ديابت، نگراني غالب براي سلامت عمومي در سرتاسر جهان است كه به­صورت پيوسته در حال افزايش مي­باشد. پيش‌بيني مي‌شـود كه شيـوع ديـابت از ۴% در سال ۱۹۹۵ به ۴/۵% در سـال ۲۰۲۵ بـرسد. بیش از پنج میلیون نفر در کشور مبتلا به دیابت هستند. اين بيماري موجب معلوليت، مرگ و مير و عوارض دراز مدت قابل توجه مي‌شود و يك فاكتور خطر مهم براي بيماري‌هاي قلبي عروقي است. با توجه به افزايش ميزان چاقي كودكان و بزرگسالان در جوامع امروزي، به نظر مي‌رسد در دهه آينده ديابت شيوع بيشتري پيدا كند. اهداف درماني در بالغين ديابتي عبارتند از: كنترل گلايسميك HbA۱C < ۷%) ، قند خون قبل از غذا ۱۳۰- ۷۰ و قند خون بعد از غذا كمتر از ۱۸۰ ميلي‌گرم در دسي ليتر(، كنترل فشارخون (كمتر از ۱۳۰:۸۰ميلي متر جيوه) و كنترل چربي‌هاي خون LDL) كمتر از ۱۰۰، HDL در مردان بيش از ۴۰ و در زنان بيش از ۵۰ و تري‌گليسريد كمتر از ۱۵۰ ميلي‌گرم در دسي ليتر(، لذا از داروها و روش‌هاي تغذيه‌اي مختلف استفاده مي‌شود. استفاده از داروهاي گياهي به عنوان كمك درمان ديابت رايج مي‌باشد. از حدود ۲۶ گونه گياهي مورد استفاده در درمان ديابت، گردو، علف‌شور، زيتون و گزنه قوياً توصيه شده‌اند لذا در فرمول داروي گلوکوهرب باریج از عصاره اين گياهان استفاده شده است. ايمني مصرف اين ۴ گياه بواسطه استفاده طولاني آنها در طب ملل مشهود است. در اروپا و خاور ميانه مستنداتي دال بر درمان ازدياد قند خون بوسيله تانن ها و فنوليك هاي موجود در برگ گردو وجود دارد. به نظر مي رسد گردو هضم و ورود قند به جريان خون را كند مي‌كند. در مطالعات in vivo و in vitro، ايمني مصرف و اثرات قرص Glucolevel (نمونه مشابه داروي گلوکوهرب باریج) در كاهش قند خون بررسي شده است: در آزمون LDH، در فيبروبلاست‌هاي انساني تيمار شده با غلظت‌هاي فزاينده اين دارو، اثرات سمي ديده نشد. در مطالعاتin vivo نتايج مشابهي در رت‌ها مشاهده گرديد( LD۵۰: ۲۵g/kg) . با توجه به تشديد (۲ برابر شدن) دريافت گلوكز توسط سلول‌هاي مخمري و مهار جذب روده‌اي گلوكز (تقريباً ۴۹%) در روده رت، اثرات ضد ديابت دارو مشخص شده است. علاوه بر اين، در مقايسه با كنترل مثبت، ۳-۲ هفته درمان در رت‌هاي ديابتي شده با استرپتوزوسين، موجب كاهش قابل توجه ميزان قند خون (از بيش از ۵۰±۴۰۰ ميلي گرم در دسي‌ليتر به ۲۲±۲۱۰ ميلي‌گرم در دسي‌ليتر، p<۰.۰۰۱) و بهبود قابل توجه دريافت گلوكز در تست تحمل گلوكز شد. همچنين در ۱۶ داوطلب سنين ۶۷-۴۸ سال، با تشخيص اخير ديابت نوع ۲ كه فقط تحت درمان با رژيم غذايي بودند، مصرف ۳ قرص در روز براي مدت ۴ هفته، موجب كاهش قابل توجه مقدار قند خون پايه از ۴۰±۲۹۰ ميلي‌گرم در دسي‌ليتر به ۲۰±۲۱۰ ميلي گرم در دسي‌ليتر در هفته اول مصرف شد. در ابتداي مطالعه، قند خون گروهي متشكل از ۱۱ نفر از شركت‌كنندگان، كمتر از ۳۰۰ و در بقيه بيش از ۳۰۰ ميلي‌گرم درصد بود. از نظر كلينيكي در گروه اول مقادير قابل قبول گلوكز طي۳-۲ هفته درمان و در گروه دوم طي هفته چهارم درمان حاصل شد. هيچگونه عارضه جانبي گزارش نشد. علاوه بر اين، كاهش قابل توجه مقادير HbA۱C (از ۰۳/۱± ۲/۸ به ۹۴/۰± ۹/۶) در ۶ نفر مشاهده شد. نتايج اين بررسي ايمني مصرف، قابليت پذيرش و اثربخشي تركيب گياهي دارو را نشان داد كه به نظر مي‌رسد براي تنظيم هموستاز گلوكز مكانيزم اثر متفاوتي داشته اما اثر هم افزايي دارند و موجب توازن طبيعي قند خون مي‌شوند. مكانيزم احتمالي گياهان مورد استفاده در اين دارو ممكن است به شرح زير باشد: تركيب اصلي فعال در برگ زيتون، oleuropeoside است كه با دوز ۱۶ ميلي‌گرم بر كيلوگرم علاوه بر اثرات كاهش‌دهنده فشار خون و چربي خون، اثر هايپوگلايسميك قابل تشخيصي دارد. تانن‌ها و پلي‌فنوليك‌هاي برگ گردو آنتي اكسيدان‌هاي قوي هستند و جمع آوري قدرتمند راديكال‌هاي سوپراكسيد و هيدروكسيل را به عهده دارند. در يك مدل حيواني ديابت و چاقي، ثابت شده كه علف شور يك گياه ضد ديابت كاملاً موثر است، همچنين موجب تقويت اثر انسولين مي‌شود. عصاره گزنه داراي اثرات هايپوگلايسميك است و تحمل گلوكز را بهبود مي‌بخشد. آزمايشات in vitro نشان داده‌اند كه اين دارو ورود گلوكز به سلول‌هاي مخمري را در طي تخمير بي‌هوازي تسهيل مي‌كند كه اين اثر را به علف شور موجود در دارو نسبت مي‌دهند. گزنه ممكن است توليد گلوكز بوسيله كبد را كاهش دهد در حالي كه اولئوروپين برگ زيتون و تانن‌هاي برگ گردو به عنوان مهاركننده‌هاي آلفا- گلوكوزيداز عمل نموده و جذب كربوهيدرات‌ها در روده را كاهش مي‌دهند