ریشه های برند GMC را می توان در سال ۱۹۰۰ ردیابی کرد، زمانی که "شرکت موتور گرابوسکی"[۲] توسط برادران مکس (۱۸۷۴-۱۹۴۶) و موریس گرابوفسکی، [۳] در دیترویت تأسیس شد و در سال ۱۹۰۲ به شرکت خودروهای سریع موتوری تغییر نام داد. برادران عملیات را به پونتیاک، میشیگان نقل مکان کردند. در سال ۱۹۰۹ ویلیام سی دورانت کنترل شرکت خودروهای سریع موتوری را به دست آورد و آن را زیرمجموعه شرکت جنرال موتورز خود قرار داد.

در سال ۱۹۱۱ جنرال موتورز "شرکت کامیون جنرال موتورز" را تشکیل داد و Rapid و "Reliance Motor Car Company" (یکی دیگر از تولیدکنندگان اولیه وسایل نقلیه تجاری که دورانت در سال ۱۹۰۸ خریداری کرده بود) را در آن فرو کرد. در سال ۱۹۱۲ نام Rapid و Reliance به نفع "GMC" حذف شد. تمام تولیدات کامیون جنرال موتورز در کارخانه موتور سریع ۱ سابق در پونتیاک، میشیگان تجمیع شد.[۴]

GMC سه محل تولید در پونتیاک، میشیگان، اوکلند، کالیفرنیا، و سنت لوئیس، میسوری را حفظ کرد.

تبلیغات ۱۹۲۰ GMC
در سال ۱۹۱۶، یک کامیون GMC از سیاتل به شهر نیویورک در ۳۰ روز عبور کرد و در سال ۱۹۲۶، یک کامیون ۲ تنی GMC از نیویورک به سانفرانسیسکو در مدت پنج روز و ۳۰ دقیقه راند. در طول جنگ جهانی اول، این شرکت کامیون ۳/۴ تنی مدل ۱۶ را ارائه کرد، [۵] و تولید خود را به گونه‌ای تغییر داد که حامل نیروهای ۱ تنی و وسایل نقلیه پشتیبانی هوانوردی را ارائه کند، و تا سال ۱۹۱۸، بیش از ۹۰ درصد تولید کامیون GMC برای استفاده نظامی بود GMTC در مجموع ۸۵۱۲ کامیون در طول سال های جنگ به دولت ایالات متحده ارائه کرد و جایزه خدمات برجسته را به دست آورد.[۶] در طول جنگ جهانی دوم، GMC Truck ۶۰۰۰۰۰ کامیون برای استفاده توسط نیروهای مسلح ایالات متحده تولید کرد.

در سال ۱۹۲۳، کامیون‌های GMC برای کمک به بازیابی و بازسازی در نتیجه زلزله بزرگ کانتو به ژاپن صادر شدند و شرکت همچنان به ارائه وسایل نقلیه ادامه داد زیرا زیرساخت‌های حمل و نقل بازسازی شد. قبل از وقوع زلزله، بیشتر حمل و نقل تجاری ژاپن و مردم توسط گاری‌های چوبی و راه‌آهن‌های دولتی انجام می‌شد که به دلیل پیچیدگی ریل قطار به‌شدت آسیب دیدند. کامیون های خودران در سفر به مناطق آسیب دیده بسیار مؤثرتر بودند.[۷]

یک کامیون "کرون بنزین" (Crown Central Petroleum) جنرال موتورز مدل K۵۲ در سال ۱۹۲۵
در سال ۱۹۲۵، جنرال موتورز سهام کنترلی را در شرکت Yellow Coach، یک تولیدکننده اتوبوس و تاکسی مستقر در شیکاگو، ایلینویز خریداری کرد که توسط جان دی. هرتز تأسیس شد. این شرکت به شرکت تولید کامیون و کوچ زرد (YT&CMC)، یکی از شرکت‌های تابعه جنرال موتورز تغییر نام داد. تمام عملیات تولیدی شرکت کامیون جنرال موتورز تحت YT&CMC قرار گرفت. در سال ۱۹۲۸ کارخانه ۲ افتتاح شد و همه کارکنان ستاد به ساختمان اداری در ۶۶۰ South Boulevard E در پونتیاک، MI نقل مکان کردند. در سال ۱۹۴۳، جنرال موتورز سهام باقی مانده در YT&CMC را خریداری کرد و آن را به GMC Truck and Coach Division تغییر نام داد.[۸]

در سال ۱۹۸۱، GMC Truck & Coach Division بخشی از GM Worldwide Truck & Bus Group شد. تولید اتوبوس در می ۱۹۸۷ به پایان رسید و نام بخش از GMC Truck & Coach به GMC Truck Division تغییر یافت. کارخانه کانادایی (در لندن، انتاریو) از سال ۱۹۶۲ تا ژوئیه ۱۹۸۷ اتوبوس تولید کرد. GM به دلیل افزایش رقابت در اواخر دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ از بازار اتوبوس و اتوبوس کنار کشید. حقوق مدل RTS به شرکت تولیدی حمل و نقل فروخته شد، در حالی که صنایع مربی موتور کانادا طرح کلاسیک را خریداری کرد.[۹] در سال ۱۹۹۸، برند رسمی GMC روی وسایل نقلیه از "GMC Truck" به "GMC" کوتاه شد.

در سال ۱۹۹۶، جنرال موتورز بخش کامیون GMC را با بخش موتور پونتیاک ادغام کرد تا "به این بخش ترکیبی تصویری از برند ارائه دهد که قدرت فیزیکی و فعالیت در فضای باز را نشان می دهد".[۱۰] این مصادف شد با ادغام بسیاری از نمایندگی‌های GMC با نمایندگی‌های پونتیاک، که به یک فروشنده اجازه می‌دهد هم کامیون‌ها و هم خودروهای سطح متوسط ​​را با استفاده از رویکرد مشابهی که قبلاً در شورولت استفاده می‌کرد، ارائه دهد.