بهبود تعادل انرژی دام
بهبود عملکرد تولیدمثلی
خوشخوراکی و سهولت هضم
ماهیت آنتیکتوژنیک و پیشگیری از کتوز و کبد چرب
قابلیت استفاده بهصورت مخلوط با کنسانتره و یا سرک
غلظت ماده مؤثر بالاتر
صرفه اقتصادی بالاتر
انتقال گاوهای شیری از دوره خشکی به زایش و متعاقب آن آغاز شیردهی یک دوره بحرانی محسوب میشود که مدیریت صحیح تغذیه در این دوره بر سلامت، تولید مثل و در نهایت موفقیت عملکرد گاو در کل دوره های شیردهی نقشی تعیین کننده دارد. کاهش انرژی مصرفی در پی کاهش مصرف خوراک، و افزایش نیاز دام به مواد مغذی جهت رشد و توسعه جنین در دوره خشکی و تولید شیر بعد زایش، دام را در یک وضعیت تعادل منفی انرژی مواجه میسازد (شکل ۱).
بیماری کتوز (استونمیا) یک اختلال متابولیکی مرتبط به افزایش تقاضای گلوکز درگاوهای شیری است که بهطور معمول ۲ تا ۷ هفته بعد از زایش رخ میدهد و باعث زیانهای اقتصادی نظیر افزایش هزینههای درمان، کاهش شیر تولیدی، اختلال در بازدهی تولید مثل و افزایش حذف دامها به دامدار میگردد. نیاز بالا به گلوکز در اوایل شیردهی جهت سنتز لاکتوز و چربی شیر (از طریق تأمین (NADPH و از طرفی کاهش جذب گلوکز به علت کاهش خوراک مصرفی باعث هایپوگلایسمی میشود، سیستم متابولیک بدن برای تأمین این کسری انرژی، به ذخایر چربی بدن روی میآورد لذا بافت چربی به شکل اسیدهای چرب غیراستریفه (NEFA) بسیج میشوند (شکل ۲)، این اسیدهای چرب به کبد منتقل شده و در آنجا طی کاتابولیسم به اجسام کتونی نظیراستون، استواستات و بتاهیدروکسی بوتیرات تبدیل میشوند در این حالت علائم کتوز بروز میکند، همچنین تجمع اسیدهای چرب منجر به بروز کبد چرب میشود و توان کبد را برای گلوکونئوژنز کاهش میدهد که این خود بیماری کتوز را تشدید میکند.