اوره از کربن، نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده است. اوره در ادرار، عرق، خون و شیر در پستانداران یافت می شود. اما متمرکز ترین شکل آن در ادرار است. این یک ترکیب بلورین است و در صورت خشک بودن حاوی نیتروژن حداقل ۴۶ درصد است. اوره در کود استفاده می شود زیرا نیتروژن بسیار زیاد دارا است. همچنین در مواد غذایی که به حیوانات داده می شود، استفاده می شود و دارای برنامه های کاربردی دیگر مانند ترکیب مواد در برخی از پلاستیک ها و چسب ها است. بیشترین میزان نیتروژن در جهان را دارد و در واقع اوره بیشتر از سایر مواد شیمیایی ارگانیک تولید می شود. حاوی ۴۶٪ نیتروژن، این کود نیتروژنی است و به راحتی به عنوان سرخ مایل به قرمز (گرانول) در دسترس است. این ارزانترین فرم کود نیتروژن برای حمل و نقل است و همچنین کمترین احتمال حذف را دارد. از این رو در کشورهای در حال توسعه مورد حمایت قرار می گیرد.

کاربرد اوره

به غیر از استفاده معمول آن به عنوان کود، شرح مختصری از کاربرد اوره وجود دارد:

برای درمان بیماری های خشک و خشن پوست (مانند اگزما، پسوریازیس، ذرت، کالوس) و برخی از مشکلات ناخن (به عنوان مثال ناخن های در حال رشد) مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین ممکن است برای کمک به حذف بافت مرده در برخی زخم ها برای کمک به بهبود زخم استفاده شود. اوره به عنوان یک کراتولیتیک شناخته شده است. این رطوبت را در پوست با نرم شدن، حل کردن ماده سفت (کراتین) که حاوی لایه بالای سلول های پوست با هم هستند، افزایش می دهد. این اثر به سلول های مرده سقوط می کند و به پوست کمک می کند که آب بیشتری داشته باشد.
یک محصول صنعتی است که به عنوان افزودنی خوراکی برای دام ها مورد استفاده قرار می گیرد. شایع ترین ترکیبات نیتروژن بدون پروتئین (NPN) است که به عنوان ماده خوراکی برای حیوانات احیا کننده مورد استفاده قرار می گیرد. این به عنوان منبع نیتروژن برای بیوسنتز پروتئین با میانجیگری باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها عمل می کند. با این حال، استفاده از آن به عنوان یکی دیگر، باید در نظر کمبود انرژی و کمبود آن در مواد معدنی از جمله گوگرد باشد. به راحتی به آمونیاک در شکمبه تبدیل می شود. با مصرف بیش از حد دوز، می تواند منجر به سمیت مرگ و میر ناشی از تجمع آمونیاک در شکمبه شود که به نوبه خود منجر به افزایش میزان آمونیاک خون می شود.
یک محصول صنعتی است که در تولید رزین های مصنوعی استفاده می شود. اوره همچنین در ساخت رزین های مصنوعی با کاربردهای مختلف مانند پلاستیک، چسب، قالب، ورقه ورقه، تخته سه لا، تخته خرده چوب، پارچه، و پوشش استفاده می شود. با فرمالدئید، یک پلاستیک سخت و غیر الکتریکی تولید می کند.
یک محصول صنعتی است که در تولید محصولات دارویی استفاده می شود. در سال ۱۸۶۴، شیمیدان آلمانی آدولف فون Baeyer ابتدا اسید باربیتوریک را از رژیم مالونات و اوره سنتز کرد. مشتقات خاصی از اسید باربیتوریک (باربیتورات) مانند پنتوتال، پنتوباربیتال و سگوباربیتال به عنوان آرام بخش (آرام بخش) یا القا کننده خواب استفاده می شود.
سایر مواد معدنی مانند لوسیون ریدرایت کننده، دیورتیک، deicers و سرد فشرده است.

تولید اوره طبیعی

آمونیاک در بدن شکل می گیرد، اما بدن “آن را دوست ندارد” (بسیار سمی است) و به نوبه خود، آن را حذف می کند. آمونیاک به سلول های خون منتقل می شود و همراه با کبد انجام می شود. در این نقطه، آن را به ذرات دی اکسید کربن مرتبط می کند، که آن را به ترکیبی از اوره و آب تبدیل می کند. این روند همچنان ادامه می یابد که خون از طریق کلیه حرکت می کند، جایی که اوره از جریان خون فیلتر شده و با آب بیشتری مخلوط می شود، ادرار نامیده می شود. از طریق مثانه و خارج از بدن حرکت می کند.
تولید اوره مصنوعی

اوره نیز می تواند به صورت مصنوعی تولید شود. اولین بار در سال ۱۸۲۸ و با تصادف کامل، به عنوان دانشمند درگیر تلاش برای ایجاد آمونیم سیانات انجام شد. در فرآیند افزودن کلرید آمونیوم به سیانات نقره، یک ماده کریستال نوع تشکیل شده است. وقتی تجزیه و تحلیل شد، این ترکیب شیمیایی اوره بود. در پردازش امروز از طريق فرآيند گرم كردن آمونيوم كربامات ساخته مي شود. این ترکیب در یک ظرف مهر و موم شده و گرم می شود. آمونیوم کربامات ترکیبی از آمونیاک و دی اکسید کربن است. از طریق گرمایش این ترکیب را تخلیه می کند و کریستال هایی که اوره را تشکیل می دهند.