گل آفتابگردان بومی آمریکاست و در حال حاضر در اروپای غربی، روسیه و اروپای شرقی به طور گسترده ای کشت می شود و همانطور که روغن زیتون در زندگی و تغذیه مردم مدیترانه نقش مهمی دارد، در این کشورها نیز روغن گل افتابگردان نقش اصلی را در تغذیه مردم ایفا می کند و با روغن گلرنگ خویشاوندی دارد. روغن گل آفتابگردان به رنگ زرد، شیرین، معطر (در صورتیکه تصفیه نشده باشد) با قوام متوسط تا غلیظ (کمتر از روغن زیتون) می باشد و غنی از اسید اولئیک (۲۵-۱۵%) و اسید لینولئیک (۷۰-۶۲%) است که مقدار آنها بسته به نوع گیاه و تصفیه نمودن آن متفاوت خواهد بود. همچنین حاوی اینولین می باشد که یک خلط آور است.
روغن گل آفتابگردان نرم کننده، محافظ پوست و مو و مغذی است و بصورت خوراکی کمی ادرار آور است.این روغن برای تمامی انواع پوست مناسب است و شبیه چربی طبیعی پوست (سبوم) می باشد. این روغن به بهبود زخم های ساق پا،کبود شدگی های پوستی و موهای آسیب دیده کمک میکند و یک روغن ماساژ عمومی خوب و مقرون به صرفه میباشد. روغن تهیه شده با روش فشردن سرد ارجح است. امروزه انواع ارگانیک این روغن در دسترس و قابل تهیه می باشد.
با روغن آفتابگردان میتوان مقدار اجزا گران قیمت یک مخلوط را افزایش داد. همچنین برای خسیاندن اجزا محلول در چربی گیاهان داروئی مناسب است و در طب سنتی برای مالیدن به مفاصل مبتلا به روماتیسم به کار رفته است.
برگرفته از کتاب کاربردهای درمانی اسانسهای گیاهی تالیف دکتر رضا بخردی، مهندس مریم خیاط کاشانی