هر کپسول لانسوپرازول ۱۵ و ۳۰ – ثنامد، حاوی ۱۵ و ۳۰ میلی گرم پلت لانسوپرازول (گرانولهای انتریک کوت) می باشد.
دسته دارویی: مهار کننده پمپ پروتون، ضد اولسر معده.
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
لانسوپرازول از طریق مهار بمب ترشح اسید در سلول های جداره معده سبب سرکوب ترشح اسید در سطح پایه و در شرایط تحریک شده می شود.
موارد مصرف دارو:
درمان زخم دوازدهه (همراه با یا بدون عفونت هلیکوباکتر)، التهاب مری، زخم معده، ریفلاکس گاستروازو فاژیال (GERD)، واکنش های ازدیاد حساسیتی مانند سندروم زولینگر- الیسون و سوزش سر دل .
راهنمای عمومی برای بیمار:
این دارو برای بیماری شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران جدا خودداری نمایید.
– لطفا پیش از مصرف این دارو، برگه راهنما را به دقت مطالعه نمایید. همچنین این برگه راهنما را نزد خود نگه دارید چون ممکن است به خواندن مجدد آن نیاز پیدا کنید.
– در صورت داشتن سابقه حساسیت به لانسوپرازول یا سایر مهار کننده های بمب پروتون (مانند امپرازول، پنتوپرازول و …)، پوکی استخوان، کمبود ویتامین B۱۲ نقص عملکرد کبد، بارداری و شیردهی و یا مصرف سایر داروها، قبل از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت نمایید.
– در صورت بروز علائمی نظیر تپش قلب، سرگیجه، تشنج و انقباض غیر ارادی عضلات و یا اسهال مزمن، در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید.
موارد منع مصرف:
سابقه حساسیت به این دارو یا سایر مهار کننده های پمپ پروتونه مصرف دارو در بارداری و شیردهی گروه B برای مصرف در بارداری مصرف دارو در دوران بارداری در صورت ضرورت نیاز بیمار می بایست با نظر پزشک صورت گیرد. مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود ولی در صورت ضرورت مصرف شیردهی، می بایست متوقف گردد.
هشدارها و احتياطات مصرف:
– به دلیل احتمال شکستگی استخوان در بیماران مبتلا به پوکی استخوان ران، ستون فقرات و مچ در مصرف طولانی مدت یا دوزهای بالا از لانسوپرازول، استفاده از کمترین دوز در کوتاه ترین زمان، استفاده از ویتامین D و مکمل کلسيم تحت نظر پزشک به منظور کاهش خطر شکستگی، توصیه می شود.
– به دلیل احتمال افت منیزیم خون و بروز علائمی مانند انقباض غیر ارادی عضلات، آریتمی و تشنج در مصرف طولانی مدت دارو، پایش غلظت منیزیم خون پیش از شروع درمان به ویژه در مصرف همزمان با سایر داروهای کاهنده منیزیم از قبیل دیگوکسین و دیورتیک ها، توصیه می شود.
– مصرف طولانی مدت ممکن است سبب اختلال در جذب ویتامین B۱۲ و افزایش ریسک ابتلا به اسهال همراه با عفونت کلستریدیوم دیفیسل بخصوص در بیماران بستری گردد.
– تنظیم دوز در بیماران مبتلا به نقص عملکرد کبدی توصیه می شود.
مقدار و نحوه صحیح مصرف دارو:
بزرگسالان: زخم دوازدهه: ۱۵ میلیگرم روزانه تا ۴ هفته. زخم دوازدهه همراه با عفونت هلیکوباکتر: ۳۰ میلیگرم همراه با ۱ گرم آموکسی سیلین، ۳ بار در روز تا ۱۴ روز با ۳۰ میلیگرم همراه با ۵۰۰ میلیگرم کلاریترومایسین و ا گرم آموکسی سیلین، ۲ بار در روز تا ۱۰ الی ۱۴ روز. التهاب مری: درمان اولیه: ۳۰ میلیگرم روزانه تا ۸ هفته و قابل تکرار تا ۲ دوره دیگر، درمان نگهدارنده: ۱۵ میلیگرم روزانه. زخم معده: ۱۵ تا ۳۰ میلیگرم روزانه تا ۸ هفته؛ زخم معده ناشی از :NSAIDs۳۰ میلیگرم روزانه تا ۸ هفته، کاهش ریسک: ۱۵ میلیگرم روزانه تا ۱۲ هفته.
: GERD ۱۵میلیگرم روزانه تا ۸ هفته، سوزش سر دل: ۱۵ میلیگرم روزانه تا ۱۴ روز و در صورت نیاز تکرار درمان با فاصله ۴ ماه. واکنش های ازدیاد حساسیتی مانند سندروم زولینگر- الیسون: درمان اولیه: ۶۰ میلیگرم روزانه، درمان نگهدارنده: وابسته به پاسخ بیمار، مقادیر بیش از ۱۲۰ میلیگرم در دوزهای منقسم تجویز شود. کودکان: التهاب مری: کودکان ۱۲ سال به بالا ۳۰ میلیگرم روزانه تا ۸ هفته، کودکان ۱۱-۱ سال: با وزن بیش از ۳۰ کیلو گرم: درمان اولیه ۳۰ میلیگرم روزانه، تنظیم دوز: افزایش دوز تا ۳۰ میلیگرم ۲ بار در روز پس از حداقل ۲ هفته در صورت عدم بهبودی کامل، مدت درمان: تا ۱۲ هفته، با وزن ۳۰ کیلوگرم یا کمتر: درمان اولیه: ۱۵ میلیگرم روزانه، تنظیم دوز: افزایش دوز تا ۳۰ میلیگرم ۲ بار در روز پس از حداقل ۲ هفته در صورت عدم بهبودی کامل، مدت درمان: تا ۱۲ هفته. GERD: کودکان ۱۲ سال به بالا: ۱۵ میلیگرم روزانه تا ۸ هفته، کودکان ۱-۱۱ سال: مشابه درمان التهاب مری. ایمنی و کارایی دارو در نوزادان تا ۱ سال به اثبات نرسیده است.
– دارو را نیم تا یک ساعت قبل از غذا میل نمایید.
– در صورتیکه قادر به بلع کپسول نیستید، می توانید دانه های داخل کپسول را در ۱ قاشق غذاخوری آب سیب، ماست یا آب پرتقال مخلوط و به سرعت بلعید. دقت کنید که دانه های داخل کپسول نباید جویده یا خرد شوند.
– اگر دارو را در چند وعده میل می کنید و مصرف یک نوبت را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آنرا مصرف نمایید، ولی اگر زمان نوبت بعدی فرا رسیده باشد از مصرف آن خودداری نموده و طبق برنامه مصرف دارو را ادامه دهید. از دو برابر کردن میزان مصرف دارو بپرهیزید.
عوارض جانبی دارو:
هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود. اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود، در صورت بروز عوارض زیر و یا عوارضی غیر از آنچه در برگه راهنما قید گردیده است، با پزشک، داروساز و یا مراکز درمانی تماس بگیرید:
– عوارض جانبی که نیاز به مداخله پزشکی دارند: با شیوع بیشتر: اسهال، راش پوستی با خارش؛ با شیوع کمتر: درد شکم یا معده، درد مفصل، افزایش یا کاهش اشتها، تهوع و استفراغ؛ نادر: اضطراب، يبوست، سندروم شبه آنفلوآنزا، افزایش سرفه، افسردگی، درد عضلانی، ترومبوسیتوپنی، کولیت اولسراتیو، عفونت یا التهاب مجاری تنفسی فوقانی؛ با شیوع نامشخص: آگرانولوسیتوز، واکنش های شبه آنافیلاکسی، آنمی آپلاستیک، اریتم مولتيفرم، آنمی همولیتیک، سمیت کبدی، لکوپنی، نوتروپنی، پانکراتیت، پن سیتوپنی، سندروم استیونس –جانسون.
– عوارض جانبی که فقط در صورت تداوم عوارض یا آزاردهنده بودن نیاز به مداخله پزشکی دارند: سرگيجه، سردرد، ییوست، تهوع خفیف، اسهال ملایم، سوءهاضمه، تغییر چشایی، اختلال تکلم و احتباس ادرار.
مسمومیت: در صورت مصرف انفاقی بیش از مقدار توصیه شده سریعا به پزشک و یا مراکز درمانی مراجعه نمایید.
تداخلات دارویی:
– مصرف هم زمان لانسوپرازول و داروهای ضد قارچ از خانواده آزول ها مانند ایتراکونازول و کتوکونازول، املاح آهن، دیگوکسین و آمپی سیلین بدلیل اختلال در جذب این داروها توصیه نمی شود.
– مصرف لانسوپرازول ممکن است سبب کاهش جذب ویتامین B۱۲ گردد.
– به دلیل اختلال در جذب و فراهمی زیستی لانسوپرازول، مصرف این دارو می بایست حداقل ۳۰ دقیقه پیش از مصرف سوکرالفیت انجام شود.
– مصرف همزمان لانسوپرازول با کلوپیدوگرل به دلیل احتمال کاهش تأثير كلوپیدوگرل می بایست با احتیاط صورت گیرد.
– مصرف همزمان لانسوپرازول با دیگوکسین، متوترکسات، وارفارین، تاکرولیموس، شکل آهسته رهش تولترودین و شکل انتریک کوتد سالیسیلات ها ممکن است سبب افزایش سطوح این داروها در خون شود.
شرایط نگهداری:
* دارو را در دمای زیر ۳۰ درجه سانتیگراد و دور از نور و رطوبت نگهداری نمایید.
* دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.