- تعداد بازدید : ۲۴۹ بار
لاکتوز قندی است که در شیر یافت می شود. تا زمانی که به گلوکز تبدیل نشود، نمی تواند جذب بدن شود. این تغییر زمانی اتفاق می افتد که لاکتوز از طریق معده به روده کوچک می رود و با آنزیم لاکتاز تماس می گیرد. اگر لاکتاز کافی وجود نداشته باشد، لاکتوز نمی تواند تجزیه شود و این به نوبه خود منجر به عدم تحمل لاکتوز می شود.
H۲ Check با تکیه بر تجربیات به دست آمده در طی سالیان متمادی، دستگاهی است که به راحتی در خانه برای تشخیص هیدروژن در تنفس آسان است. یک تست تنفسی تنها نتایج H۲ را در PPM نمایش می دهد.
چک H۲ را می توان در تمام گروه های سنی و انواع بیماران استفاده کرد. ماسک صورت را می توان برای بیمارانی استفاده کرد که قادر به انجام تنفس جزر و مدی از طریق یک دهانی استاندارد مقوایی نیستند.
آزمایش چگونه انجام می شود؟
پس از اندازه گیری مقدار پایه ناشتا (۰ دقیقه)، مقدار H۲ در هوای بازدمی در فواصل ۳۰ دقیقه در طول حداقل ۲ ساعت، به علاوه یک اندازه گیری اضافی در ۱۵ دقیقه پس از تجویز بستر اندازه گیری می شود.
بنابراین آزمایش به شرح زیر است:
خواندن پایه (اولین تست تنفس)
مدیریت بستر
تست تنفس بعد از ۱۵ دقیقه - (آزمایش تنفس دوم)
تست تنفس بعد از ۳۰ دقیقه – (آزمایش تنفس سوم)
*بعد از ۴۵ دقیقه – (آزمایش تنفس چهارم (در صورت مشکوک بودن به سندرم رشد بیش از حد باکتریایی روده کوچک مفید است)
تست تنفس بعد از ۶۰ دقیقه – (آزمایش تنفس پنجم)
تست تنفس بعد از ۹۰ دقیقه – (آزمایش تنفس ششم)
تست تنفس بعد از ۱۲۰ دقیقه – (هفتمین تست تنفس)
اگر بیمار دارای علامت نفخ، گرفتگی معده یا اسهال باشد، ادامه آزمایش برای ۲ تست تنفسی دیگر در ۱۵۰ دقیقه و ۱۸۰ دقیقه مفید است.
نتیجه مثبت چیست؟
افزایش غلظت هیدروژن بیش از ۲۰ ppm بالاتر از مقدار پایه به عنوان یک نتیجه آزمایش مثبت در نظر گرفته می شود.
افزایش قابل توجه H۲ و ظهور علائم، که هر دو در حدود ۶۰ دقیقه پس از شروع آزمایش رخ می دهند، به عنوان تشخیص عدم تحمل روده ای ماده مورد آزمایش در نظر گرفته می شوند.
نتیجه منفی چیست؟
هیچ افزایش قابل توجهی در سطح هیدروژن وجود ندارد، یعنی مقادیر کمتر از ۵ پی پی ام بالاتر یا کمتر از مقدار پایه تغییر می کند، و هیچ علامتی وجود ندارد.
اگر شکایات بالینی رخ دهد اما با افزایش سطح H۲ همراه نباشد، کمبود تولید H۲ (غیر تولیدکننده H۲) باید در نظر گرفته شود. برای تشخیص ایمن عدم تولید H۲، باید آزمایش لاکتولوز انجام شود. اگر بار لاکتولوز همچنان افزایشی در سطوح H۲ ایجاد نکند، آزمودنی به احتمال زیاد یک «غیر تولیدکننده H۲» است.
نتایج منفی کاذب
نتایج منفی کاذب ممکن است به دلیل طولانی‌تر شدن زمان عبور دهانی سکوم رخ دهد، یعنی ممکن است آزمایش قبل از ایجاد افزایش قابل اندازه‌گیری در سطوح H۲ به پایان برسد. اگر مشکوک به زمان انتقال آهسته باشد (در مواردی که بیماران تمایل به شکایت از یبوست با اجابت مزاج بسیار نادر دارند)، منطقی است که به ترتیب پس از ۱۵۰ و ۱۸۰ دقیقه، قرائت های بیشتری انجام شود.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
لاکتوز قندی است که در شیر یافت می شود. تا زمانی که به گلوکز تبدیل نشود، نمی تواند جذب بدن شود. این تغییر زمانی اتفاق می افتد که لاکتوز از طریق معده به روده کوچک می رود و با آنزیم لاکتاز تماس می گیرد. اگر لاکتاز کافی وجود نداشته باشد، لاکتوز نمی تواند تجزیه شود و این به نوبه خود منجر به عدم تحمل لاکتوز می شود.
H۲ Check با تکیه بر تجربیات به دست آمده در طی سالیان متمادی، دستگاهی است که به راحتی در خانه برای تشخیص هیدروژن در تنفس آسان است. یک تست تنفسی تنها نتایج H۲ را در PPM نمایش می دهد.
چک H۲ را می توان در تمام گروه های سنی و انواع بیماران استفاده کرد. ماسک صورت را می توان برای بیمارانی استفاده کرد که قادر به انجام تنفس جزر و مدی از طریق یک دهانی استاندارد مقوایی نیستند.
آزمایش چگونه انجام می شود؟
پس از اندازه گیری مقدار پایه ناشتا (۰ دقیقه)، مقدار H۲ در هوای بازدمی در فواصل ۳۰ دقیقه در طول حداقل ۲ ساعت، به علاوه یک اندازه گیری اضافی در ۱۵ دقیقه پس از تجویز بستر اندازه گیری می شود.
بنابراین آزمایش به شرح زیر است:
خواندن پایه (اولین تست تنفس)
مدیریت بستر
تست تنفس بعد از ۱۵ دقیقه - (آزمایش تنفس دوم)
تست تنفس بعد از ۳۰ دقیقه – (آزمایش تنفس سوم)
*بعد از ۴۵ دقیقه – (آزمایش تنفس چهارم (در صورت مشکوک بودن به سندرم رشد بیش از حد باکتریایی روده کوچک مفید است)
تست تنفس بعد از ۶۰ دقیقه – (آزمایش تنفس پنجم)
تست تنفس بعد از ۹۰ دقیقه – (آزمایش تنفس ششم)
تست تنفس بعد از ۱۲۰ دقیقه – (هفتمین تست تنفس)
اگر بیمار دارای علامت نفخ، گرفتگی معده یا اسهال باشد، ادامه آزمایش برای ۲ تست تنفسی دیگر در ۱۵۰ دقیقه و ۱۸۰ دقیقه مفید است.
نتیجه مثبت چیست؟
افزایش غلظت هیدروژن بیش از ۲۰ ppm بالاتر از مقدار پایه به عنوان یک نتیجه آزمایش مثبت در نظر گرفته می شود.
افزایش قابل توجه H۲ و ظهور علائم، که هر دو در حدود ۶۰ دقیقه پس از شروع آزمایش رخ می دهند، به عنوان تشخیص عدم تحمل روده ای ماده مورد آزمایش در نظر گرفته می شوند.
نتیجه منفی چیست؟
هیچ افزایش قابل توجهی در سطح هیدروژن وجود ندارد، یعنی مقادیر کمتر از ۵ پی پی ام بالاتر یا کمتر از مقدار پایه تغییر می کند، و هیچ علامتی وجود ندارد.
اگر شکایات بالینی رخ دهد اما با افزایش سطح H۲ همراه نباشد، کمبود تولید H۲ (غیر تولیدکننده H۲) باید در نظر گرفته شود. برای تشخیص ایمن عدم تولید H۲، باید آزمایش لاکتولوز انجام شود. اگر بار لاکتولوز همچنان افزایشی در سطوح H۲ ایجاد نکند، آزمودنی به احتمال زیاد یک «غیر تولیدکننده H۲» است.
نتایج منفی کاذب
نتایج منفی کاذب ممکن است به دلیل طولانی‌تر شدن زمان عبور دهانی سکوم رخ دهد، یعنی ممکن است آزمایش قبل از ایجاد افزایش قابل اندازه‌گیری در سطوح H۲ به پایان برسد. اگر مشکوک به زمان انتقال آهسته باشد (در مواردی که بیماران تمایل به شکایت از یبوست با اجابت مزاج بسیار نادر دارند)، منطقی است که به ترتیب پس از ۱۵۰ و ۱۸۰ دقیقه، قرائت های بیشتری انجام شود.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
