیدی جزء اسید های قوی محسوب می شود. اگزالیک اسید با نام جوهر ترشک نیز شناخته می شود. اسید اگزالیک کاربردهای بسیار زیادی در صنعت و آزمایشگاه ها دارد، گرید آزمایشگاهی این ترکیب خلوص ۹۹ درصد دارد.
تاریخچه:
تهیه نمک های اسید اگزالیک (اسید خرچنگ) از گیاهان، از سال ۱۷۴۵ شناخته شده بود، زمانی که گیاه شناس و پزشک هلندی هرمان بوئرهاو یک نمک ازگیاهان خانواده ترک ( گیاهانی که برگ های ترش خوراکی دارند) را جدا کرد. در سال ۱۷۷۳، فرانسوا پیر ساواری از فریبورگ سوئیس اسید اگزالیک را از نمک آن از گیاهان ترشک (سورل) جدا کرده بود.
در سال ۱۸۲۴، فردریش وهلر، شیمی دان آلمانی با واکنش سیانوژن با آمونیاک در محلول آبی، اسید اگزالیک بدست آورد. این آزمایش ممکن است نشان دهنده اولین سنتز یک محصول طبیعی باشد.
ویژگی های فیزیکی و شیمیایی:
شکل ظاهری بلور های سفید رنگ در آب حل می شود.
جرم مولی ۹۰٫۳ گرم بر مول می باشد.
چگالی ۱٫۹۰ g/cm
ترکیب خورنده می باشد و باید از تماس با بدن خوداری شود.