این دارو جهت درمان بیماری فعلی شما تجویز شده، لذا از مصرف آن در موارد مشابه یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری کنید
راهنمایی های عمومی
قبل از مصرف این دارو، در موارد زیر با پزشک مشورت کنید: - در صورت داشتن حساسیت به این دارو، یا سایر مواد از جمله تخم مرغ، مشتقات سویا و روغن دانه سویا - در صورت شیردهی، بارداری و یا تصمیم به باردارشدن. - در صورت مصرف هر نوع دارو به خصوص داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی از جمله داروهای آرام بخش، خواب آور، اوپیوئیدها و مورفین - در صورت ابتلا به هر نوع بیماری به خصوص بیماری قلبی، تنفسی، تشنج و صرع، افزایش چربی خون (تری گلیسرید)، بیماری کبدی و کلیوی، افت فشار خون، افزایش فشار داخل جمجمه ای، افرادی که دچار کمبود مایعات شده اند و سالمندان.
مصرف در بارداری و شیردهی
هشدارها
تجویز پروپوفول حتما باید توسط افراد متخصص در بیهوشی و در مکان مجهز به امکانات مراقبتهای ویژه تجویز گردد.
– هنگام مصرف این دارو، بیمار باید تحت مراقبت باشد و از نظر علائم حیاتی بررسی شود تا در صورت بروز واکنش های حساسیتی (علائمی از جمله افت فشار خون، کندی ضربان قلب، آپنه تنفسی)، اقدامات لازم انجام گیرد.
– در افراد با سطح هوشیاری پایین، ناتوان و سالمند برای القای بی هوشی باید مقدار کمتری از دارو، با سرعت کمتر تزریق شود.
– مصرف این دارو در افراد با سابقه پانکراتیت، افزایش چربی خون، بیماری های قلبی و تنفسی شدید، تشنج، افزایش فشار داخل جمجمه ای، اختلال در گردش خون عروق مغزی و همچنین افرادی که با این دارو دچار افزایش تری گلیسرید خون (بالاتر از ۵۰۰ میلی گرم در ۱۰۰ میلی لیتر) می شوند، باید با احتیاط صورت گیرد.
– مصرف همزمان این دارو و فنتانیل می تواند منجر به افزایش اثر آرام بخشی و بی هوشی پروپوفول، کاهش ضربان قلب، کاهش فشار خون سیستولی و دیاستولی، کاهش متوسط فشار خون شریانی و برون ده قلبی شود. در مصرف همزمان این دو دارو کاهش دوز پروپوفول توصیه می شود. در صورت مصرف همزمان پروپوفول و آلفنتانیل، احتمال بروز تشنج در بیماری که سابقه صرع ندارد، افزایش می یابد.
– از ادامه مصرف داروهای اپیوئید و داروهای بلاک کننده سیستم عصبی- عضلانی (آتراکواریوم، میواکوآریوم، سیزاکواریوم، پانکورانیوم، پایپکورانیوم) همراه با این دارو خودداری نمایید. روند قطع مصرف اپیوئیدها و داروهای بلاک کننده سیستم عصبی – عضلانی باید به صورت تدریجی انجام گیرد. – پروپوفول اثرات ضد دردی ندارد به همین دلیل جهت کنترل درد باید از داروهای مناسبی استفاده شود.
– امولسیون تزریقی پروپوفول مستعد رشد میکروارگانیسم های متعددی است و از نظر ظاهری غیر شفاف می باشد، لذا در صورت بروز آلودگی میکروبی تغییر ظاهری در آن دیده نمی شود، به همین دلیل توصیه می شود شرایط آسپتیک پس از باز شدن و هنگام تزریق کاملا رعایت شود.
– امولسیون پروپوفول فقط جهت تجویز وریدی می باشد.
– جهت کاهش درد ناشی از تزریق پروپوفول، می توان از تجویز دارو در وریدهای بزرگتر بازو یا حفره قدام بازویی (Antecubital fossa) و همچنین تزریق موضعی لیدوکائین ۱ درصد استفاده کرد.
عوارض جانبی
هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی دارای برخی عوارض ناخواسته نیز می باشد اگر چه تمام این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز هر کدام از آنها با پزشک مشورت کنید.
عوارضی که در صورت بروز باید هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کنید:
عوارضی که در حین مصرف دارو بدن با آنها تطابق پیدا می کند ولی در صورت تداوم و یا تشدید نیاز به توجه پزشکی دارند:
نحوه صحیح مصرف دارو
تجویز این دارو فقط باید توسط متخصصین بیهوشی و در محلی که مجهز به امکانات اورژانس باشد، صورت گیرد. مقدار مصرف هر دارو توسط پزشک تعیین می گردد ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است:
دوز فراموش شده
در صورتی که یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید ولی اگر تقریبا زمان نوبت بعدی فرا رسیده بود از مصرف آن خودداری نموده، مطابق قبل مصرف کنید و مقدار دارو را نیز دو برابر نکنید.
نحوه صحیح مصرف دارو
– قبل از مصرف خوب تکان دهید.
– در حین آماده سازی دارو، شرایط آسپتیک برای دارو و تجهیزات مورد استفاده برای تزریق آن، باید کاملا رعایت شود.
– محتوی ویال می تواند مستقیما و بدون رقیق سازی در شرایط آسپتیک به وسیله ست انفوزیون، بلافاصله تزریق شود.
وقتی این دارو به صورت رقیق نشده در تداوم بیهوشی مورد استفاده قرار می گیرد، توصیه می شود از پمپ های سرنگ دار یا پمپهای تزریقی حجمی برای کنترل سرعت تزریق استفاده شود.
– جهت رقیق سازی ویال پروپوفول فقط می توان از محلول وریدی دکستروز ۵ درصد و در صورتی که غلظت محلول نهایی کمتر از ۲ میلی گرم در میلی ليتر نشود، استفاده کرد. آماده سازی این محلول باید در شرایط کاملا آسپتیک و بلافاصله قبل از تزریق انجام گیرد.
– این دارو می تواند به روش Y – site injection به محلول تزریقی دکستروز ۵ درصد، دکستروز ۵ درصد در کلرید سدیم ۰/۴۵ درصد و دکستروز ۵ درصد در کلرید سدیم ۰/۲ درصد انفوزیون گردد.
– این دارو نباید از طریق فیلتر میکروبیولوژیکی تزریق و در انفوزیون آن نباید از فیلترهای با اندازه ذره ای کمتر از ۵ میکرون استفاده شود، استفاده از این فیلترها منجر به تخریب امولسیون می شود.
– این دارو یک بار مصرف است و باید فقط برای یک بیمار مورد استفاده قرار گیرد. برای استفاده طولانی مدت از این دارو در تداوم بیهوشی، توصیه می شود ست تزریق دارو در فواصل زمانی مشخصی با ست جدیدی جایگزین گردد و باقیمانده دارو را دور بریزید.
– در صورت مشاهده ذرات خارجی و ناسالم بودن ظرف دارو، از تزریق آن خودداری نمایید.
مقدار صحیح مصرف دارو
القای بیهوشی
– بزرگسالان تا سن ۵۵ سالگی:
مقدار ۲ تا ۲/۵ میلی گرم بر کیلوگرم (حدود ۴۰ میلی گرم هر ده ثانیه تا شروع فاز بی هوشی) به صورت وریدی تزریق می شود.
– در بیماران قلبی عروقی
مقدار ۰/۵ تا ۱/۵ میلی گرم بر کیلوگرم (حدود ۲۰ میلی گرم هر ده ثانیه تا شروع فاز بی هوشی) به صورت وریدی تزریق می شود.
– در افراد با سطح هوشیاری پایین، ناتوان و سالمند: مقدار ۱ تا ۱/۵ میلی گرم بر کیلوگرم (حدود ۲۰ میلی گرم هر ده ثانیه تا شروع فاز بی هوشی) به صورت وریدی تزریق می شود. و در بیمارانی که تحت جراحی سیستم عصبی قرار می گیرند: مقدار ۱ تا ۲ میلی گرم بر کیلوگرم (حدود ۲۰ میلی گرم هر ده ثانیه تا شروع فاز بی هوشی به صورت وریدی تزریق می شود.
-برای کودکان بالای ۳ سال:
مقدار ۲/۵ تا ۳/۵ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت وریدی تزریق می شود.
به صورت کمکی در تداوم بیهوشی به همراه داروهای دیگر
بزرگسالان تا سن ۵۵ سالگی:
مقدار ۰/۱ تا ۰/۲ میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه (مقدار ۶ تا ۱۲ میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت به صورت وریدی انفوزیون می شود.
توضیحات: طی ۱۰ تا ۱۵ دقیقه اولیه فاز تداوم بیهوشی، انفوزیون دارو با سرعت بیشتری ( ۰/۱۵ تا ۰/۲ میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه) صورت می گیرد. سپس سرعت انفوزیون طی سی دقیقه فاز تداوم بیهوشی حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش می یابد. سرعت انفوزیون باید روند کاهشی داشته باشد تا از تجویز پروپوفول با میزان بیشتر اجتناب شود. معمولا سرعت تجویز باید حدود ۰/۰۵ تا ۰/۱ میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه باشد تا به بهترین زمان بازگشت از بیهوشی دست یابیم.
مقدار ۲۰ تا ۵۰ میلی گرم به صورت متناوب وریدی تزریق می شود. این تزریق می تواند به صورت ۰/۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن هم تنظیم گردد.
– در بیماران قلبی عروقی :
مقدار ۰/۰۵ تا ۰/۰۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه (مقدار ۳ تا ۹ میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت) به صورت وریدی انفوزیون می شود.
– در افراد با سطح هوشیاری پایین، ناتوان و سالمند:
مقدار ۰/۰۵ تا ۰/۱ میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه (مقدار ۳ تا ۶ میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت به صورت وریدی انفوزیون می شود.
– در بیمارانی که تحت جراحی سیستم عصبی قرار می گیرند:
مقدار ۰/۱ تا ۰/۲ میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه (مقدار ۶ تا ۱۲ میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت) به صورت وریدی انفوزیون می شود.
– برای نوزادان بالای ۲ ماه تا کودکان ۱۶ سال:
مقدار ۰/۱۲۵ تا ۰/۳ میلی گرم بر کیلوگرم در دقیقه (مقدار ۷/۵ تا ۱۸ میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت) به صورت وریدی انفوزیون می شود.
آرام بخشی در واحد مراقبت های ویژه (ICU):
مقدار مصرف برای شروع، ۰/۰۰۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن (معادل ۰/۳ میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت ) برای حداقل ۵ دقیقه به صورت وریدی انفوزیون می شود.
مقدار مصرف برای ادامه ۰/۰۰۵ تا ۰/۰۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه (معادل ۰/۳ تا ۳ میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت) یا بیشتر ممکن است نیاز باشد و به صورت وریدی انفوزیون می شود.
برای ایجاد تسکین در اقدامات تشخیصی:
القای بیهوشی:
مقدار ۰/۱ تا ۰/۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه (معادل ۶ تا ۹ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در ساعت برای ۳ تا ۵ دقیقه به صورت وریدی انفوزیون و یا مقدار ۰/۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه به صورت آهسته تزریق وریدی انجام می شود. تداوم بیهوشی مقدار ۰/۰۲۵ تا ۰/۰۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه (معادل ۵/۱ تا ۳ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در ساعت) به صورت وریدی انفوزیون می شود.