لایه های SPC۲۰ از جنس ژئوتکستایلهای پلی استر و پلی پروپلین بوده که بین قیر وآسفالت قرارمی گیرد و از نفوذ نزولات جوی به لایه زیرین جلوگیری می کند ، و از انتشار ترک های انعکاسی به سطوح بالا جلو گیری می نماید و تنش حاصله از فشار را در محدوده بیشتر ی گسترش می دهد
ژئوتکستایل نبافته :
با مشخصات استانداردهای آشتو
مزایای به کارگیری ژئوتکستایل در آسفالت
در زیر مزایای استفاده از ژئوتکستایل در آسفالت را نام برده و به چگونگی کاربرد آن اشاره شده است.
۱- آببند نمودن زیرسازی و روسازی راه(ایجاد یک سد هیدرولیکی)
از آنجایی که ژئوتکستایلها صفحات نفوذپذیری هستند قیر در آن نفوذکرده و یک لایه کاملاً آببند بین لایه آسفالت جدید و قدیم ایجاد مینماید. اغلب روسازیها اجازه نفوذ ۳۰ تا ۶۰ درصد نزولات جوی را بداخل ساختار جاده می دهند که نتیجه آن ضعیف شدن زیرسازی است. بنابراین عملکرد آب بندی ژئوتکستایل اشباع شده توسط قیر می تواند امتیاز مهمی باشد درحقیقت افزایش رطوبت در زیرسازی از عوامل اولیه گسیختگی نابهنگام راه می باشد. وسایل نقلیه سنگین می توانند سبب تخریب گسترده راه باشند، بخصوص اگر خاک زیرسازی مرطوب و سست شده باشد.