وریدهای واریسی، وریدهای متسع مارپیچی هستند که به طور شایعی روی اندام تحتانی مشاهده می‌شوند. فاکتورهای خطر واریسی شدن وریدها عبارتند از: سرفه مزمن، یبوست، سابقه خانوادگی بیماری‌های وریدی، جنس مؤنث، چاقی، کهنسالی، بارداری و ایستادن طولانی. پاتوفیزیولوژی اصلی واریس مورد بحث است اما استعداد ژنتیکی، بی‌کفایتی دریچه‌ها، ضعف دیواره عروق و افزایش فشار داخل وریدی در این امر دخالت دارد. نشانه‌های واریسی بودن وریدها عبارتند از: احساس سنگینی و درد، خارش یا سوزش و بدتر شدن علائم به دنبال ایستادن طولانی. عوارض بالقوه وریدهای واریسی شامل عفونت، زخم ناحیه پا، تغییرات ناشی از توقف جریان خون(استاز) و ترومبوز می‌باشد.

بعضی از انتخاب‌های درمانی مرسوم عبارتند از: اجتناب از ایستادن طولانی و خستگی، بالا نگهداشتن اندام مبتلا، ورزش، اعمال فشار از بیرون، درمان طبی، تعدیل فاکتورهای خطر قلبی‌عروقی، کاهش ورم محیطی و کاهش وزن. با این وجود درمان‌های تهاجمی‌تری نیز وجود دارند مانند لیزر، اسکلروتراپی و جراحی. انتخاب نوع درمان به فاکتورهای متعددی از جمله علائم بیمار، ترجیح بیمار، هزینه و مهارت پزشک بستگی دارد.

نارسایی مزمن وریدی (CVI) عمدتاً ناشی از هایپرتانسون وریدی و کاپیلری ثانویه به اختلال در برگشت وریدی است که موجب استاز وریدی پایدار و مزمن در پوست اندام تحتانی می­شود که با تغییر وضعیت به طور شاخص خود را نشان می­دهد.

در بررسی اثر عصاره دانه انگور بر اختلالات مقاومت مویرگی در بیماران مبتلا به فشار خون بالا و دیابت، مقدار ۱۵۰ میلی‌گرم عصاره دانه انگور در روز به خوبی تحمل شده و مقاومت مویرگ‌ها به طور قابل توجهی بهبود یافته است.p< ۰.۰۰۰۵) و(p< ۰.۰۰۵.(۱)

در یک مطالعه باز به منظور ارزیابی اولیه ایمنی مصرف و تحمل شاه بلوط هندی در درمان نارسایی مزمن وریدی، بیماران به مدت ۸ هفته روزی ۲ بار هر بار یک قرص ۵۰ میلی‌گرمی شاه بلوط هندی را مصرف نمودند. در ویزیت‌های دوم و سوم، بیماران تحمل مصرف دارو را خوب و نسبتاً خوب (به ترتیب در ۹۰ و ۹۵ درصد موارد) بیان کردند. تفاوت مقدار متوسط علائم مورد بررسی قبل از شروع درمان با ویزیت سوم از نظر آماری قابل توجه بود و محیط مچ پا و قسمت تحتانی پا کاهش یافته بود. اکثر بیماران اثربخشی دارو را خیلی خوب یا خوب گزارش کردند. نتایج این بررسی نشان داد که قرص ۵۰ میلی‌گرمی شاه بلوط هندی برای مرحله I وII طبقه‌بندی ویدمر نارسایی مزمن وریدی، مؤثر و مصرف آن ایمن بوده و به خوبی تحمل می‌شود.(۲)

دانه انگور به عنوان منبع پرو آنتوسیانیدین های اولیگومریک (OPCs) و در عمل به عنوان جایگزینی برای پیکنوژنول مورد استفاده قرار می­گیرد. در یک مطالعه، مصرف روزانه ۴۵ میلی­گرم OPCs انگور علائم CVI به ویژه سنگینی اندام تحتانی را در ۱۰۸ بیمار کاهش داده است. در یک مطالعه دوسوکور با کنترل دارونما روی ۲۱۹ بیمار مبتلا به CVI، مصرف روزانه ۳۶۰ یا ۷۲۰ میلی­گرم از عصاره برگ انگور در کاهش اِدِم، تسکین درد و سایر علائم بیمار به طور قابل توجهی موثرتر از دارونما بود و محققین اعلام کردند بهبودی ناشی از مصرف ۷۲۰ میلی­گرم در روز کمی بیشتر و پایدارتر بوده است. در این مطالعه عوارض جانبی عمدتاً به صورت دیسترس گوارشی خفیف و گاهی سردرد بود و آزمایشات خون و معاینه فیزیکی تاثیر سویی را نشان نداد. در مطالعه دیگری روی ۳۹ بیمار مبتلا به CVI، با مصرف ۳۶۰ میلی­گرم عصاره برگ انگور منقسم در دو نوبت در روز، بعد از ۲ هفته درمان، بهبود قابل توجه در کرایتریای بیماران و حجم اندام تحتانی مشاهده شد. همچنین در یک مطالعه متقاطع روی ۷۱ بیمار مبتلا به CVI، مصرف روزانه ۳۶۰ میلی­گرم عصاره برگ انگور موجب کاهش اندازه محیط اندام تحتانی و افزایش میزان جریان خون میکرووسکولار شده است.(۳)

ترکیب شاه بلوط هندی و دانه انگور، یک آنتی‌اکسیدان منحصر به‌ فرد است که سلامت وریدها، مویرگ‌ها و سیستم گردش خون را موجب می‌شود. آئسین (ماده مؤثره شاه بلوط هندی) موجب استحکام وریدها و جلوگیری از نشت مایع به خارج از عروق خونی و در نتیجه پیشگیری از بروز ادم می‌شود