پلی تیازید یک داروی ادرار آور تیازیدی است. ادرار آور هر ماده ای است که تولید ادرار را تقویت می کند.
عملکرد و کاربرد پلی تیازید مشابه هیدروکلرتیازید است.
پلی تیازید
مکانیسم اثر

مکانیسم عملکرد این دارو به این صورت است که باعث تداخل در بازجذب لوله ای الکترولیت ها می شود.
در دوزهای درمانی ماکسیمم ، تمام تیازیدها از نظر قدرت ادرارآوری تقریباً برابر هستند. مکانیسم عملکرد تیازیدها در کنترل فشار خون بالا ناشناخته است.
فارماکودینامیک

به عنوان یک ادرار آور تیازیدی ، این دارو باعث کاهش بازجذب املاح شده و منجر به احتباس آب در ادرار می شود .
ادرار بیشتر به دلیل از دست دادن بیشتر آب است که به دلیل ارتباط همزمان با از دست دادن سدیم از لوله پیچ خورده کلیه از بدن , نگهداری نشده است. عملکرد کوتاه مدت ضد فشار خونی این دارو بر این اساس استوار است که تیازیدها باعث کاهش پیش بارگذاری قلبی و کاهش فشار خون می شوند.
موارد مصرف پلی تیازید

پلی تیازید به عنوان درمان کمکی در ادم همراه با نارسایی احتقانی قلب استفاده می شود.
این دارو در برخی اختلالات کلیه مانند گلومرولونفریت حاد و نارسایی مزمن کلیه موثر است.
پلی تیازید در کنترل فشار خون بالا یا به عنوان تنها عامل درمانی و یا برای افزایش اثربخشی سایر داروهای ضد فشار خون در اشکال شدید فشار خون نشان داده شده است.
مقدار مصرف پلی تیازید

دوز معمول قرص های پلی تیازید برای دیورتیک درمانی ۱ تا ۴ میلی گرم در روز و برای درمان فشار خون بالا ۲ تا ۴ میلی گرم در روز است.
موارد منع مصرف

این دارو در آنوریا و همچنین حساسیت بیش از حد به این دارو یا داروهای مشتق شده از سولفونامید منع مصرف دارد.
عوارض جانبی پلی تیازید

بی اشتهایی ، تحریک معده ، حالت تهوع ، استفراغ ، اسهال
یبوست ، زردی (زردی کلستاتیک داخل کبدی) ، پانکراتیت ، واکنش های سیستم عصبی مرکزی ، سرگیجه سرگیجه
پارستزی
سردرد
واکنشهای هماتولوژیک
لکوپنی
آگرانولوسیتوز
ترومبوسیتوپنی
کم خونی آپلاستیک
واکنش های پوستی
پورپورا
حساسیت به نور
راش
کهیر
واسکولیت
واکنش قلبی عروقی
افت فشار خون ارتوستاتیک ممکن است رخ دهد و ممکن است توسط الکل ، باربیتورات ها یا مواد مخدر تشدید شود.
هشدارها

در بیماری های شدید کلیوی از تیازیدها باید با احتیاط استفاده شود. در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی ، تیازیدها ممکن است آزوتمیا را سرعت بخشند. اثرات تجمعی دارو ممکن است در بیمارانی با اختلال عملکرد کلیه ایجاد شود.
از تیازیدها باید در بیماران با اختلال عملکرد کبدی یا بیماری پیشرونده کبد با احتیاط استفاده شود ، زیرا تغییرات جزئی در تعادل مایعات و الکترولیت ها ممکن است باعث بروز کمای کبد شود.
تیازیدها ممکن است اثر سایر داروهای ضد فشار خون را تقویت کنند.
واکنش های حساسیت ممکن است در بیمارانی که سابقه آلرژی یا آسم برونش دارند وجود داشته باشد.
احتمال تشدید یا فعال شدن لوپوس اریتماتوی سیستمیک با مصرف این دارو گزارش شده است.
نکات قابل توصیه

اندازه گیری دوره ای الکترولیت های سرم برای تشخیص عدم تعادل احتمالی الکترولیت ها باید در فواصل زمانی مناسب انجام شود.
تمام بیمارانی که تحت درمان با تیازید قرار می گیرند باید از نظر علائم بالینی عدم تعادل مایعات یا الکترولیت ها تحت نظر باشند.
تعیین الکترولیت سرم و ادرار به ویژه هنگامی که بیمار بیش از حد استفراغ می کند یا مایعات تزریقی دریافت می کند بسیار مهم است. داروهایی مانند دیجیتال ها نیز ممکن است بر الکترولیت های سرم تأثیر بگذارد. علائم هشدار دهنده ، صرف نظر از علت ، عبارتند از: خشکی دهان ، تشنگی ، ضعف ، بی حالی ، خواب آلودگی ، بی قراری ، دردهای عضلانی یا گرفتگی عضلات ، خستگی عضلانی ، افت فشار خون ، الیگوریا ، تاکی کاردی و اختلالات دستگاه گوارش مانند حالت تهوع و استفراغ.
هیپوکالمی ممکن است با تیازیدها مانند سایر مدرهای قوی ، در صورت وجود سیروز شدید ، یا هنگام استفاده همزمان از کورتیکواستروئیدها یا ACTH ، ایجاد شود.
هرگونه کمبود کلرید به طور کلی خفیف بوده و معمولاً به درمان خاصی نیاز ندارد مگر در شرایط فوق العاده (مانند بیماری کبدی یا بیماری کلیوی). هیپوناترمی ممکن است در بیماران در هوای گرم رخ دهد. درمان مناسب محدودیت آب است ، نه تجویز نمک ، مگر در موارد نادری که هیپوناترمی تهدید کننده زندگی است.
ممکن است هایپراوریسمی یا نقرس با این دارو رخ دهد.
نیاز به انسولین در بیماران دیابتی ممکن است افزایش یابد، کاهش یابد یا تغییر نکند. دیابت شیرین نهفته ممکن است در طی تجویز تیازید آشکار شود.
تیازیدها ممکن است پاسخ شریانی به نوراپی نفرین را کاهش دهند.
اگر اختلال پیشرونده کلیه مشهود باشد ، همانطور که با افزایش نیتروژن غیر پروتئینی یا ازت اوره خون نشان داده می شود ، ارزیابی مجدد دقیق درمان با توجه به جلوگیری یا قطع درمان دیورتیک لازم است.
مصرف در بارداری

پلی تیازید توسط FDA در گروه C بارداری طبقه بندی شده است.
مصرف در شیردهی
در مورد ترشح این دارو در شیر مادر هیچ اطلاعاتی در دسترس نیست. ادرار آور های شدید با دوزهای زیاد ممکن است تولید شیر مادر را کاهش دهد.