- تعداد بازدید : ۲۳۱ بار
کابل کواکسال یا در لفظ رایج کواکسیال (Coaxial cable)، در فارسی «کابل هم محور» نامیده می شود. این نوع کابل از سال ۱۹۳۶ برای انتقال اطلاعات به کار گرفته شد. کابل کواکسال یک رسانای داخلی (معمولا از جنس مس) دارد که توسط یک عایق منعطف پلاستیکی محصور شده‌اند. روی این لایه نیز توسط یک رسانای نازک (از جنس آلومینیوم یا مس) برای انعطاف کابل، به هم بافته شده است. همه این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند. این کابل‌ها دارای «امپدانس» مخصوص به خود هستند (مقدار مقاومت یک مدار در برابر جریان الکتریکی را امپدانس می گویند). کابل های کواکسال بر اساس مقدار مقاومت در برابر جریان، دسته‌بندی می شوند. به عنوان مثال کابل۵۰ اهم یا ۷۵ اهم، کابل مورد استفاده در سیستم های مداربسته آنالوگ، آنتن های دیجیتال خانگی و تلویزیون‌ها از نوع کواکسال ۷۵ اهم است. امپدانس بیشتر از ۷۵ اهم، تصویر را اشباع و کمتر از آن تصویر را تار می کند.
کابل کواکسیال با استفاده از رسانای درونی (معمولا از جنس مس سخت، مس استاندارد یا مس با روکش استیل می باشد) که با لایه‌ای عایق پوشانده شده است و هر دوی این ها توسط شیلدی که معمولا یک تا چهار لایه دارد و فلزی می باشد، سیگنال های برق را هدایت و منتقل می کند. کابل کواکسیال توسط غلاف عایق بیرونی محافظت می شود. به طور طبیعی این شیلد بدون کاربرد می باشد و سیگنال حاوی ولتاژ به رسانای مرکزی اعمال می شود. یکی از مزیت های طراحی کابل کواکسیال این است که میدانهای الکتریکی و مغناطیسی محدود به دی‌الکتریک می شوند و افت بسیار کمی به بیرون از شیلد خواهند داشت. در مقابل، میدان های الکتریکی و مغناطیسی خارج از کابل نیز از تداخل با سیگنال های کابل دور نگه داشته می شوند. هر چه قطر کابل بیشتر باشد و دارای شیلد های بیشتری باشد، افت کمتری شاهد خواهیم بود. این ویژگی باعث می شود که کابل کواکسیال انتخابی مناسب برای انتقال سیگنال های ضعیفی باشد که نمی توانند در مقابل تداخل های محیطی دوام بیاورند یا برای انتقال سیگنال های الکتریکی قوی تری که نباید به ساختارها یا مدارهای مجاور نفوذ کرده یا در معرض آن ها قرار بگیرند.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
کابل کواکسال یا در لفظ رایج کواکسیال (Coaxial cable)، در فارسی «کابل هم محور» نامیده می شود. این نوع کابل از سال ۱۹۳۶ برای انتقال اطلاعات به کار گرفته شد. کابل کواکسال یک رسانای داخلی (معمولا از جنس مس) دارد که توسط یک عایق منعطف پلاستیکی محصور شده‌اند. روی این لایه نیز توسط یک رسانای نازک (از جنس آلومینیوم یا مس) برای انعطاف کابل، به هم بافته شده است. همه این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند. این کابل‌ها دارای «امپدانس» مخصوص به خود هستند (مقدار مقاومت یک مدار در برابر جریان الکتریکی را امپدانس می گویند). کابل های کواکسال بر اساس مقدار مقاومت در برابر جریان، دسته‌بندی می شوند. به عنوان مثال کابل۵۰ اهم یا ۷۵ اهم، کابل مورد استفاده در سیستم های مداربسته آنالوگ، آنتن های دیجیتال خانگی و تلویزیون‌ها از نوع کواکسال ۷۵ اهم است. امپدانس بیشتر از ۷۵ اهم، تصویر را اشباع و کمتر از آن تصویر را تار می کند.
کابل کواکسیال با استفاده از رسانای درونی (معمولا از جنس مس سخت، مس استاندارد یا مس با روکش استیل می باشد) که با لایه‌ای عایق پوشانده شده است و هر دوی این ها توسط شیلدی که معمولا یک تا چهار لایه دارد و فلزی می باشد، سیگنال های برق را هدایت و منتقل می کند. کابل کواکسیال توسط غلاف عایق بیرونی محافظت می شود. به طور طبیعی این شیلد بدون کاربرد می باشد و سیگنال حاوی ولتاژ به رسانای مرکزی اعمال می شود. یکی از مزیت های طراحی کابل کواکسیال این است که میدانهای الکتریکی و مغناطیسی محدود به دی‌الکتریک می شوند و افت بسیار کمی به بیرون از شیلد خواهند داشت. در مقابل، میدان های الکتریکی و مغناطیسی خارج از کابل نیز از تداخل با سیگنال های کابل دور نگه داشته می شوند. هر چه قطر کابل بیشتر باشد و دارای شیلد های بیشتری باشد، افت کمتری شاهد خواهیم بود. این ویژگی باعث می شود که کابل کواکسیال انتخابی مناسب برای انتقال سیگنال های ضعیفی باشد که نمی توانند در مقابل تداخل های محیطی دوام بیاورند یا برای انتقال سیگنال های الکتریکی قوی تری که نباید به ساختارها یا مدارهای مجاور نفوذ کرده یا در معرض آن ها قرار بگیرند.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
