- تعداد بازدید : ۱۶۲ بار
مفتول‌های فنری در رده فولادهای پرکربن قرار دارند. که از حدود ۶/۰ تا ۹/۰ درصد کربن دارند.
به همین دلیل بسیار مناسب جهت ساخت فنرهای کششی، فشاری، تخت و… می‌باشند، که در صنعت مصارف بسیار زیاد دارد.
فنرها براساس کاربردی که دارند تحت تأثیر بارهای استاتیکی و دینامیکی مختلفی قرار می‌گیرند، که متناسب با این بارها می‌بایست استحکام و مقاومت دلخواه را داشته باشند. از این رو لازم است با درجات مختلفی از استحکام تولید شوند.
همانگونه که می‌دانیم میزان کربن موجود در فولادها عامل اصلی تعیین استحکام و سختی فولاد می‌باشد، ولی تنها عامل نیست. بلکه افزایش عناصر دیگر مثل منگنز و همچنین کاهش عناصر مضر مثل فسفر و گوگرد و همچنین نوع فرآیند تولید فولاد، می‌تواند در کیفیت فولاد پرکربن مؤثر باشد. قبلاً در بخش فولادهای ساختمانی (ST) شاهد بودیم که چگونه با یک میزان مشخص کربن ولی با فرآیندهای مختلف می‌توان فولاد کیفی از درجه ۱ تا ۳ تولید کرد که هر کدام دارای استحکام نهایی بخصوصی هستند.
این پدیده در فولادهای پرکربن نیز صادق است. یعنی در فرآیند ذوب با کاهش میزان فسفر و گوگرد و همچنین با افزایش عنصر منگنز که به همین منظور (یعنی کاهش اثرات گوگرد و فسفر) می‌باشد، می‌توان با یک میزان ثابت کربن، گریدهای مختلفی مثل A، B،C و D از فولاد پرکربن را تولید نمود. بدیهی است که گرید A در مفتول‌های پرکربن مثل ST-۱ است و گریدهای B، C و D مانند ST-۲ و ST-۳ و… دارای کیفیت بهتر می‌باشند.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
مفتول‌های فنری در رده فولادهای پرکربن قرار دارند. که از حدود ۶/۰ تا ۹/۰ درصد کربن دارند.
به همین دلیل بسیار مناسب جهت ساخت فنرهای کششی، فشاری، تخت و… می‌باشند، که در صنعت مصارف بسیار زیاد دارد.
فنرها براساس کاربردی که دارند تحت تأثیر بارهای استاتیکی و دینامیکی مختلفی قرار می‌گیرند، که متناسب با این بارها می‌بایست استحکام و مقاومت دلخواه را داشته باشند. از این رو لازم است با درجات مختلفی از استحکام تولید شوند.
همانگونه که می‌دانیم میزان کربن موجود در فولادها عامل اصلی تعیین استحکام و سختی فولاد می‌باشد، ولی تنها عامل نیست. بلکه افزایش عناصر دیگر مثل منگنز و همچنین کاهش عناصر مضر مثل فسفر و گوگرد و همچنین نوع فرآیند تولید فولاد، می‌تواند در کیفیت فولاد پرکربن مؤثر باشد. قبلاً در بخش فولادهای ساختمانی (ST) شاهد بودیم که چگونه با یک میزان مشخص کربن ولی با فرآیندهای مختلف می‌توان فولاد کیفی از درجه ۱ تا ۳ تولید کرد که هر کدام دارای استحکام نهایی بخصوصی هستند.
این پدیده در فولادهای پرکربن نیز صادق است. یعنی در فرآیند ذوب با کاهش میزان فسفر و گوگرد و همچنین با افزایش عنصر منگنز که به همین منظور (یعنی کاهش اثرات گوگرد و فسفر) می‌باشد، می‌توان با یک میزان ثابت کربن، گریدهای مختلفی مثل A، B،C و D از فولاد پرکربن را تولید نمود. بدیهی است که گرید A در مفتول‌های پرکربن مثل ST-۱ است و گریدهای B، C و D مانند ST-۲ و ST-۳ و… دارای کیفیت بهتر می‌باشند.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
