بادرنجبویه یا بادرنگْبویه یا وارنگبو (با نام علمی:Melissa officinalis) ، ملیسا از واژهای یونانی، به معنای زنبور گرفته شده است، این گیاه محبوب زنبور عسل است.
گیاهی است معطر و علفی. این گیاه از راسته لبگلیها (Lamiales) و تیره نعنائیان (Lamiaceae) است.
برداشت این گیاه معمولا در اواخر اردیبهشت، قبل از ظهور گل ها انجام می شود. برگ ها و سرشاخه ها پس از برداشت، در جریان هوا قرار می گیرند تا به سرعت خشک شوند و پس از آن در محل تاریک و خشک نگهداری می گردند.
این گیاه بومی مناطق مدیترانه ای است و در اروپا و آسیا نیز انتشار دارد. در ایران در کنار مجاری آب ها و مناطق اطراف تهران، در شمال ایران در رشت و اطراف آن ، رودبار و در آذربایجان و مناطق شرقی ایران و استان های غربی می روید.
ساقههای آن چهارگوش بوده و کمی کرکدار است و به بلندی سی تا هشتاد سانتیمتر میرسند. برگهای زرد مایل به سبز آن به شکل بیضی و یا قلب هستند و لبه آنها دندانه دندانه است. وقتی برگها له شوند، بوی لیمو شیرین از آنها متصاعد می شود.
از اواخر تابستان تا اواسط پاییز، سنبله گل های کوچک بادرنجبویه به رنگ زرد که بعدا به صورتی کم رنگ یا سفید تبدیل میشوند، ظاهر میگردد.
عرق بادرنجبویه از تقطیر گیاه بادرنجبویه به دست می آید و خواص بسیاری دارد.