دمولسیفایر ها در بسیاری از کاربردهای عملی در صنعت نفت و تصفیه پساب های صنعتی وبهداشتی ازلحاظ فن آوری های زیست محیطی دارای اهمیت هستند. پایداری امولسیون ناشی از حضور مانع سطحی است که از به هم پیوستگی قطره های روغن پراکنده شده جلوگیری می کند. پساب میعانات گازی بدلیل حضور ترکیباتی مانند بنزن، تولوئن وسیکلوهگزان امولسیون روغن در آب راتشکیل می دهند. مؤثرترین روش برای غلبه برمشکل شکستن و ناپایداری امولسیون پساب های میعانات گازی کمک گرفتن از دمولسیفایر ها می باشد. دمولسیفایر ها غشای سطحی میان قطره ها را ناپایدار می کنند.
همچنین وجود آب در نفت خام باعث به وجود آمدن مشکلاتی از قبیل افزایش گرانروی، خوردگی خطوط لوله، افزایش پسماندهای غیر قابل استفاده و همچنین مشکلات ذخیرهسازی و انبار میگردد. با استفاده از دمولسیفایر ها میتوان امولسیون نفت – آب را تخریب و یا ناپایدار ساخت و به این ترتیب دو فاز غیر قابل امتزاج و مجزا از هم تولید کرد. از جمله دمولسیفایر هایی که امروزه استفاده می شوند شامل سولفاناتها، پلی گلایکول اتر، اکسیلاتت فنولها و مشتقات ناتیل فنول اتوکسیلات است. از جمله عوامل مؤثر در کارایی یک دمولسیفایر عبارتند از:
گرانروی نفت خام اولیه
نوع دمولسفایر مورد استفاده
میزان پایداری امولسیون نفت – آب
غلظت امولسیون
مقدار دمولسیفایر مورد استفاده
مقدار نمک موجود در آب
دما
میزان Freshwater تزریقی به نفت در فرآیند