گیاه کیوی بومی جنوب چین و میوه ملی جمهوری خلق چین است. این گیاه در ابتدای قرن بیستم از چین به نیوزیلند برده شد و در آنجا به صورت تجاری کشت گردید. میوه کیوی شکلی شبیه تخم مرغ دارد که با پوست قهوهای رنگ و پرزدار پوشیده شده و رنگ گوشت آن نیز سبز کم رنگ است.
نام این میوه از نام پرنده ای کوچک و زیبا گرفته شده است. کیوی نام پرنده ای از پرندگان بومی نیوزیلند است. این پرنده بدنی کرکی و قهوه ای رنگ دارد و قادر بە پرواز نیست. این پرنده در فرهنگ و ادبیات کشور نیوزیلند بسیار مهم تلقی می گردد تا جایی کە تصویر آن حتی روی تمبرهای نیوزیلند نیز چاپ می گردد و از نمادهای این کشور محسوب می شود. این نام از دهه شصت میلادی به تدریج رایج گردیدهاست.
سالانه حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن کیوی در جهان تولید میشود که ایتالیا با تولید سالانه ۵۰۰ هزار تن اولین تولیدکننده و پس از آن نیوزیلند و شیلی به ترتیب دومین و سومین تولیدکننده گان این میوه بوده و ایران نیز با تولید سالانه حدود ۲۰۰ هزار تن، چهارمین تولید کننده کیوی در جهان به شمار میرود.
بیش از ۸۰۰۰ هکتار سطح زیر کشت کیوی در ایران است که با توجه به سازگاری درختان کیوی با اقلیم شمال کشور و همچنین بالا بودن میزان برداشت این محصول، باغهای کیوی روز به روز در دو استان مازندران و گیلان روبه گسترش هستند و تولید سالانه این میوه نیز روند افزایشی دارد.
استان مازندران با تولید سالانه بیش از ۱۱۰ هزار تن کیوی، قطب تولید این میوه در کشور محسوب شده و پس از آن استان گیلان سالانه بیش از ۷۰ هزار تن کیوی تولید میکند که دومین استان تولیدکننده این محصول است. برداشت کیوی در ایران معمولا از اواسط آبان ماه آغاز میشود