این دارو جهت بیماری فعلی شما تجویز گردیده است لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران جدا" خود داری کنید.
همچنین این دارو ممکن است جهت مصرف دیگری هم طبق نظر پزشک، تجویز شده باشد.

راهنمائی های عمومی
۱- در صورت حساسیت به این دارو و یا هر دارویی که دارای ترکیبات مشابه است، قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.
۲- در صورت حساسیت به هر گونه ماده غذایی، رنگ ها یا مواد محافظ پزشک خود را مطلع سازید.
۳- در صورت مصرف هر یک از داروهای زیر حتما پزشک خود را مطلع سازید:
• استامینوفن و نالتروکسن (در صورتی که مدت طولانی و با دوز بالا خورده شوند)، آمیودارون، استروئیدهای آنابولیک (مانند ناندرولون، اوکساندرولون، اکسی متولون، استانوزولول)، آندروژن ها (هورمونهای مردانه)، داروهای ضد پرکاری تیروئید، کارموستین، کلروکین، دانترولن، دانوروبیسین، دی سولفیرام، دی والپروکس، استروژن ها (هورمونهای زنانه)، اتری تینات، املاح طلا، هیدروکسی کلروکین، مرکاپتوپورین، متوتروکسات، متیل دوپا، فنوتیازین ها(شامل استوفنازین، کلرپرومازین، فلوفنازین، مزوریدازین، پرفنازین، پروکلرپرازین، پرومازین، پرومتازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین، تری فلوپرومازین، تری می پرازین)، پلی کامایسین، والپروئیک اسید. مصرف همزمان داروهای نام برده با ایتراکونازول احتمال عارضه کبدی را افزایش می دهد.
• آلپرازولام، دیازپام، میدازولام، تریازولام. این داروها نباید هم زمان با ایتراکونازول مصرف شوند. زیرا اثر خواب آوری این داروها افزایش می یابد.

• آمانتادین، آنتی کولینرژیک ها (داروهایی که جهت کنترل انقباضات شکمی یا معده به کار می روند)، ضد افسردگی ها، داروهای مصرفی جهت اختلالات حرکتی (داروهایی که جهت کنترل بیماری پارکینسون و سایر اختلالات حرکتی به کار می رود)، ضد جنون ها، بوکلیزین، سیکلیزین، سیکلوبنزاپیرن، دیزوپیرامید، فلاوکسات، ایپراتروپیوم، مکلیزین، متیل فنیدات، اورفنادرین، اکسی بوتینین، پروکائین آمید، پرومتازین، کینیدین، تری مپرازین: مصرف هم زمان این داروها می تواند منجر به کاهش اثر ایتراکونازول شود، لذا بهتر است این داروها را ۲ ساعت بعد از مصرف ایتراکونازول مصرف نمایید.
• داروهای ضد دیابت خوراکی (مانند کلرپروپامید، گلی پیزاید، گلی بوراید، تولبوتامید): مصرف همزمان این داروها می تواند منجر به افت شدید قند خون شود. در این موارد لازم است طبق دستور پزشک مصرف شوند.
• آنتی اسیدها، داروهای بلاک کننده گیرنده H۲ هیستامینی (مانند رانیتیدین، سایمتیدین، فاموتیدین، نیزاتیدین)، مهار کننده های پمپ یون هیدروژن (مانند امپرازول، اس امپرازول) و سوکرالفیت: مصرف هم زمان این داروها با ایتراکونازول موجب کاهش غلظت ایتراکونازول در بدن می شود. لذا بهتر است ۱ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از مصرف ایتراکونازول مصرف شوند و نیز بهتر است ایتراکونازول را همراه نوشیدنی گاز دار مصرف کنید.
• ایتراکونازول می تواند منجر به افزایش احتمال بروز عوارض جانبی ناشی از این داروها شود.
• آتورواستاتین، سریواستاتین، سیمواستاتین، لوواستاتین: مصرف هم زمان این داروها با ایتراکونازول منجر به افزایش شدید غلظت این داروها در خون و در نتیجه اختلالات ماهیچه ای در بدن می شود.
• بوسولفان، دوستاکسل، وین بلاستین، وین کریستین: متابولیسم این داروها ممکن است به وسیله ایتراکونازول به تعویق بیافتد.
• فلودیپین، نیفدیپین، وراپامیل: مصرف هم زمان این داروها منجر به احتباس آب و ادم و کاهش سرعت ضربان قلب می شود.



• کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین: مصرف هم زمان این داروها می تواند منجر به کاهش غلظت ایتراکونازول در خون شود.
• سیزاپراید: مصرف هم زمان این دارو با ایتراکونازول منجر به افزایش اثرات جانبی ناشی از مصرف سیزاپراید می شود.
• سیکلوسپورین، سیرولیموس، تاکرولیموس: مصرف هم زمان این داروها همراه ایتراکونازول منجر به کاهش اثر ایتراکونازول می شود. ایتراکونازول باید ۲ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از دیدانوزین مصرف شود.
• ایزونیازید، ریفامپین و دیدانوزین: این داروها منجر به کاهش اثر ایتراکونازول می شوند.
• کلاریترومایسین، نویراپین: غلظت پلاسمایی ایتراکونازول در این صورت افزایش می یابد.
• لوومتادیل و اریترومایسین: در صورت مصرف هم زمان این دو دارو احتمال بروز عوارض قلبی خطرناک وجود دارد.
• وارفارین: در مصرف هم زمان اثر ضد انعقادی وارفارین افزایش می یابد.
• دیگوگسین: غلظت دیگوگسین ممکن است افزایش پیدا کند و اثرات سمی داشته باشد.
• دوفتیلیر، پیموزید، کیونیدین: این دارو نباید با ایتراکونازول مصرف شود. ایتراکونازول اثر عوارض جانبی این داروها را افزایش می دهد.
• (Ergot alkaloids): این دارو نباید با ایتراکونازول مصرف شود. ایتراکونازول باعث افزایش اثرات جانبی این داروها می شود.
• انیدینادیر، رتیوناویر، ساکیوناویر: مصرف همزمان این داروها با ایتراکونازول باعث افزایش اثرات جانبی این داروها می شود.
۴- چنانچه مبتلا به هر یک از موارد زیر هستید قبل از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید:
نارسایی احتقانی قلب و سایر مشکلات قلبی، آکلریدیا (عدم وجود اسید معده)، هیپوکلریدیا (کمبود اسید معده)، اعتیاد به الکل یا سابقه آن، بیماری های کبدی و کلیوی.
۵- کپسول را به همراه غذا یا بعد از غذا میل نمایید. غذا به جذب بیشتر دارو کمک می کند.

۶- اگر مبتلا به آکلریدیا (عدم وجود اسید معده)، هستید می توانید دارو را در کولا یا آب معدنی گازدار یا آب میوه گازدار حل کنید و میل نمایید و یا می توانید دارو را در یک قاشق چایخوری اسید کلریدریک حل کنید و سپس آن را با ۱-۲ قاشق آب مخلوط نموده و محلول حاصل را با یک نی پلاستیکی، طوری که نی پشت دندانها قرار گیرد میل نمایید (محتویات لیوان را کامل بنوشید). توجه داشته باشید که اسید می تواند منجر به آسیب جدی دندانها شود، لذا مقدار و نحوه مصرف اسید حتما توسط پزشک تعیین شود. بهتر است بعد از مصرف اسید یک و نیم لیوان پر آب بنوشید.
۷- طول دوره درمان توسط پزشک تعیین می شود لذا بدون تجویز پزشک مصرف دارو را قطع نکنید، حتی اگر علائم بیماری بهبود یابد. شما ممکن است این دارو را برای ۶ ماه یا یک سال یا بیشتر مصرف کنید اگر شما مصرف دارو را زود قطع کنید احتمال بروز مجدد و برگشت بیماری وجود دارد.
۸- کپسول را هر روز در یک ساعت مشخص میل نمایید.
۹- چنانچه تحت درمان منظم با این دارو هستید و یک نوبت مصرف آن را فراموش کرده اید و تا زمان مصرف دوز بعدی مدت زمان زیادی باقی مانده باشد، آن را مصرف نمایید. در غیر اینصورت دوز فراموش شده را مصرف ننموده و به درمان به صورت معمول ادامه دهید و مقدار مصرف بعدی را دو برابر نکنید.
۱۰- مصرف در سالمندان و نیز خردسالان طبق دستور پزشک متخصص می باشد.

مصرف در بارداری و شیردهی
بارداری:
مصرف این دارو در زنان باردار مطالعه نشده است. اگر چه مطالعات در برخی حیوانات نشان داده است که مصرف این دارو در دوزهای زیاد قادر است در جنین نواقصی هم چون نقص اسکلتی، نقص در لوله گوارش، قلب، چشم و نیز نقص ژنتیکی ایجاد نماید. لذا این دارو در زنان باردار منع مصرف دارد و چنانچه باردارید به پزشک خود اطلاع دهید و چنانچه قصد بارداری دارید، حداقل بین زمان قطع مصرف دارو با حاملگی ۲ ماه فاصله باشد.


شیردهی:
این دارو در شیر مادر ترشح نمی شود، لذا قبل از مصرف این دارو با پزشک معالج مشورت کنید.

موارداحتیاط
۱- اگر علائم بیماری بعد از چند هفته تا چند ماه از مصرف دارو بهبود نیافت و یا بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید.
۲- در طول دوره درمان به صورت مرتب به پزشک مراجعه نمایید.

مقدار و نحوه مصرف
مقادیر ذکر شده در زیر مقدار متوسط مصرف می باشد و مقدار دقیق را پزشک تعیین می کند:

- بزرگسالان و افراد بیشتر از ۱۶ سال:
۲۰۰ میلی گرم، ۱ بار در روز. که این مقدار در صورت نیاز ممکن است تا ۴۰۰ میلی گرم در روز هم برای مدت چند هفته یا چند ماه افزایش یابد. لازم به ذکر است که جهت درمان قارچ ناخن دست و پا این مقدار ۲۰۰ میلی گرم یک یا دو بار در روز به مدت چند هفته یا چند ماه تجویز می شود.

- کودکان و نوجوانان کمتر از ۱۶ سال:
توسط پزشک تعیین می شود.

عوارض جانبی
هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک ازعوارض جانبی زیر در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید:

عوارض با شیوع کم:
تب و لرز و احساس سرما، راش پوستی یا خارش.

عوارضی که به ندرت اتفاق می افتد:
تیره و کدر شدن ادرار، تب و گلو درد، کاهش اشتها، بی رنگ شدن مدفوع، قرمز شدن، تاول زدن، پوسته شدن، شل شدن پوست، درد معده، خونریزی های غیر معمول و کبود شدن پوست، خستگی و ضعف غیر معمول و زرد شدن پوست و چشم.

عوارض با شیوع نامعلوم:
درد شکم، مدفوع سیاه و قیر مانند، تاول و پوسته شدن و شل شدن پوست، ورم صورت و بازوها ودستها و ساق پا و کف پا، کبود شدن لب ها و ناخن ها، تاری دید، سوزش و بی حسی و مور مور شدن و دردناک شدن دست و پا، درد در قفسه سینه، احساس لرز و سرما، حالت تهوع مداوم، تشنج، سرفه (که گاهی همراه با خلط کف آلود و صورتی رنگ باشد)، کاهش دفع ادرار یا تکرر ادرار، تنفس کوتاه و سریع و سخت و گاهی خس خس سینه، اشکال در بلع، گشاد شدن رگهای گردن، خشکی دهان، خستگی مفرط، سریع شدن ضربان قلب، گر گرفتگی، خشکی پوست، بوی تنفس شبیه به بوی میوه باشد، احساس خستگی و ضعف عمومی، کهیر و برجسته شدن پوست، افزایش تعریق، افزایش تشنگی و گرسنگی، تنفس و ضربان قلب نا منظم، خارش پوست، درد ماهیچه و مفاصل، افزایش تری گلیسرید خون، برجستگی های کهیر مانند روی صورت و پلک ها و لب ها، زبان و گلو و دست ها و پاها و ساق پا و ارگانهای تناسلی، درد در ناحیه پشت، تغییرات خلق و خوی، درد یا انقباضات ماهیچه، بی حسی و مور مور شدن دست ها و پاها و لب ها، اشکال و درد به هنگام دفع ادرار، رنگ پریدگی پوست، پف کردن، افزایش سریع وزن، زخم های قرمز پوستی که گاهی با یک مرکز ارغوانی رنگ دیده می شود، قرمزی و تحریک چشم ها، قرمز شدن پوست، راش پوستی یا خارش، زخم یا نقاط سفید روی لب ها یا داخل دهان، ورم پاها و زانو، ورم صورت و انگشتان و کف پاها، تورم پلک یا دور چشم و صورت و لب ها و زبان، احساس سنگینی در قفسه سینه، گزگز کردن دست ها و پاها، اشکال در تنفس، کاهش وزن غیر منتظره، دستپاچگی و عدم

تعادل، افزایش یا کاهش وزن غیر معمول، درد در قسمت بالا و راست شکم، ضعف در بازوها و دست ها و پاها وساق پا و خس خس سینه.

عوارض جانبی زیر نیز ممکن است اتفاق بیفتد که نیاز به توجه پزشکی ندارد. این موارد ممکن است با ادامه مصرف دارو خود به خود از بین بروند، اما در صورتی که ادامه پیدا کردند یا آزار دهنده شدند باید به پزشک مراجعه کرد:

عوارض با شیوع کم:
یبوست، اسهال، خس خس سینه، بی خوابی، سر درد، استفراغ و حالت تهوع.

شرایط نگهداری
۱- دارو را دور از دسترس کودکان نگهدارید.
۲- دور از نور و رطوبت و در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری نمائید.
۳- از مصرف و نگهداری داروی تاریخ گذشته خودداری کنید.



شکل عرضه دارو
کپسول ایتراکونازول ۱۰۰ میلی گرم به صورت بلیسترهای ۱۰ عددی توسط شرکت داروسازی تهران دارو تولید و عرضه می گردد.