صدف دراسا یکی دیگر از صدف های غول پیکر می باشد که اغلب دارای رنگ های گرم به همراه قسمت های پر زرق و برق می باشد. این صدف از اولین گونه هایی است که محققان توانستند در آکواریوم آن را تکثیر کنند. صدف دراسا اولین بار در سال ۱۷۹۸ توسط Rödingکشف و تشریح شد. این صدف اغلب ساکن غرب اقیانوس هند و آرام می باشد. صدف دراسا در لیست گونه های در حال انقراض قرار دارد زیرا این صدف را جهت استفاده خوراکی شکار می کنند. در طبیعت اغلب در نواحی مرجانی در اعماق بین ۳۰ سانتی متری تا ۲۰ متری دریا یافت می شود. صدف دراسا بر خلاف صدف کروسیا بر روی قسمت های ماسه ای یا بر بالای قسمت های مرجانی دیده می شود. صدف دراسا می تواند به اندازه ای حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتی متر در طبیعت برسد. این صدف می تواند در طول سال بیش از ۷ سانتی متر رشد کند و در طی ۳ تا ۵ سال زمانی که به اندازه حدودا ۳۰ سانتی متری می رسد بالغ می شود. اکواریومیست های زیادی توانسته اند که صدف دراسا را به مدت ۱۵ تا ۲۰ سال در اکواریوم نگهداری کنند و این صدف می تواند در اقیانوس تا ۲۰۰ سال عمر کند. صدف دراسا به وسیله فیلتر کردن آب غذای خود را به دست می آورند . آنها از فیتوپلانکتونها و میکروارگانیزم ها تغذیه می کنند. همچنین می توانند مواد ارگانیک محلول در آب مانند نیترات آمونیوم را جذب کنند. صدف معمولا در قسمت گوشتی خود دارای جلبک زوزانتلا بوده و از طریق رابطه همزیستی با این جلبک نیز می توانند تغذیه کنند. یکی از شکارچیان صدف ها حلزون های هرمی (pyramidellid snail) می باشند که قشر صدف را سوراخ و از آن تغذیه می کنند.

نام علمی : Tridacna derasa

خانواده : Poritidae

دمای مناسب : ۲۳C – ۲۸C

شوری مناسب : ۱.۰۲۶-۱.۰۲۳

PH مناسب : ۸.۴-۸

کلسیم : ۴۰۰ppm – ۴۵۰ppm

منیزیم : ۱۲۵۰ppm – ۱۳۵۰ppm

الکالینیتی : ۸dKH – ۱۲dKH

استرانیسم : ۵ppm-۱۵ppm

ید : ۰.۰۳ppm-۰.۰۶ppm

نگهداری : صدف دراسا نسبت به سایر صدف های غولپیکر از مقاومت بالاتری برخوردار است. سطح نگهداری از صدف دراسا متوسط می باشد و نگهداری آن به افراد تازه کار توصیه نمی شود و بیشتر مناسب اکواریومیست های متوسط تا حرفه ای می باشد. صدف دراسا به پارامتر های آبی پایدار ، جریان ، نور و شوری مناسب نیاز دارد. برای افزایش شانس موفقیت در نگهداری بهتر است که همواره از صدف های تکثیری خریداری شود. هنگامی که صدف را وارد تانک می کنید بررسی کنید تا موجودات مزاحم و انگل ها بر روی آن قرار نداشته باشد. بهتر است که صدف را بر روی سنگ قرار دهید و از قرار دادن آن بر روی شن ها خودداری کنید.

تغذیه : صدف ها بیشتر مواد غذایی خود را از طریق فیلتراسیون آب و جذب مواد ارگانیک آب به دست می آورند. صدف دراسا فراتر از این عمل کرده و از طریق جلبک های هم زیست زوزانتلا غذای خود را به دست می آورد. تحقیقات اخیر نشان داده که صدف های کوچکتر از ۱۰ سانتی متر به مقداری زوزانتلا را در قسمت گوشتی خود جای داده اند که می توانند بدون نیاز به روش های دیگر زنده بمانند.

جهت مراقبت از صدف های بالغ همواره باید نیترات تانک کمتر از ۲ نباشد زیرا نیترات صفر عملا منجر به مرگ صدف خواهد شد. جهت تغذیه صدف ها در آکواریوم می توان از انواع فیتوپلانکتون ها، زوپلانکتونها و غذا های مخصوص به موجودات فیلتر کننده استفاده کرد.

میزان نور مورد نیاز : این صدف به نور متوسط نیاز دارد. هنگام ورود به اکواریوم حتما باید صدف با نور آکواریوم تطبیق داده شود بدین معنی که ابتدا آن را در جای کم نور قرار داده و به تدریج به محل مورد نظر با نور مناسب منتقل شود.

جریان مورد نیاز : این صدف به جریان متوسط تا زیاد به صورت درهم و آشفته نیاز دارد.