گازهای کالیبراسیون مانند سایر گازهای دیگر دارای دسته بندی و گروهای خاصی هستند که هر یک از آنها به گروه مشخصی تعلق دارند. در حقیقت میتوان گازهای کالیبراسیون را به دو دسته مجزا تقسیم نمود. گروه اول کالیبراسیون صفر و گروه دوم کالیبراسیون گسترده.
گاز صفر به دسته ای از گازهای کالیبراسیون گفته میشود که در آن گازی که قادر به مشتعل شدن باشد وجود ندارد. هنگامی این گاز مورد استفاده قرار میگیرد که آنالیزگر گاز با گازی متفاوت از آنچه که قرار است شناسایی کنند کالیبره نمایند. برای ملموس شدن درک این توضیح بهتر است مثالی را عنوان کنیم، گاز کالیبراسیون صفر نیتروژن خالص برای اکسیژن یا دی اکسید کربن مورد استفاده قرار میگیرد و اینگونه نقطه صفر برای گاز شناسایی میشود.
گروه بعدی از گازهای کالیبراسیون نوع پیشرفته تری میباشد که گازهای کالیبراسیون گسترده نام دارند. در این نوع غلظت مشخصی از گازهای مورد شناسایی برای کالیبره کردن آنالیزگر استفاده میگردد. فروش گازهای کالیبراسیون با توجه به درخواست مشتریان تولید و عرضه میگردد.
تهیه گاز کالیبراسیون
تولید گازهای کالیبراسیون له روش های مختلفی صورت میپذیرد:
روش اول تولید گاز کالیبراسیون با استفاده از لوله های نفوذ دهنده است. در این روش جریان گاز مایع بوسیله درجه دما در لوله ها کنترل میگردد بدین گونه میتواند ترکیباتی با غلظت های پایین تولید نماید. حمل و جابجایی این لوله های نفوذ دهنده راحت و آسان است. گفتنی است که این نوع گاز کالیبراسیون برای آشکارسازهای سمی استفاده میگردد که به کمترین غلظت نیز واکنش میدهند. استفاده از لوله های نفوذ دهنده برای غلظت های بالا مناسب نمیباشد.
روش دیگر تهیه گاز کالیبراسیون استاندارد به شیوه تزریقی است. در این روش توسط سرنگ و پمپ و یا هر ابزار مشابه گاز وارد جریان میشود. در تولید گاز کالیبراسیون به این روش غلظت از چند درصد تا چند ppm قابل تغییر و کاهش است. گاز مایع قبل از تزریق تبخیر میگردد.
روش سوم در تهیه گازهای کالیبراسیون استاندارد روش تبخیر میباشد. در این شیوه گاز حامل را از گاز هدف که در حالت مایع است عبور میدهند.