- تعداد بازدید : ۴۸۱ بار
- سال تاسیس : ۱۳۹۰
- تلفن ثابت : ۰۲۱۷۷۳۳۱۵۳۵
- فکس : ۰۲۱۷۷۳۳۱۵۳۵
- وب سایت : http://www.arnicafam.com
- پست الکترونیکی : info@arnicafam.com
- آدرس : تهران-حکیمیه اتحاد- خیابان هفتم غربی- پلاک ۱۱
-
درباره ما :
تیتانیوم در دهه ۵۰ میلادی برای بکارگیری در عملهای جراحی معرفی شد و قبل از آن در حدود یک دهه قبل در دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته بود. تیتانیوم امروزه به صورت گسترده¬ای توسط متخصصان پزشکی به عنوان فلز منتخب در پروتزها، ابزارها و دستگاه های که داخل بدن قرار می گیرند و ایمپلنتهای ثبات داخلی مطرح و استفاده می¬شود. تیناتیوم در ایمپلنتهای پزشگی در تمامی نقاط مختلف بدن (از سر تا پا ...
بیشتر -
درباره ما :
تیتانیوم در دهه ۵۰ میلادی برای بکارگیری در عملهای جراحی معرفی شد و قبل از آن در حدود یک دهه قبل در دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته بود. تیتانیوم امروزه به صورت گسترده¬ای توسط متخصصان پزشکی به عنوان فلز منتخب در پروتزها، ابزارها و دستگاه های که داخل بدن قرار می گیرند و ایمپلنتهای ثبات داخلی مطرح و استفاده می¬شود. تیناتیوم در ایمپلنتهای پزشگی در تمامی نقاط مختلف بدن (از سر تا پا) مورد استقاده قرار می¬گیرد. در واقع از تیناتیوم در نوروسرجری، سمعک های شنوایی، ایمپلنتهای چشمی،کیج های ستون فقرات،پیس میکر، ایمپلنت¬های شست پا و ایمپلنت¬های تعویض مفاصل شانه آرنج / بازو / هیپ / زانو و بسیاری از موارد دیگر می توان استفاده کرد. اساسی¬ترین دلیل استفاده از تیناتیوم در بدن بدلیل سازگاری و تطبیق پذیری بافتی آن می¬باشد.سازگارپذیری بافتی مربوط به رفتار یک بیومتریال در مجاورت محیط¬¬های مختلف می باشد.این اصطلاح به توانایی یک متریال برای اجرای یک پاسخ مناسب به میزبان خود در یک محیط خاص اشاره دارد.ابهام در این اصطلاح بازتابنده دیدگاه¬های در حال توسعه¬ای است که نشان دهنده چگونگی تعامل بیومتریال¬ها با بدن انسان و در نهایت موفقیت این تعاملات در دستگاه های پزشکی (مانند پیس میکر، تعویض مفصل زانو استنت) می¬باشد.دستگاههای پرشکی مدرن و پروتزها اغلب از چندین متریال مختلف ساخته شده¬اند و بنابراین همیشه نمی¬توان از سازگاری یک متریال خاص صحبت کرد.
بستن
بنابراین از آنجاییکه سیستم ایمنی و بازسازی در بدن سیستم¬های پیچیده¬ای هستند جایز نیست که سازگار پذیری یک متریال در رابطه با یک سلول و یا بافت توضیح داده شود.
گاهی از اجرای تست سازگارپذیری که در شرایط آزمایشگاهی مطابق با ایزو ۱۰۹۳۳ ( و یا استانداردهای مشابه آن) برای تشخیص اینکه یک متریال ( و یا یک محصول بیومدیکال) سازگارپذیر است شنیده می¬شود.این تست¬ها سازگارپذیری یک متریال را مشخص نمی¬کنند ولی گام مهمی را در عرصه آزمایش بر روی حیوانات و در نهایت آزمایشات بالینی که مشخص کننده سازگار پذیری یک متریال در یک کاربرد مشخص و در نتیجه در دستگاه¬های پزشکی مانند ایمپلنت¬ها و یا دستگاه¬های انتقال دهنده دارو هستند را آشکار می سازند.
تعریف IUPAC
سازگاری بافتی (درمان بایومدیکال) : توانایی بک ماده به اجرای یک پاسخ مناسب در یک کاربرد خاص به یک میزبان مناسب.
توجه : تعریف کلی تر در محیط بایومدیکال قابل تصویب است.
سازگاری بافتی : توانایی و قابلیت در تماس بودن با یک سیستم زنده بدون ایجاد عوارض جانبی.
به نظر می¬آید کلمه سازگارپذیری بافتی برای اولین بار در مجلات و نشستهای PEER-Review در سال ۱۹۷۰ توسط RJ Hegyeli (Amer Chem Soc Annual Meeting abstract) و CA Homsyو همکاران مطرح شد. تفریبا دو دهه طول کشید تا بصورت عمومی از آن در ادبیات علمی استفاده شد
