تنتور اُپیوم هم رده تسکین دهنده های مخدر می باشد. هر ۵ میلی لیتر از تنتور اُپیوم حاوی ۵۰ میلی گرم مورفین است.
تنتور اُپیوم _تولیدی شرکت داروسازی فاران شیمی_ به شکل بطری ۲۵۰ میلی لیتر در یک جعبه به همراه بروشور عرضه می شود.

موارد مصرف
درمان اسهال در بزرگسالان. این دارو منجر به کاهش ترشحات گوارشی، افزایش تون عضلات دستگاه گوارش و در نهایت کاهش دفع از مجاری گوارشی می شود.
از طرف دیگر، امروزه استفاده از تنتور اُپیوم برای سم زدایی و درمان نگهدارنده وابستگی به اپیوئیدها مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.

Opium-۱%
اطلاعات بیمار برای داروی تنتور اُپیوم
اطلاعات مهم
تعیین دوز
بزرگسالان :
جهت استفاده به عنوان درمان نگهدارنده، مقدار مصرف دارو توسط پزشک و براساس شرایط بیمار تعیین می شود.
اسهال: خوراکی: ۶ میلی گرم (معادل ۰.۶ میلی لیتر) از تنتور اُپیوم رقیق نشده (۱۰ میلی گرم به ازای هر میلی لیتر)، ۴ بار در روز.

نارسایی کلیوی:
تنظیم دوز ضروری نیست.

نارسایی کبدی:
تنظیم دوز ضروری نیست. با احتیاط تجویز کنید.

نحوه تجویز
به منظور جلوگیری از بروز عوارض گوارشی با غذا تجویز شود.

تداخلات ماژور (گروه خطر X)
Azelastine (Nasal), Eluxadoline, Opioids (Mixed Agonist /Antagonist), Orphenadrine, Oxomemazine, Paraldehyde, Thalidomide .

بارداری
مورفین از جفت عبور می کند. مصرف طی دوران بارداری می تواند به نقص در نوزاد هنگام تولد، رشد کم جنین، تولد نوزاد مرده و زایمان نوزاد نارس منجر شود. وجود الکل در این تنتور نیز بایستی هنگام تجویز در زنان باردار مد نظر قرار بگیرد. در مجموع تجویز در زنان باردار توصیه نمی شود.

شیردهی
مورفین در شیر انسان ترشح می شود. وجود الکل نیز بایستی هنگام تجویز در زنان شیرده مد نظر قرار بگیرد. با احتیاط تجویز کنید.
موارد منع مصرف و احتیاطات
موارد منع مصرف
تجویز در کودکان؛ تجویز در اسهال با عوامل مسمومیت زا تا زمانی که عامل مسمومیت به صورت کامل از مجاری گوارشی حذف شود.

هشدارها/ احتیاطات
دپرسیون سیستم عصبی مرکزی: این دارو ممکن است قابلیت های ذهنی یا فیزیکی را مختل کند؛ بایستی به بیماران در خصوص انجام فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری دارند (مانند رانندگی یا کار با ماشین آلات)، آگاهی داد.
افت فشار خون: در بیماران با هیپوولمی، بیماریهای قلبی-عروقی (مانند انفارکتوس میوکارد حاد)، یا مصرف کنندگان داروهایی که اثرات افت فشار خون را تشدید می کنند (فنوتیازین ها یا داروهای بیهوش کننده عمومی) با احتیاط تجویز کنید.
نارسایی آدرنوکورتیکال (به عنوان مثال بیماری آدیسون): با احتیاط تجویز کنید.
اختلال مجاری صفراوی (به عنوان مثال پانکراتیت حاد): با احتیاط تجویز کنید.
خونریزی گوارشی: در بیماران مبتلا به خونریزی گوارشی با احتیاط تجویز کنید.
ترومای سر: در بیماران با آسیب سر، ضایعات جمجمه ای، یا افزایش فشار داخل جمجمه ای با احتیاط بسیار تجویز کنید. دارو ممکن است منجر به تشدید افزایش فشار داخل جمجمه ای شود.
چاقی: در بیماران با چاقی مفرط با احتیاط تجویز کنید.
هیپرپلازی پروستات/ تنگی مجاری ادراری: با احتیاط تجویز کنید.
اختلال عملکرد تیروئید: با احتیاط تجویز کنید.
نارسایی کبدی: با احتیاط تجویز کنید.
سوء مصرف دارو: در بیماران با سابقه سوء مصرف دارو یا الکلیسم حاد با احتیاط تجویز کنید.
عوارض جانبی
قلبی_عروقی: برادی کاردی، افت فشار خون، تپش قلب، اتساع عروق محیطی.
سیستم عصبی مرکزی: دپرسیون سیستم عصبی مرکزی، افسردگی، سرگیجه، سردرد، افزایش فشار داخل جمجمه ای، بی خوابی، احساس ناخوشی، بی قراری.
گوارشی: بی اشتهایی، اسپاسم مجاری صفراوی، یبوست، تهوع، کرامپ شکمی، استفراغ.
ادراری-تناسلی: کاهش ادرار، اسپاسم مجاری ادراری-تناسلی.
ازدیاد حساسیت: آزادسازی هیستامین.
عصبی_عضلانی و اسکلتی: ضعف.